معرفی و دانلود کتاب ناطور دشت

معرفی کتاب ناطور دشت

کتاب ناطور دشت (نامزد دریافت جایزه‌ی ادبی تین رید) به قلم جی. دی. سلینجر، داستان پسر نوجوانی به نام هولدن کالفیلد را دنبال می‌کند که پس از اخراج شدن از مدرسه تصمیم می‌گیرد مدتی به خانه‌ی خود در نیویورک برنگردد. در آغاز کتاب، در حالی که هولدن در بیمارستان بستری شده، به پای مکالمه‌ی او و دکترش می‌نشینیم و روایت سه روز سرگردانی و ولگردی این پسر نوجوان در خیابان‌های نیویورک را از دیدگاه اول شخص می‌خوانیم.

درباره‌ی کتاب ناطور دشت

کتاب ناطور دشت (The Catcher in the Rye)، یکی از ماندگارترین آثار تاریخ ادبیات آمریکا، به قلم جی. دی. سلینجر (J. D. Salinger)، روایت پسر نوجوان سرکشی را دنبال می‌کند که پس از اخراج شدن از مدرسه برای چهارمین بار، تصمیم به فرار از خانه و مدرسه می‌گیرد. داستان را از دیدگاه اول شخص و از زبان هولدن می‌خوانیم که جریان سه روز آوارگی پرماجرای خود را برای پزشکش در جلسه‌ی درمان تعریف می‌کند.

هولدن در طی هفتاد و دو ساعت ماجراجویی خود در شهر نیویورک در حالی که در خیابان‌های شهر ول می‌چرخد، با غریبه‌ها در هتل‌های ارزان مشروب می‌خورد و مزخرف می‌گوید؛ سنترال پارک را گز می‌کند؛ کتک می‌خورد و حتی با معشوقه‌ی سابقش درگیر می‌شود! نیویورک به نظر هولدن زیبا و در عین حال وحشتناک است، در غربت نئونی و شکوه بیمارگونه‌اش، در هویت بلاتکلیف و سکوت تهی شبانه‌اش. هولدن از خیابان‌های شهر مانند روحی می‌گذرد و تنها به یک چیز فکر می‌کند: خواهر کوچکش، فیبی _ تنها کسی که در این دنیا او را درک می‌کند. در این شب‌های غربت و انزوا، تنها امید و انگیزه‌ی هولدن، دور شدن از آدم‌های دغل‌باز و دروغگو و پیدا کردن هدف و معنای زندگی است.

کتاب ناطور دشت را می‌توان یکی از شاهکارهای ادبیات جهان و از بزرگ‌ترین دستاوردهای ادبی در روایت بحران نوجوانی به حساب آورد. جی. دی. سلینجر در این کتاب درگیری با مشکلات نوجوانی را به زیبایی به تصویر می‌کشد. یکی از اساسی‌ترین عوامل اثرگذار در این داستان، شهر نیویورک است که روایت در آن اتفاق می‌افتد. انتخاب این شهر به وسیله‌ی سلینجر را نمی‌توان اتفاقی دانست. کاراکتر و هویت این شهر آمریکایی، تا اندازه‌ای در روند داستان اثرگذار است که می‌توان شهر را یکی از کاراکترهای کتاب به حساب آورد. ما هولدن را در حالی که در خیابان‌های کثیف، ناامن و پربلوای این شهر قدم می‌زند دنبال می‌کنیم و اضطراب، سردرگمی، انزوا و خشم او را کاملاً درک می‌کنیم.

رمان ناطور دشت که در سال 1951 منتشر شد، در سال 2005 در لیست صد داستان برتر انگلیسی مجله‌ی تایم قرار گرفت. این کتاب از زمان چاپ اولیه تا به امروز، به دلیل بیان صریح، لحن تند، و نمایش بی‌پرده‌ی مسائل جنسی و خلاف عرف، با سانسور و ممنوعیت از طرف نهادهای مختلف درگیر بوده است. اما با این حال، قابل انکار نیست که ناطور دشت، یکی از پرخواننده‌ترین و محبوب‌ترین آثار ادبیات آمریکا است و هر مخاطبی را مجذوب خود خواهد کرد. این کتاب امروزه در اکثر مدارس ایالت متحده تدریس و به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخ ادبیات مدرن تحلیل و بررسی می‌شود.

