معرفی و دانلود کتاب من این جا هستم

معرفی کتاب من این جا هستم

دختربچه‌ای زیر آوار مانده، هنوز فکر می‌کند زنده است و با زبان ساده‌اش از دنیایی می‌گوید که دیگر وجود ندارد. کتاب من این جا هستم نوشته‌ی سعیده محمدزکی گودرزی داستانی کوتاه و تکان‌دهنده درباره‌ی کودکانی‌ست که صدایی ندارند؛ کودکانی که زیر سایه‌ی جنگ و بی‌توجهی بقیه‌اند! گروهی که کمترین دخالت را دارند و همیشه بیشترین ضربه را می‌خورند. این کتاب روایتی است از مرگ که در آن فریادی نیست، اما درد در سطر‌سطر آن وجود دارد.

درباره‌ی کتاب من این جا هستم

کتاب من این جا هستم داستانی کوتاه و غم‌انگیز است که با صدای دختربچه‌ای زیر آوار آغاز می‌شود که فکر می‌کند هنوز زنده است. او با زبانی کودکانه، از چیزهایی می‌گوید که در ذهنش مانده‌اند: عروسکش، شب گذشته، مادرش، دوستانش و ترسی که هنوز با اوست.

سعیده محمدزکی گودرزی، نویسنده‌ی کتاب، خودش در دل این ماجراها نبوده است. او از جایی دیگر، از فاصله‌ای دور، به سرنوشت کودکانی نگاه کرده که زندگی‌شان زیر سایه‌ی جنگ گذشته است. شاید همین نگاه بیرونی باعث شده داستان، از شعار و بزرگ‌نمایی دور بماند و فقط به یک روایت انسانی تبدیل شود. صدایی از زبان کودکی که نماینده‌ی کودکانی است که در سراسر جهان و در تمام ادوار تاریخی صدایی ندارند.

داستان کتاب من این جا هستم ساده روایت شده و لحن کودکانه‌ای دارد اما درد در میان سطور آن نهفته است. درواقع، همین سادگی، غم را واقعی‌تر می‌کند. دخترک، بی‌آنکه خودش بداند چه اتفاقی افتاده، با ما از مرگ حرف می‌زند؛ از مرگی که خودش هنوز آن را باور نکرده است. آنچه فضای داستان را هرچه بیشتر ملموس می‌کند، تصاویر است، اما بیش از عکس‌ها، این کلمات‌ هستند که خواننده را درگیر می‌کنند. تصویرهایی که در ذهن ساخته می‌شوند، گاهی از آنچه روی کاغذ آمده، واقعی‌تر و ماندگارترند.

نکته‌ی مهم درباره‌ی این کتاب، نگاهی‌ست که یک نویسنده‌ی ایرانی به کودکان غزه داشته است. سعیده محمدزکی گودرزی سعی کرده دنیای کودکی را نشان بدهد که خیلی دور از ما زندگی می‌کند، اما دردش آشناست. اما شاید این سؤال پیش بیاید که آیا کودکان خود ما هم چنین نماینده‌ای دارند؟ کسی که بتواند با همین دقت و هم‌دلی، از رنج آن‌ها بنویسد؟ این‌جاست که کتاب، ناخودآگاه ما را با خودمان هم روبه‌رو می‌کند.

هرچند این کتاب برای نوجوانان نوشته شده، اما بعید است بزرگ‌ترها از آن بی‌تأثیر بگذرند. برعکس، شاید آن‌ها بیشتر از کودکان با عمق ماجرا درگیر شوند. بیشتر بفهمند که این صدای کودک، فقط صدای یک قربانی نیست؛ صدای یک وجدان است. صدای انسانی‌ست که می‌خواهد دیده شود، حتی اگر دیگر نفس نمی‌کشد.

کتاب من این جا هستم فقط درباره جنگ نیست. درباره‌ی از دست دادن هم نیست. بیشتر درباره فراموشی‌ است. درباره‌ی کودکانی که در اخبار محو می‌شوند، بی آن‌که کسی قصه‌شان را بخواند و این کتاب، دقیقاً همان قصه‌ است؛ قصه‌ای کوتاه با تأثیری ماندگار. این کتاب را انتشارات علمی و فرهنگی منتشر کرده است.

کتاب من این جا هستم برای شما مناسب است اگر

• در سنین نوجوانی هستید و می‌خواهید جهان را از زاویه‌ی جدیدی نگاه کنید و صدای کودکانی را گوش دهید که معمولا صدایشان شنیده نمی‌شود؛
• جزو بزرگسالانی هستید که هنوز دلشان برای دردهای خاموش می‌تپد.

در بخشی از کتاب من این جا هستم می‌خوانیم

آن‌قدر نگاهشان می‌کنم که دور می‌شوند. به آخرین شاپرک سفیدی که رد می‌شد گفته‌ام تا اسماء را برایم پیدا کند. خیلی دلم برایش تنگ شده. برای دختر موطلایی چشم آبیم. کاش بیاید تا دست روی موهای بافته‌اش بکشم و برایش قصه بگویم! چین‌های دامنش را مرتب کنم. خدایا کاش هیچ‌وقت شب نشود! از تاریکی می‌ترسم!  آدم‌های بالای سرم من را نمی‌بینند. همه را یکی یکی از زیر آجرها بیرون می‌آورند. ولی کسی من را نمی‌بیند! خنده‌ام می‌گیرد. مثل آن روزها شده. همان روزها که در کوچه با بچه‌ها قایم با شک بازی می‌کردیم. مادرم صبح‌ها بعد از صبحانه موهایم را شانه می‌کرد و می‌بافت. جوراب‌های صورتی‌ام را پایم می‌کرد.
اسماء را به دستم می‌داد و می‌گفت: « یک وقت از کوچه بیرون نروی‌ها! همین نزدیکی‌ها بازی‌کن!» بعد از خانه بیرون می‌آمدم و توی کوچه‌های خاکی قانا با نعیمه و بقیه‌ی بچه‌ها بازی می‌کردیم. وقتی که قایم می‌شدیم، دستم را آهسته، آن‌طور که اسماء بتواند نفس بکشد، می‌گذاشتم روی دهانش. همیشه این جور وقت‌ها خنده‌اش می‌گیرد و ریزریز می‌خندد. می‌ترسیدم خنده‌اش همه چیز را خراب کند و بچه‌ها ما را پیدا کنند. حالا قایم شده‌ام. از یک تا ده را صد بار شمرده‌ام. کسی انگار نمی‌خواهد که بیاید و من را پیدا کند. یا شاید من گم شده‌ام.