معرفی و دانلود کتاب ماهیت روان درمانی (ارزیابی انتقادی)

معرفی کتاب ماهیت روان درمانی (ارزیابی انتقادی)

کتاب ماهیت روان درمانی (ارزیابی انتقادی) نوشته‌ی کارل یاسپرس، روان‌پزشک، فیلسوف و انسان‌گرای معروف است. وی این کتاب را در باب شاخه‌ای بسیار غنی از علم روان‌پزشکی یعنی روان‌درمانی به رشته‌ی تحریر درآورده که چگونگی عمل و تأثیر آن، جای بحث و بررسی فراوان دارد. با توجه به این نکته که این فیلسوف معاصر آشنایی بی‌نظیری با مسائل مبنایی روان‌پزشکی دارد، توجه عاری از تعصب و بی‌غرض خود را به موضوع روان‌درمانی معطوف کرده و قضاوت‌های صحیحی را در کتاب پیش رو ارائه داده است.

درباره‌ی کتاب ماهیت روان درمانی (ارزیابی انتقادی)

شاید در دنیای امروز و با توجه به تنوع بی‌حدومرز مشکلات و چالش‌های روانی و ذهنی، بتوان تعاریف بسیاری برای انواع شیوه‌های درمانی که توسط متخصصان اعصاب و روان ارائه می‌شوند، یافت اما آنچه عمومیت دارد، تعریف شاخه‌ای از روان‌پزشکی تحت عنوان روان‌درمانی‌ست که به این شرح است: روش روان‌درمانی توسط درمانگران آموزش‌دیده و حرفه‌ای انجام می‌شود و طی پروسه‌ی انجام آن باید به خاستگاه «اختلال تحت درمان» توجه ویژه شود. روان‌درمانی مطابق با دو اصل «رابطه» و «ارتباطات» هم به صورت کلامی و هم غیرکلامی صورت می‌پذیرد. همکاری بیمار با درمانگر مربوطه در پروسه‌ی درمان همیشه ضروری است. روان‌درمانی برای آن دسته از افراد کاربردی خواهد بود که گرفتار انواع متعدد نابسامانی شخصیتی، یا به اصطلاح رایج روان‌رنجوری‌، هستند، همچنین برای بیماران مبتلا به روان‌پریشیِ خفیف و همه‌ی کسانی که از وضعیت روانی خود رنج می‌برند و احساس بیماری می‌کنند نیز مفید خواهد بود.

کارل یاسپرس (Karl Jaspers)، روان‌پزشک، فیلسوف و انسان‌گرای مطرح آلمانی-سوئیسی در کتاب ماهیت روان‌درمانی (ارزیابی انتقادی) (The Nature of Psychotherapy: a Critical Appraisal) دیدگاه‌های خود را در رابطه با این شاخه از علم روان‌پزشکی، با زبانی ساده، اصطلاحاتی عام و در کمال آرامش بیان کرده است؛ تا حدی که ساده و در پاره‌ای موارد حتی بدیهی به‌نظر می‌رسند، اما اگر به‌دقت بررسی شوند، نه‌تنها با بسیاری از عقاید پذیرفته‌شده‌ی رایج در تضادند، بلکه شامل انتقادهایی نافذ و گزاره‌هایی روشنگرانه درباره‌ی قلمرو و اهداف روان‌درمانی هستند. و این همان چیزی‌ست که شاید از دید عده‌ی زیادی از متخصصان مخفی مانده باشد.

در کتاب ماهیت روان‌درمانی (ارزیابی انتقادی) می‌خوانید که علم روان‌پزشکی در کشورهای آلمان و سوئیس، یعنی کشورهایی که استاد یاسپرس در آن‌ها در زمینه‌ی روان‌پزشکی کسب تجربه کرد، از برخی جهات با روان‌پزشکی در کشورهای انگلیسی‌زبان متفاوت است؛ تاجایی‌که خواننده‌ی هشیار این تفاوت‌ها را آشکارا در کتاب پیش رو درمی‌یابد. علاوه‌بر این تفاوت‌ها، دیدگاه‌های یاسپرس درباره‌ی روان‌درمانگران غیرپزشک نیز احتمالاً از موضوعاتی هستند که به سادگی پذیرفته نمی‌شوند و با انتقادات بسیاری روبه‌رو خواهند شد اما تقریباً همه‌ی روان‌پزشکان، حتی مخالفان سرسخت دیدگاه‌های استاد یاسپرس، بی‌درنگ بر یافتن موضوعات برجسته‌ی روان‌درمانی با دقتی چنین بی‌طرفانه و موشکافانه‌ صحه می‌گذارند.

