معرفی و دانلود کتاب سه نقاش رنسانس: داوینچی، میکل آنژ، رافائل

معرفی کتاب سه نقاش رنسانس: داوینچی، میکل آنژ، رافائل

کتاب سه نقاش رنسانس: داوینچی، میکل آنژ، رافائل اثر پدرام حکیم زاده، به سرگذشت زندگی سه هنرمند معروف دوره رنسانس می‌پردازد.

رنسانس جنبش فرهنگیِ مهمی در اروپا بود که مسبب آغاز انقلاب علمی و اصلاحات مذهبی و پیشرفت هنری شد. واژهٔ رنسانس ابتدا به وسیله فرانسوی‌ها در قرن 16 میلادی به کار برده شد.

این دوره را در سدۀ 14 میلادی در شمال ایتالیا آغاز و در سدهٔ 15 میلادی در شمال اروپا نیز فراگیر شد به ندرت در دوره‌ای چنین کوتاه از نظر تاریخی، رخدادهای گوناگونی آن هم به این مهمی و سرشار از تغییرات اساسی و فعالیت‌های بزرگ به وقوع می‌پیوندد.

جهان کنونی غرب نتیجهٔ فعالیت‌های دوره رنسانس است زیرا این دوره پایه‌های اقتصادی، سیاسی، هنری و علمی تمدن غرب را تشکیل داد و در قرن 15 و 16 میلادی پیشرفت‌های عظیمی در کشور ایتالیا به وجود آورد که به «رُنِسانس» یعنی «نوزایش» مشهور شد.

سرایندگان، دانشمندان و فیلسوفانی نیز در آن دوره ظهور یافتند که با الهام گرفتن از میراث روم و یونان، دنیا را با دیدگاهی تازه می‌نگریستند و نقاشان با مطالعهٔ کالبد انسان، اعضای بدن انسان را به شیوه‌ای واقع‌گرایانه نقاشی می‌کردند.

در بخشی از کتاب سه نقاش رنسانس می‌خوانیم:

لئوناردو داوینچی نقاشی مونالیزا را در 1503 یا 1504 در فلورانس آغاز کرد. به گفته جورجیو واساری، (یکی از هم دوره ای‌های داوینچی) او پس از چهار سال تأخیر نقاشی را ناتمام رها کرد که چنین رفتاری در بسیاری از نقاشی‌های لئوناردو شایع است که بعدها در زندگی‌اش ابراز پشیمانی می‌کند: "... هرگز یک کار را به پایان نرساندم... " تصور می‌شود که او همچنان به کار بر روی مونا لیزا به مدت سه سال پس از اینکه به فرانسه نقل مکان کرد تا مدت کوتاهی قبل از مرگش در سال 1519 ادامه داد تا آن را به پایان رساند. این اثر یکی از پرآوازه‌ترین چهره فردی جهان است.

ابهام این چهره نتیجه علاقه داوینچی به سایه روشن کاری است، این چهره را درون یک هرم قرار داده است و سه لکه بزرگ روشنایی در اثر بوجود آورده است. ترکیب‌بندی صحیح، رنگ‌پردازی مناسب، تأکید بر عنصر انسانی، تصویر سه بعدی و نمایی علمی از سایه روشن کاری از ویژگی‌های این اثر می‌باشد که باعث زیبایی آن شده است. منظره کمی از بالا و چهره کمی از پایین دیده شده است.

از تاریخ این چنین بر می‌آید که فردی بنام فرانسیسکو بارتولومئو از اشراف شهر فلورانس از داوینچی خواسته است که پرتره همسر سوم خود یعنی لیزا آنتونیو ماریا را برای او نقاشی کند. داوینچی نزدیک به چهار سال روی این اثر هنری کار کرد و پس از اتمام نقاشی در سال 1507 این تابلوی زیبا را به فرانسیسکو نفروخت، فلورانس را ترک کرد و آن را نزد خود نگاه داشت. برخی معتقد هستند از آنجایی که لئوناردو تابلو را تمام نکرده بود آن را به فرانسیسکو نفروخت و بسیاری دیگر معتقد هستند که لئوناردو عاشق این تابلو بود.