معرفی و دانلود کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی

معرفی کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی

از مدح پادشاهان تا صفای صوفیان: کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی در بر گیرنده‌ی مجموعه‌ای از قصیده‌ها و اشعار ناب حکیم سنایی غزنوی، شاعر پرآوازه‌ی ادبیات عرفانی‌ست که توسط احسان عظیمی بازنویسی شده و تصویرگری آن را رضا مکتبی بر عهده داشته است. کتاب پیش رو ذیل مجموعه‌ی «تازه‌هایی از ادبیات کهن ایران» منتشر و با هدف آشنا کردن نوجوانان با شاهکارهای ادبیات ایران‌زمین تدوین شده و با نثری ساده، مفهوم اشعار برگزیده از سنایی را بازگو می‌کند.

درباره‌ی کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی

حکیم سنایی غزنوی پیش از آنکه به‌عنوان شاعر عرفانی و توحیدی مشهور شود، به قصیده‌گویی شهرت داشت و در مدح و ثنای پادشاهان شعر می‌سرود. در روایات اینگونه نقل شده که روزی از جایی می‌گذشت و ناخواسته گفت‌وگوی دو نفر را شنید که درباره‌ی او حرف می‌زدند. عارفی به مرد رهگذری می‌گفت: «سنایی سخنانی باطل را منظم می‌کند و نام شعر بر آن می‌نهد. او کاری به جز مدح و ثنای پادشاهان و ثروتمندان ندارد و گویی بی‌خبر است که در قیامت از او خواهند پرسید چه توشه‌ای از دنیا برای آخرت خود آورده‌ای؟» او با شنیدن این حرف‌ها بیهوش شد و پس از هوشیار شدن، توبه کرد و از آن به بعد اشعارش آکنده از مضامین اخلاقی و عرفانی شد.

کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی شامل گزیده‌ای از اشعار این شاعر پرآوازه است که توسط احسان عظیمی مخصوص گروه سنی نوجوانان بازنویسی شده. پدیدآورنده‌ی کتاب سعی کرده در نگارش مفهوم اشعار، ابتدا لغات سخت را معنا و سپس ابیات را به زبان ساده بازنویسی کند. کتاب پیش رو به مجموعه‌ای تحت عنوان تازه‌هایی از ادبیات کهن ایران تعلق دارد و مصور بودن آن جذابیتش را برای خوانندگان نوجوان دوچندان می‌کند.

کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی توسط انتشارات پیدایش به چاپ رسیده و نسخه‌ی الکترونیک آن از طریق وب‌سایت کتابراه در دسترس علاقه‌مندان به کتب شعر قرار گرفته است.

کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی مناسب چه کسانی است؟

نوجوانان علاقه‌مند به آثار کلاسیک ادبیات ایران از خواندن کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی بهره خواهند برد. همچنین خواندن این کتاب به افرادی که تمایل دارند اشعار سنایی را با توضیحاتی ساده مطالعه کنند، پیشنهاد می‌شود.

با حکیم سنایی غزنوی بیشتر آشنا شویم

ابوالمجد مجدود ابن آدم سنایی غزنوی، مشهور به حکیم سنایی، شاعر و عارف اهل خراسان بزرگ است که در حدود سال 473 قمری در شهر غزنه (واقع در افغانستان کنونی) زاده شد. در جوانی زندگی در شهرهای مختلفی همچون بلخ، سرخس، هرات و نیشابور را تجربه کرد و موفق شد سفر حج را به انجام برساند. هرچند در ابتدا سنایی شاعری قصیده‌سرا بود و در مدح پادشاهان شعر می‌گفت، اما بنا به روایات گوناگون احوالاتش دگرگون شد و مخصوصاً پس از بازگشت از مکه، دیگر سری به صحبت با اهل دنیا نداشت. هرچند شاعران پیش از او نیز به مضامین عرفانی پرداخته بودند، اما این سنایی بود که برای نخستین بار بسیاری از اشارات اخلاقی و عرفانی را وارد شعر کرد و با زبانی بی‌پروا به مزمت ریاکاران پرداخت. از آثار مهم سنایی غزنوی می‌توان به «طریق التحقیق»، «سیرالعباد الی المعاد»، «مکتوبات» و دیوان قصاید و غزلیاتش اشاره کرد. سال وفات او حدود 545 هجری قمری ثبت شده است.

