معرفی و دانلود کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین: مجموعه داستان کوتاه

معرفی کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین: مجموعه داستان کوتاه

کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین مجموعه‌ی هشت داستان کوتاه عربی به قلم غسان کنفانی، نویسنده‌ی شهیر فلسطینی است. کنفانی در این کتاب تجربه‌ی خودش را از جنگ و مهاجرت، با مردم آواره‌ی سرزمینش پیوند می‌زند و با نثری قدرتمند و گیرا داستان رنج ملت فلسطین از اشغال سرزمینشان را به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین

در شبی هولناک، صدای مهیب انفجار و شعله‌های آتش و دود در شهر عکا، واقع در کشور فلسطین پیچید و صبح، خانواده‌های بسیاری، وحشت‌زده‌ شهر را ترک کردند. غسان کنفانی و خانواده‌اش نیز همراه با همین جمعیت از شهر گریختند. در تمام طول مسیر باغ‌های پرتقال و یک به یکِ درختان پربار نارنجی و سبز از مقابلشان می‌گذشت و صدای تیراندازی‌های پیاپی بدرقه‌شان می‌کرد. جنگ به دنبالشان بود و آن‌ها خانه‌ها و درخت‌های پرتقال را در سرزمینشان رها کردند تا شاید در آینده‌ای نه چندان دور برای پس گرفتنشان بازگردند.

کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین (Land of Sad Oranges)، دومین مجموعه داستان کوتاه غسان کنفانی (Ghassan Kanafani)، نویسنده‌ی به‌نام فلسطینی، و از آثار برجسته‌ی اوست. این داستان‌ها با نثری اندوه‌بار و لطیف، شرحی از رنج ملت فلسطین را در مواجهه با اشغال سرزمین‌هایشان و داستان آوارگی از سرزمین مادری و مبارزه برای بازپس‌گیری آن، روایت می‌کند.

کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین داستان خروج غسان کنفانی و خانواده‌اش را از کشور فلسطین و پناه آوردن او به کشور لبنان و سپس سوریه، شرح می‌دهد. این کتاب شامل 8 داستان کوتاه است که برخی در قالب نامه و به زبان‌های اول شخص و سوم شخص نوشته شده است. وقایع کتاب در کشورهای فلسطین، لبنان، کویت و عراق می‌گذرد که خود گویای آوارگی فلسطینیان در جهان امروز است. شخصیت‌های کتاب کسانی هستند که جنگ ریشه‌های باغ‌های پرتقالشان را سوزانده و دیگر نه در سرزمین خودشان جایی دارند، نه خانه و امنیتی در کشوری دیگر. یکی از داستان‌های کتاب نیز راوی زندگی دوست غسان کنفانی است که در سال 1963 در موصل کشته شد.

غسان کنفانی، نویسنده، روزنامه‌نگار کردتبار، از شخصیت‌های مهم مبارزات فلسطین و سردبیر روزنامه‌ی الهدف، متعلق به سازمان جبهه مردمی برای آزادی فلسطین بود. او که در سال 1972 در شهر بیروت، طی یک بمب‌گذاری توسط موساد ترور شد، به عنوان یکی از سمبل‌های مقاومت فلسطین در میان آزادی‌خواهان جهان شهرت دارد.

«پرتقال»، در کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین به عنوان نماد دلبستگی فلسطینی‌ها به کشورشان و تلاش‌ها و زحمات ازدست‌رفته‌ایکه در زمین‌های مادری‌شان کشیده بودند، به کار رفته است. و حالا همه‌ی آن‌ها را در دستان اشغالگران جا گذاشتند. پرتقال که روزی برای شخصیت‌های این داستان‌ها برکت و شادی به ارمغان می‌آورد، حالا با دوری و آوارگی، به زخم‌هایی درمان‌ناشدنی بدل شده‌ که برای آن‌ها یادآور فقدان است. او در این کتاب رنج مهاجرت، آوارگی، غربت و مبارزه را به زیبایی به تصویر کشیده است.

کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین، با عنوان اصلی «أرض البرتقال الحزین»، در سال 1962 برای اولین بار به انتشار رسید. این کتاب در ایران توسط مریم نفیسی راد به فارسی برگردانده و به همت انتشارات نسل نواندیش روانه‌ی بازار کتاب شده است.

کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به علاقه‌مندان داستان‌ کوتاه و ادبیات عرب، به‌ویژه ادبیات مقاومت، توصیه می‌شود. همچنین دوستداران قلم و اندیشه‌ی غسان کنفانی از خواندن این اثر لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین: مجموعه داستان کوتاه می‌خوانیم

چه می‌خواستم بگویم؟ بله، می‌خواستم قصه‌ی آن مشتری را تعریف کنم که هرشب سه دانه خرمای عجوه از من می‌خرد. او مشتری خاصی است، چنان خاص که حداقل جلوی دوستان غبطه‌برانگیز است. ازطرفی این مشتری خاص، منِ پیرمرد خرمافروش را دوست خود می‌پندارد. حاشیه‌ی سودم بسیار اندک است، ولی با‌این‌حال الحمدلله، کافی است. من خودم سه خرمای عجوه را به قیمت دو فرانک می‌خرم و دانه‌ای یک فرانک می‌فروشم، نه‌تنها قضیه فقط این نیست، بلکه بسیاری از مشتری‌ها، بی‌آنکه خرمای عجوه‌ای از من بگیرند، یک فرانک می‌پردازند و این قسمت محبوبِ من است. بله، می‌خواستم داستان آن مشتری را برایت تعریف کنم، ولی چه باعث شد که فراموش کنم؟! آه، بله! آن نیروی پلیسِ صورت‌زخمی. بسیاری از نیروهای پلیس انسان‌های خوبی هستند، ولی هرگز از این نیروی پلیس خوشم نیامده است. آیا رفتارش را دیده‌ای؟ آخر مگر من مقصر هستم؟! من فقط آنجا، سرِ پیچ، ایستاده بودم. وقتی که نزدیکم شد، درحالی‌که طبقِ خرمای عجوه را تکان می‌داد، گفت: «باید از اینجا بروی.»

نیروی پلیس جدیدی بود. مطمئنم یک‌سری از نیروهای پلیس که مسئول این خیابان هستند، انسان‌های خوبی‌اند و اجازه می‌دهند که آنجا بایستم. وقتی نیروی پلیس این حرف‌ را زد، اگرچه کوشیدم شرایط را برایش توضیح بدهم، طبق را بلند کرد و گذاشت روی سرم و گفت: «باید خدایت را شاکر باشی که طبق را روی سرت برنگرداندم.» سپس محکم هلم داد، انگار که صهیونیست هستم. ولی من صهیونیست نیستم. تو می‌دانی که این اهانتی بزرگ است. به من بگو این حلال‌زاده، وقتی من داشتم در طیره و حیفا با صهیونیست‌ها می‌جنگیدم، کجا بود؟! آه! مبادا تصور کنی من از طرز برخوردِ این نیروی پلیس رنجیده‌ام!

فهرست مطالب کتاب

دورتر از مرزها
افق پشت دروازه
اسلحه‌ی حرام
سه نامه از فلسطین
نامه‌ای از رمله
نامه‌ای از طیره
نامه‌ای از غزه
سبزوسرخ
سرزمین پرتقال‌های غمگین
کشته‌ای در موصل
هیچ‌
درباره‌ی غسان کنفانی
درباره‌ی مترجم