استاد کارل یاسپرس از گروه روان‌پزشکان مطرح و مشهوری چون مایر، گروس، گروله و هامبورگر بود که تحت هدایت استاد فرانتس نیسل گرد هم آمده بودند. این گروه با عنوان «مکتب هایدلبرگ» شناخته می‌شدند و به جرئت می‌توان ادعا کرد که تأثیری فراتر از هر مکتب روان‌پزشکی دیگری داشتند. در این میان یاسپرس با تألیف کتاب بنیادی و مشهورش، «آسیب‌شناسی روانی عمومی»، که متنی مرجع و اساسی برای روان‌پزشکی بود، مهر تأییدی بر مشارکت ویژه و مؤثر خود زد. کتاب ماهیت روان‌درمانی (ارزیابی انتقادی) بخشی از کتاب آسیب شناسی روانی عمومی است، اما شکی نیست که این مجلد مختصر ارزش انتشار جداگانه را نیز داشته است.

کتاب ماهیت روان‌درمانی (ارزیابی انتقادی) در دو بخش اصلی روان‌درمانی و معنای طبابت کردن در روان‌درمانی به رشته‌ی تحریر درآمده. در بخش پایانی کتاب نیز نمایه‌ها قرار دارند که اصطلاحات و لغات تخصصی مربوط به علم روانپزشکی در آن ذکر شده و به درک و تسلط بهتر خوانندگان از مطلب کمک خواهد کرد.

فربد فدائی کتاب ماهیت روان‌درمانی را به فارسی برگردانده و نشر چرخ آن را منتشر کرده و در اختیار علاقه‌مندان این حوزه قرار داده است.

کتاب ماهیت روان درمانی (ارزیابی انتقادی) برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به علم روان‌پزشکی و زیرشاخه‌های آن علاقه‌مند هستید یا در زمینه‌ی روان‌درمانی تخصص دارید، پیشنهاد ما را برای مطالعه‌ی این منبع معتبر از دست ندهید.

در بخشی از کتاب ماهیت روان درمانی (ارزیابی انتقادی) می‌خوانیم

از آسیب‌شناسی روانی انتظار می‌رود در خدمت کار عملی پزشکی باشد، اما به میزانی نه‌چندان غیرمعمول متهم است که چنین نمی‌کند. سزاوار است که بیمار یاری شود، زیرا پزشک درصدد درمان اوست. گرچه کارکرد او به‌سهولت با اشتغال فکری او به علم ناب آسیب می‌بیند. معرفت به‌خودی‌خود بی‌فایده است و علم ناب به «نیست‌انگاری درمانی» منجر می‌شود. زمانی که دانستیم چه‌چیزی وجود دارد، قادر به شناخت آن هستیم و اگر با دقت پیش‌بینی کنیم که سیر آن چگونه خواهد بود، این احساس رشد می‌یابد که چیز بیش‌تری برای انجام وجود ندارد، مگر سپردن بیماران به نوعی مراقبت؛ بدون این توقع که ما می‌توانیم واقعاً به آنان کمک کنیم. این امر، آن چنان که بیان شده است، امکان دارد خطری ویژه در مورد روان‌پریشی‌های شدید و نابهنجاری‌های ذاتیِ شخصیتی باشد.

از سوی دیگر تمایلی خوش‌بینانه برای کمک کردن وجود دارد. سزاوار است در همه‌ی موقعیت‌ها کاری انجام یا برای آن کوشش شود. مردم به علاج مؤثر باور دارند. زمانیکه معرفت در خدمت هیچ هدف درمانی نیست، علاقه به آن کاسته می‌شود: اگر دانش دچار شکست شود، آن‌گاه اعتقاد به هنر فرد و خوش‌اقبالی او جایگزین می‌شود، به‌هرحال انسان محیطی درمانی را طرح‌ریزی و زمینه‌سازی می‌کند، حتی اگر این محیط نوعی تشکیلات باشد که بدون نتیجه و فایده‌ی واقعی فعالیت کند.

نیست‌انگاری درمانی و اشتیاق بیش‌از‌حد درمانی به یک اندازه غیرمسئولانه هستند. در هر دو مورد قضاوت انتقادی از دست می‌رود، از یک ‌سو هنگامی که انفعال به صورت نادرست درصدد توجیه این نکته است که کاری نمی‌توان انجام داد و از سوی دیگر هنگامی که فعالیت کورکورانه می‌اندیشد که نیت خوب و اشتیاق به‌خودی‌خود ارزشمند است و می‌تواند چیزی حاصل کند: به این معنی طبابت کردن تنها نیازمند میل ذاتی و استعداد است و نه معرفت و دانش. اما در درازمدت کار مؤثر پزشکی را تنها می‌توان مبتنی بر امور یقینی - معرفتی دانست.

فهرست مطالب کتاب

کارل یاسپرس: روان‌پزشک، فیلسوف و انسان‌گرا
درآمد
پیش‌گفتار مؤلف
مقدمه‌ی مترجمان انگلیسی
1: روان‌درمانی
2: معنای طبابت کردن در روان‌درمانی
نمایه