معرفی و دانلود کتاب صوتی روزگار سپری شده: از کودکی تا رهایی از زندان ساواک در پاییز 1357

معرفی کتاب صوتی روزگار سپری شده: از کودکی تا رهایی از زندان ساواک در پاییز 1357

توان رویارویی با صحنه‌های واقعی زندان‌های شاه را دارید؟ فریده اعظمی بیرانوند، از زندانیان سابق ساواک، در کتاب صوتی روزگار سپری شده، از وقایعی می‌گوید که لازم است ثبت گردد و در حافظه‌ی تاریخ بماند تا شرایط فرهنگی، اجتماعی و سیاسی پیش از انقلاب به دست فراموشی سپرده نشود. این خاطرات با صدای خود نویسنده و با زبانی گرم و صمیمی از روزهای کودکی آغاز می‌شود و تا پیروزی انقلاب و آزادی از زندان ساواک در سال 1357 ادامه پیدا می‌کند.

درباره‌ی کتاب صوتی روزگار سپری شده

زندانی بودن شکلی از زندگی است. این جمله را کسی می‌گوید که خود، ماه‌های زیادی تحت ظلم و شکنجه‌ی زندان ساواک روزگار گذرانده. شاید در آن روزهای تاریک، فریده اعظمی بیرانوند تصور هم نمی‌کرد که روزی از زندان زنده بیرون بیاید تا بخواهد روایتگر آن سوی دیوارهای زندان شاه باشد. اما امروز کتاب صوتی روزگار سپری شده به عنوان برگی از دفتر تاریخ به دست ما رسیده و قرار است انعکاس‌گر بخشی از حقایق روزگار نه چندان دور باشد.

سفر به گذشته کار راحتی نیست، مخصوصاً گذشته‌ای که در بحبوحه‌ی اعتراض و انقلاب و رخدادهای سیاسی بزرگ سپری شده باشد. با این حال نویسنده‌ی این خاطره‌نامه رنج یادآوری حوادث را به جان می‌خرد تا گذشته‌ی خود را که به تاریخ گره خورده، با دقت و جزئیات و با لحنی پرکشش برای مخاطب امروز روایت کند. خانواده‌ی فریده با حوادث سیاسی بیگانه نبودند. وقتی نگارنده‌ی کتاب به روزهای کودکی خود باز می‌گردد به خوبی خاطرات پدر و مادر خود از ماجراهای اعدام و تبعید دوران رضا خان را به یاد می‌آورد. والدین فریده همچون خود او روزگار پررنجی را سپری کرده بودند.

روزگار سپری شده؛ روایت شاگرد ممتاز و معلمی که به زندان افتاد

سال‌های کودکی و نوجوانی نویسنده‌ی کتاب صوتی روزگار سپری شده، در دوران حکومت خاندان پهلوی گذشت. فریده که شاگرد ممتاز مدرسه بود، خیلی زود به استخدام آموزش و پرورش درآمد و معلم شد. با این حال چندی طول نکشید که زندگی‌اش به رخدادهای اجتماعی گره خورد. علاقه‌ی نگارنده به مطالعه و کسب دانش، آگاهی سیاسی او را روزبه‌روز بالا برد و چشمان او را به ظلمی که در حال رخ دادن بود باز کرد. اما در آن زمانه، داشتن کتاب‌های سیاسی و کمک به فعالان علیه رژیم بدون تاوان نبود. فریده اعظمی بیرانوند، در ادامه با دقت بیشتری توضیح می‌دهد که چطور در آغاز سال‌های جوانی به زندان ساواک افتاد و در آن جا چه‌ها بر او گذشت.

گوش سپردن به بخش‌های بعدی کتاب صوتی روزگار سپری شده، دل و جرئت بیشتری می‌خواهد. در این قسمت، نویسنده قرار است فضای داخل زندان ساواک و نحوه‌ی برخورد و مجازات زندانیان را با صداقت تمام شرح دهد. فریده در حالی که فرزندی در دل خود داشت، شاهد بی‌عدالتی‌ها و حوادث غیرانسانی و وحشیانه‌ی بسیاری بود که نسبت به معترضین روا می‌شد. سفر پرفراز و نشیب فریده از کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک آغاز می‌شود و در شرایطی که فرزند تازه‌به‌دنیاآمده‌ی خود را در دست دارد به زندان اوین و قصر می‌رسد.

