معرفی و دانلود کتاب هرگز یک فرشته را مبوس

معرفی کتاب هرگز یک فرشته را مبوس

به‌راستی چه بر سر عشق‌های روزگار کودکی‌مان می‌آید؟ کتاب هرگز یک فرشته را مبوس رمانی عاشقانه‌، خواندنی و به‌یادماندنی است که به قلم لیدا طرزی به رشته‌ی تحریر درآمده است و سرگذشت عشقی شیرین و کودکانه را روایت می‌کند.

درباره‌ی کتاب هرگز یک فرشته را مبوس

داستان‌های عاشقانه هیچ‌گاه از رونق نمی‌افتند؛ چرا که عشق همواره در جلوه‌گری است و روایت آن را -چنان که حافظ شیرازی می‌سراید- از هر زبان که می‌شنوی نامکرر است. نویسندگان و پدیدآورندگان، از نخستین آثار ادبی در آغاز راه تاریخ ادبیات گرفته تا رمان‌ها و داستان‌های امروزی، از عشق به‌عنوان یکی از درونمایه‌های اصلی و اساسی بهره جسته‌اند. لیدا طرزی نیز یکی از این نویسندگان است که در کتاب هرگز یک فرشته را مبوس به سراغ عشقی شیرین میان دو نوجوان عاشق‌پیشه و پاکباز رفه است و سرنوشت آن را برای ما روایت می‌کند.

آدام و ثریا، دو دلداده‌ی داستان کتاب هرگز یک فرشته را مبوس هستند که آمدوشدهای عاشقانه و پیچ‌وخم‌های مسیر پیش روی آن‌ها را در طول رمان به قلم لیدا طرزی می‌خوانیم. اما آیا این دو مسیر دست آخر از خلال گردنه‌ها و سربلندی‌ها و سراشیبی‌ها به یک مقصد مشترک خواهند رسید؟ مذهب و ملیت، دو علتی هستند که سبب به وجود آمدن تنش‌های بسیاری در این مسیر خواهند شد. اما آیا عشق فرادست این دو مفهوم برساخته ظاهر خواهد شد و آدام و ثریا را به وصال یکدیگر خواهد رساند؟

لیدا طرزی لحن روایت خود را در سراسر کتاب هرگز یک فرشته را مبوس، به دور از هر گونه پیچیدگی و عاری از زبان‌بازی‌های سخت و غامض حفظ کرده است و با بیانی ساده و صمیمی و بی هیچ آلایشی، به سرگذشت عشقی پاک و ساده و خودمانی می‌پردازد. داستان با گفت‌وگوی آدام و دوستش مایک شروع می‌شود که پیرامون مسئله‌ای در همین رابطه با یکدیگر بگومگو می‌کنند و هرچه پیش می‌رویم، این تنش‌ها شکل و شمایلی جدی‌تر به خود می‌گیرند.

در این میان علاوه بر داستان آدام و ثریا، ماجراهای خوانواده‌ی آدام را هم می‌خوانیم. آدام در کنار پدر، مادر و خواهرش زندگی می‌کند. خواهری به‌نام آنی که او نیز ماجراهای عاشقانه‌ای با پسری ایرانی به‌نام محمد دارد. داستان‌هایی در هم پیچیده که هر یک بر دیگری اثر می‌گذارند و لیدا طرزی با مهارتی چشمگیر در روایتگری ساده و بی‌آلایش، تمامی آن‌ها را برای مخاطب بازگو می‌کند.

کتاب هرگز یک فرشته را مبوس به همت انتشارات نیستان چاپ و منتشر شده است.

کتاب هرگز یک فرشته را مبوس برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به داستان‌ها و رمان‌های عاشقانه را دعوت می‎کنیم تا مطالعه‌ی کتاب خواندنی هرگز یک فرشته را مبوس را از دست ندهند.

با لیدا طرزی بیشتر آشنا شویم

این نویسنده و مترجم ایرانی در سال 1349 چشم به جهان گشود. آثار منتشرشده‌ی لیدا طرزی را می‌توانید در قفسه‌ی کتاب‌های داستان کودک و نوجوان؛ داستان و رمان بزرگسال و کتاب‌های ترجمه‌شده پیدا کنید. «آخ‌جون دیگه فهمیدم»، «شگفت‌انگیزترین چیز دنیا»، «وقتی پینوکیو آدم شد» و «ماه تی‌تی و کلاغ سرگردان» عناوین برخی از آثار لیدا طرزی در حوزه‌ی کودک و نوجوان به شمار می‌آیند. «پریزاد شهر فراموشان» و «هرگز یک فرشته را مبوس» از جمله آثار داستانی تألیفی این نویسنده هستند و از میان داستان‌ها و رمان‌هایی که ترجمه‌ی آن‌ها را لیدا طرزی بر عهده داشته است می‌توان به عناوینی همچون «از جناب جی‌جی چه خبر؟»، «میدل مارچ»، «تا آنگاه که مرگ جدایمان کند»، «آسیاب کرانه‌ی فلاس»، «نقشه‌هایت را بسوزان» و «آخرین روز عجیب در لس‌آنجلس» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب هرگز یک فرشته را مبوس می‌خوانیم

بهار از راه رسید، ولی برای ثریا بهار آن سال مثل بهار سال‌های قبل نبود. درست است که در ایالت‌های شمالی جلوه‌های بهار دیرتر ظاهر می‌شد، ولی این دلیل تفاوت آن بهار با بهارهای پیشین نبود. ثریا شاد نبود. فقط همین. می‌دانست شاد نیست. آن را درک می‌کرد، ولی نمی‌دانست چرا. همه چیز خوب بود حتی عالی بود. استادهایش از او خیلی راضی بودند. به‌ نظرشان ثریا خوب درک می‌کرد، خوب تحلیل می‌کرد و خوب می‌نوشت. هم‌کلاسی‌هایش هم دوستش داشتند. ولی او خوشحال نبود. یک‌بار به موریل گفته بود که هیچ احساس شادی نمی‌کند و موریل هم جواب داده بود: دلت برای عقشت تنگ شده جونم! ثریا از خجالت سرخ شده و گفته بود: نه. اصلاً همچین چیزی نیست...

و موریل مطمئن جواب داده بود: چرا... خود خودش است. شک نکن.

و ثریا به شک افتاده بود نکند حق با موریل باشد. یعنی بود؟ مدت‌ها بود از آدام خبری نداشت. یک بار به خودش جرئت داد و با خانه‌شان تماس گرفت شاید خبری از مادرش بگیرد، ولی پدر آدام گوشی را برداشت و ثریا ترجیح داد قطع کند. یعنی چه اتفاقی برای آدام افتاده بود؟ می‌دانست خبرهای بد زود می‌رسند. ولی نمی‌دانست در جنگ جز خبر بد چه خبری می‌توانست وجود داشته باشد.

موریل می‌گفت: همین که کسی از جنگ جان سالم به در ببرد یعنی خبر خوش. و ثریا فکر می‌کرد گاهی خبرهای خوش چقدر ابتدایی‌اند و چقدر اصیل. مامان‌پروین از ثریا هم غمگین‌تر بود. صدایش این را می‌گفت. وقتی ثریا دلیلش را پرسید گفت: پدرت به سرش زده به بلخ برود.