در بخشی از کتاب قصاید و غزلیات خواندنی سنایی می‌خوانیم

تا به جان این جهانی، زنده چون دیو و ستور
گرچه پیری، همچو دنیا خویشتن کودک شمار

حرص و شهوت در تو بیدارند، خوش خوش تو مَخُسب
چون پلنگی بر یمین داری و موشی بر یسار

مال، دادی لیک روی است و ریا اندر بنه
کشت کردی لیک خوک است و ملخ در کشتزار

خشم و شهوت مار و طاووسند، در ترکیب تو
نفس را آن پایمرد و دیو را این دستیار

کی توانستی برون آورد آدم را ز خُلد
گر نبودی راهبر ابلیس را طاووس و مار؟

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
قصیده‌ها
قصیده 1: ‌ای در دل مشتاقان از یاد تو بستان‌ها
قصیده 2: مکن در جسم و جان منزل، که این دون است و آن والا
قصیده 3: آراست، دگر باره، جهاندار جهان را
قصیده 4: ‌ای مسلمانان! خلایق حال دیگر کرده‌اند
قصیده 5: ‌ای سنایی! ز جسم و جان تا چند؟
قصیده 6: ‌ای خداوندان مال! الاعتبار، الاعتبار!
قصیده 7: درگه خلق، همه زَرق و فریب است و هوس
قصیده 8: کی باشد کین قفس بپردازم
قصیده 9: برگِ بی برگی نداری، لاف درویشی مزن
قصیده 10: ‌ای سنابی! بی کُلَه شو، گَرت باید سروری
قطعه‌ها
قطعه 1: قدر مردم، سفر پدید کند
قطعه 2: دیگِ خواجه، ز گوشت، دوشیزه است
قطعه 3: منشین با بدنم که صحبت بد
قطعه 4: این جهان بر مثال مرداری است
قطعه 5: از جمله نعمت دنیا چو تندرستی نیست
غزل‌ها
غزل 1: ساقیا! می‌ده که جز مِی، نشکند پرهیز را
غزل 2: ما باز، دگرباره، برستیم ز غم‌ها
غزل 3: تا نقش خیال دوست با ماست
غزل 4: از عشق روی دوست حدیثی به دست ماست
غزل 5: ماهرویا! در جهان آوازۀ آواز توست
غزل 6: دوست چنان باید کانِ من است
غزل 7: گر تو پنداری که جز تو غمگسارم نیست، هست
غزل 8: ‌ای پیک عاشقان! گذری کن به بام دوست
غزل 9: ‌ای پسر! عشق را بدایت نیست
غزل 10: از روی تو، با شکوفه، ‌ نم نیست
غزل 11: ‌ای کوکب عالی دَرَج، وصلت حرام است و حَرَج
غزل 12: دلم با عشق آن بت کار دارد
غزل 13: اقتدا بر عاشقان کُن گر دلیلت هست درد
غزل 14: ‌ای کم شده وفای تو، این نیز بگذرد
غزل 15: عشق آن معشوق، خوش بر عقل و بر ادراک زد
غزل 16: زهی چابک، زهی شیرین! بنامیزد، بنامیزد!
غزل 17: چه رنگ‌هاست که آن شوخ دیده نامیزد!
غزل 18: هر دل که قرین غم نباشد
غزل 19: عاشقانت سویِ تو تحفه اگر جان آرند
غزل 20: مرا لبان تو باید، شکر چه سود کند؟
غزل 21: هرکه در عاشقی تمام بُود
غزل 22: نور، تا کیست که او پردۀ روی تو بُوَد؟
غزل 23: عاشق مشوید اگر توانید
غزل 24: هر زمان چنگ در کنار مگیر
غزل 25: ‌ای زمان ما سیر آمده، بدرود باش
غزل 26: ‌ای دل اندر نیستی چون دم زنی خمّار باش
غزل 27: چاک زد جانِ پدر، دست صبا دامن گل
غزل 28: در راهِ عشق عاشقان، خواهی شفا خواهی اَلَم
غزل 29: تو را دل دادم، ‌ای دلبر، شبت خوش باد! من رفتم
غزل 30: چو آمد روی مهرویم، که باشم من که من باشم؟
غزل 31: بی تو‌ای آرامِ‌جانم، زندگانی چون کنم؟
غزل 32: این چه قرن است اینکه در خوابند بیداران همه؟
غزل 33: مَلِکا، ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
رباعیات
رباعی 1: در دستِ ‌منت همیشه دامن باد!
رباعی 2: عشقا! تو در آتشی نهادی ما را
رباعی 3: بویی که مرا ز وصل یار آمد، رفت
رباعی 4: سودایِ تو عقل را، چو من، مجنون کرد