افتخارات کتاب ناطور دشت

• نامزد دریافت جایزه‌ی Teen Read for Best All-Time-Fave در سال 2010
• فینالیست جایزه‌ی کتاب ملی برای ادبیات داستانی در سال 1952

نکوداشت‌های کتاب ناطور دشت

• آثار سلینجر زمانی که جوان‌تر بودم برایم خیلی باارزش بود و نگارشش هنوز هم برایم گوش‌نواز است. (دیو اگرز، نویسنده‌ی آمریکایی)
• کتاب ناطور دشت را می‌خوانیم و احساس می‌کنیم این کتاب ما را در سطحی عمیق و باورنکردنی می‌فهمد. (جان گرین، نویسنده‌ی آمریکایی)
• یک شاهکار معاصر، یک نابغه... سلینجر مردی است که زبان را طوری رام خود کرده که انگار آن را در مشتش گرفته است، مردی که سکوتش به اندازه‌ی کلماتش باارزش بود. (نیویورک تایمز)
• در نوشته‌های سلینجر صدای جدیدی را می‌یابیم. اگر به دقت گوش کنید آن را می‌شنوید، و حرف‌هایی که او برای زدن دارد حقیقت مطلق است، بااحساس و همدلانه. (Clifton Fadiman, Book-of-the-Month Club News)

اقتباس سینمایی از کتاب ناطور دشت

فیلم سینمایی ناطور دشت محصول سال 2018 از آثار قابل‌توجهی است که بر اساس رمان سلینجر ساخته شده است.

کتاب ناطور دشت برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب ناطور دشت به تمام نوجوانان، علاقمندان ادبیات مدرن و دنبال‌کنندگان ادبیات معاصر آمریکا پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب ناطور دشت می‌خوانیم

تمام شاگردها یا خوابیده بودند یا رفته بودند بیرون یا اینکه برای گذراندن تعطیلی آخر هفته به منزلشان رفته بوند و راهرو بیش‌از‌اندازه ساکت و دلتنگ‌کننده بود. جلوی درِ اتاق هوفمان و لاهی یک جعبۀ خالی خمیردندان کولینوس افتاده بود و من درحالی‌که داشتم به ‌طرف پله‌ها می‌رفتم، با دمپایی آن را زدم به این‌ور و آن‌ور. کاری که فکر کرده بودم بکنم، این بود که بروم پایین و ببینم که مال بروسار دارد چه‌کار می‌کند، اما ناگهان تغییر عقیده دادم. یک‌باره به کله‌ام زد که بزنم از پنسی بروم، درست همان شب. منظورم این است که تا چهارشنبه صبر نکنم. دیگر بیشتر از این نمی‌خواستم آن جا بمانم. پنسی بیش‌از‌اندازه غصه‌دار و دلتنگم می‌کرد. بنابراین، تصمیمی که گرفتم، این بود که در نیویورک توی یک مهمان‌خانه اتاقی بگیرم، توی یکی از مهانخانه‌هایی که نسبتاً ارزان باشد، و تا روز چهارشنبه از فکروخیال آسوده باشم. بعد، روز چهارشنبه، درحالی‌که استراحت کاملی کرده‌ام وحالم جا آمده، بروم به خانه‌مان. حساب کردم که نامۀ ترمر درخصوص رفوزگی من زودتر از سه‌شنبه یا چهارشنبه به ‌دست پدر و مادرم نمی‌رسد. دلم نمی‌خواست تا موقعی‌که نامۀ ترمر به آن‌ها نرسیده و مطلب دستگیرشان نشده و از حرص‌وجوش نیفتاده‌اند، به منزل بروم. دلم نمی‌خواست موقعی‌که نامه تازه به دستشان رسیده باشد، منزل باشم. مادرم حتماً ناخوش می‌شد و عقل از سرش می‌پرید، اما بعد ‌از اینکه می‌دید درمقابل کار انجام‌شده قرار گرفته، کم‌کم از حرص‌وجوش می‌افتاد و دوباره عقلش می‌آمد سر جایش. گذشته‌ازاین، من به چند روز تعطیلی احتیاج داشتم. اعصابم کوفته و متشنج بود. جداً اعصابم خسته شده بود.

خلاصه، این چیزی بود که تصمیم گرفتم انجام بدهم. بنابراین، به اتاقم برگشتم و چراغ را روشن کردم تا اسباب و اثاثه‌ام را جمع‌آوری کنم. چیز زیادی از اسباب و اثاثه‌ام باقی نمانده بود که جمع‌آوری کنم. قبلاً مقداری از آن‌ها را توی چمدان گذاشته بودم. استرادلیتر حتی بیدار هم نشد. من سیگاری آتش زدم و لباس‌هایم را پوشیدم. تمام اثاثه‌ام را توی دو تا کیف سفری که داشتم، جا دادم. اول تا آخرش دو دقیقه بیشتر طول نکشید. در جمع‌آوری و بستن اسباب و اثاثه فرزتر از من کسی نیست. موقع جمع‌آوری اثاثه، از یک چیز کمی غصه‌ام گرفت.