زندگی حتی در سخت‌ترین شرایط نیز به راه خود ادامه می‌دهد. گرچه نگارنده‌ی کتاب صوتی روزگار سپری شده، تا به آن روز شرایط پرمشقتی پشت سر گذاشته بود، اما همچنان با روحیه‌ی بسیار، به همراه دیگر بانوان زندانی، به فعالیت‌های سازنده‌ی خود ادامه می‌داد. برای همین نیز می‌توان این زندگی‌نامه‌ی شنیدنی و ناب را نمایشی از تاب‌آوری و مقاومت در برابر سختی‌ها دانست. آن چه که فریده و دیگر زندانیان شاه را در تصمیم خود مصمم می‌کرد، ایمان به پیروزی روشنایی علیه تاریکی بود. هیچ شبی ماندگار نیست. پس باید در فصل‌های انتهایی این زندگی‌نامه‌، منتظر وقایع امیدبخش و اتفاقات شیرینی بود که درنهایت نویسنده‌ی کتاب را به آفتاب پیروزی می‌رساند. پیشنهاد می‌کنیم با این روایت شنیدنی و آموزنده همراه باشید.

این کتاب با تلاش نشر صوتی موج کتاب و همراهی انتشارات خجسته تهیه شده و روایت صوتی آن نیز با صدای نویسنده یعنی فریده اعظمی بیرانوند به گوش شما می‌رسد.

کتاب صوتی روزگار سپری شده برای شما مناسب است اگر

• به تاریخ انقلاب اسلامی و نقش زنان فداکار در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی آن علاقه دارید.
• نسبت به شرایط سیاسی پیش از انقلاب و مسائل حقوق بشر و وضعیت عدالت‌خواهان کنجکاوید.
• به دنبال یک داستان واقعی و الهام‌بخش از روزهای مقاومت و ایستادگی در برابر زورگویی هستید.

در بخشی از کتاب صوتی روزگار سپری شده: از کودکی تا رهایی از زندان ساواک در پاییز 1357 می‌شنویم

در مدرسه دو فراش داشتیم که نام یکی از آن‌ها ننه اخایی بود. قدرت ننه اخایی کمتر از مدیر نبود. روزهایی می‌شد که مدیر مدرسه نمی‌آمد اما ننه اخایی هر روز از اول صبح تا تعطیلی مدرسه حضور داشت و با بکن و نکن‌هایش لحظه‌ای آرامش نداشتیم و همه از او می‌ترسیدیم. اگر زودتر از هفت و نیم صبح به مدرسه می‌رسیدیم در را به رویمان باز نمی‌کرد و می‌گفت: «زود اومدید آشغال بریزید؟ و ما در کوچه‌ی مدرسه در گرما و سرما منتظر می‌ماندیم و زمستان‌ها یخ می‌زدیم.»

ننه اخایی زنگ‌های تفریح کنار بشکه‌ی کوچک آب می‌نشست. با یک دست شیر آب را می‌گرفت و در دست دیگرش خطکشی داشت. لیوان را که جلو می‌بردیم، نصف کمتر آن را آب می‌ریخت و اگر دوباره لیوان را جلو می‌بردیم، با خطکش روی دستمان می‌زد و می‌گفت: «آب خوردی، برو دیگه.» وقتی هم برای رفتن به کلاس صف می‌بستیم، علاوه بر شکایت‌هایی که به ناظم مدرسه می‌رسید و او بی‌رحمانه بچه‌ها را با خطکش تنبیه می‌کرد، ننه اخایی امتیاز ویژه‌ای داشت تا بچه‌هایی را که آشغال ریخته‌اند یا آدامس به دیوار چسبانده‌اند از صف بیرون بکشد و به دست ناظم بدهد و او هم به دلیل حضور ننه اخایی سخت‌تر و بیشتر آنها را تنبیه می‌کرد.

سال‌هایی که به دبستان می‌رفتم در کلاس‌های چهل و پنجاه نفری، به دلیل ممتاز بودن درس و وضعیت خانواده که سالانه مقداری کمک به مدرسه می‌کردند مورد توجه نسبی بودم. به قول مادرم تکالیفم را بی‌نگفت انجام می‌دادم، اما برعکس من فریدون زمان زیادی برای انجام کارهای مدرسه نمی‌گذاشت و بیشتر وقتش را با دوستانش می‌گذراند. او از همان کودکی در رشته‌های ورزشی فعال بود. با وجود این با نمره‌های خوبی قبول می‌شد و به من می‌گفت: «تو که خرخونی می‌کنی و من که هیچ نمی‌خونم معدل هر دومون مثل همه.»

فهرست مطالب کتاب صوتی