معرفی و دانلود کتاب من بهترین بچه خرس دنیا نیستم

معرفی کتاب من بهترین بچه خرس دنیا نیستم

درست در لحظه‌ای که درخت‌ها سرخوشانه تا آسمان قد کشیده‌اند و برکه‌ها مثل آینه زلال‌اند، خرس کوچولو با چشمان براقش به دنیا می‌آید؛ کتاب من بهترین بچه خرس دنیا نیستم نوشته‌ی کریستین بوا، قصه‌ای‌ست شیرین و شاعرانه از دلِ دل‌تنگی‌های کودکانه‌ی یک بچه‌خرس که یک روزی فکر می‌کرد خودش بهترین بچه‌خرس دنیاست… تا وقتی که با چند بچه‌خرس دیگر آشنا می‌شود و دلش، برای اولین‌بار، می‌گیرد. اما این فقط آغاز ماجراست؛ ماجرایی پر از عسل، ماهی، کله‌معلق و مهربانی‌های ساده‌ای که از نو به دل‌ها گرما می‌بخشند.

درباره‌ی کتاب من بهترین بچه‌خرس دنیا نیستم

خرس کوچولوی کتاب من بهترین بچه‌خرس دنیا نیستم (Bärenmärchen) از کریستین بوا (Kirsten Boie)، درست وقتی به دنیا آمد که برگ‌ها تازه سبز شده بودند و رودخانه‌ها آواز می‌خواندند. مادرش هر روز برایش عسل می‌آورد، پوست نرمش را می‌لیسید و با ناز و نوازش‌های بی‌پایان در گوشش می‌گفت: «تو قشنگ‌ترین و باهوش‌ترین بچه‌خرس دنیایی!» و خب، خرس کوچولو هم کم‌کم باورش شده بود. تا این‌که یک روز، پای چند تا خرس دیگر هم به چمن‌زار باز شد. یکی از آن‌ها بیشتر برق می‌زد، یکی بهتر ماهی می‌گرفت، یکی بلد بود جای یک‌بار، دو بار کله‌معلق بزند. همان جا بود که فکرهای جدیدی توی سر خرس کوچولو آمد؛ آن‌هم اینکه او اصلاً آن طوری که مادرش گفته بود بهترین خرس‌کوچولوی دنیا نیست... و فکرها آرام‌آرام، بزرگ و بزرگ‌تر شدند و خرس کوچولو را بلعیدند. او که حالا یک خرس کوچولوی غمگین بود، دلش را برداشت و به‌جای اینکه توی تپه‌ها بپرد و بازی کند، رفت و خوابید یک‌گوشه‌ی تاریک، توی غارِ تنهایی‌اش...

کودکان جهان را با چشم‌های دیگران می‌فهمند و وقتی تصویر آن‌ها در نگاه دیگران دچار لرزش شود، باور درونی‌شان هم ترک می‌خورد. داستان، به زیبایی نشان می‌دهد که حتی مهربان‌ترین مادران، اگرچه با عشق بی قید و شرط، ممکن است تصویری نادرست از مفهوم «برتری» برای فرزندشان بسازند؛ تصویری که با اولین تجربه‌ی متفاوت از این باور، رنگ می‌بازد و کودک را در خلئی از سردرگمی رها می‌کند.

خرس کوچولو، در دل انزوای تلخش، گوشش بدهکار موعظه‌ی بزرگ‌ترها نیست، اما وقتی می‌تواند به کسی کمک کند، دوباره جانی تازه می‌گیرد؛ کمک‌کردن به خرس پیر برای شکار ماهی، عملی کوچک اما پرمعناست؛ چون برای اولین‌بار، خرس کوچولو احساس می‌کند که می‌تواند اثر بگذارد. این بار ارزشمندی‌اش به‌خاطر مقایسه‌شدن نیست، بلکه او خود به‌تنهایی باارزش و کافی‌ست. احساسی پایدارتر و سالم‌تر که می‌تواند یکی از پایه‌های اساسی برای شکل‌گیری اعتمادبه‌نفس در وجود کودک باشد.

خرس پیر در ستایش خرس کوچولو، چیزی فراتر از ظاهر و مهارت در او می‌بیند که آن مهربانی و نیت پاکش است و شاید همین دیده‌شدنِ واقعی است که خرس کوچولو را به دنیای رنگارنگ خودش بازمی‌گرداند. لم‌دادن زیر آفتاب پاییزی، کله‌معلق زدن در دشت و دمن، پی عسل تا بالای درخت رفتن و خندیدن و دنبال پروانه‌ها کردن و زیر نور غروب آفتاب خوابیدن... همه‌ی روزهای قشنگ خرس کوچولو برمی‌گردند و دوباره جان می‌گیرند.

اگر روزی دیدید بچه‌ای ساکت شده، گوشه‌ای نشسته و از بازی فاصله گرفته، شاید وقت آن باشد که کمی با او خلوت کنید و پای حرف‌هایش بنشینید. قصه‌ی این خرس کوچولوی معمولی را برای هم بخوانید و زیر گوش هم زمزمه کنید که چقدر قدر بودن همدیگر را می‌دانید. کتاب من بهترین بچه‌خرس دنیا نیستم را با ترجمه‌ی زهره حیدری شاهی از کتاب‌های پرنده آبی گروه کودک‌ونوجوان انتشارات کودک‌ونوجوان بخوانید.

کتاب من بهترین بچه‌خرس دنیا نیستم برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کودکان 6 تا 12 سال و والدینی که به دنبال روایتی دلنشین، صادقانه و پر از همدلی برای گفت‌وگو درباره‌ی اعتمادبه‌نفس، مقایسه‌کردن و معنای واقعی ارزش فردی هستند، انتخابی درخشان است. روان‌شناسان کودک و مربیان نیز می‌توانند از این کتاب به‌عنوان نقطه‌ی شروعی برای درک زخم‌های پنهان کودکان استفاده کنند.

در بخشی از کتاب من بهترین بچه خرس دنیا نیستم می‌خوانیم

شب وقتی ماده‌خرس و بچه‌خرس به غار برگشتند خرس کوچولو برای اولین‌بار غصه‌دار بود. او گفت: «پوست هم‌بازی من از پوست من براق‌تر بود چشم‌هایش هم از چشم‌های من درخشان‌تر بود. من قشنگ‌ترین بچه‌خرس دنیا نیستم.» بعد گریه‌کنان به گوشه‌ی غار خزید.

ماده‌خرس با مهربانی صورت خرس کوچولو را لیسید و گفت: «بس کن خرس کوچولو! این چه حرفی است؟ تو برای من زیباترین بچه‌خرس دنیا هستی.»

ماده‌خرس راست می‌گفت، چون عشق مادرانه چشم را می‌بندد؛ البته باید هم این‌طور باشد. آن شب تا دیروقت خواب به چشم خرس کوچولو نیامد و از فکر این که هیچ‌وقت زیباترین بچه‌خرس نبود و فقط این‌طوری خیال می‌کرد، خیلی غصه‌دار بود.