معرفی و دانلود کتاب وحشی

معرفی کتاب وحشی

کتاب وحشی اثر آنتون چخوف، نمایشنامه‌ای کمدی در چهار پرده با درون‌مایه‌ی طنز تلخ است.

آنتون چخوف (Anton Chekhov)، یکی از مشهورترین نمایشنامه‌نویسان است و بیشتر آثار او محتوایی تراژدی و کمدی دارد. نمایشنامه‌هاى او را شهرنشین‌های معمولى، صاحبان ملک کوته‌ فکر و اشراف‌زاده‌ها تشکیل می‌دهند. آن‌ها به عنوان نماد امیدهاى بر باد رفته، فرصت‌هاى سوخته، تعلل و دل سپردن به قضا و قدر محسوب می‌شوند. طنز تلخ مستتر در نمایشنامه‌های او از چنین مضامینی است و طی دهه‌های متمادی که از نگارش و اولین اجرای این نمایشنامه‌ها می‌گذرد، همچنان روزآمد و قابل تعمیم به موقعیت انسان امروز می‌باشد.

در بخشی از کتاب وحشی (Theatre complet. 2 Le Sauvage, Oncle Vania, La Cerisaie) می‌خوانیم:

یلنا آندری‌یونا: بله، اسمش را بگذارید تنبلی و ملال... [کمی مکث] همه جلو روی من از شوهرم بد می‌گویند، بی‌آن‌ که از حضور من کک‌شان بگزد. همه با نگاهی ترحم‌آمیز وراندازم می‌کنند: بیچاره، چه شوهر پیری دارد... همه، حتی آدم‌های خوش‌قلب می‌خواهند من آلکساندر را ترک کنم... همه‌ی این همدردی‌ها، این آه‌های غمگینانه، نگاه‌های همدلانه یک معنی بیش‌تر ندارند... وحشی همین چند لحظه پیش می‌گفت: «نابود کردن جنگل‌ها کار احمقانه‌ای است، به‌ زودی دیگر جنگلی در زمین وجود نخواهد داشت، و شما مثل آدم‌های تهی‌ مغز انسانیت را از بین می‌برید، در‌نتیجه با این کارتان به‌ زودی روی زمین نه وفاداری وجود خواهد داشت، نه خلوص و نه روحیه‌ی فداکاری.» چرا حاضر نیستید بی‌غرضانه درباره‌ی زنی وفادار، اگر زن خودتان نباشد، داوری کنید؟ وحشی کاملاً حق دارد: هیولای نابود کردن در وجودتان رخنه کرده. شما نه به جنگل‌ها رحم می‌کنید، نه به پرندگان، نه به زن‌ها و نه به همنوعان‌تان.

وینی‌تسکی: من از این فلسفه‌بافی‌ها خوشم نمی‌آید.

یلنا آندری‌یونا: شما هم به این فیودور ایوانوویچ‌تان بگویید از گستاخی‌هایش خسته شده‌ام. این صفت در نهایت نفرت‌انگیز می‌شود. چشم به چشم من دوختن و جلو روی همه اظهار عشق کردن به زنی شوهردار! واقعاً خوشمزگی به خرج دادن بی‌نظیری است. [صداهایی از توی باغ: زنده‌باد! زنده‌باد!] این وحشی واقعاً چقدر دوست‌داشتنی است. خیلی وقت‌ها به خانه‌ی ما می‌آید، ولی من هرگز رویم نشده با او صحبت کنم و نه کلمه‌ی محبت‌آمیزی به زبان بیاورم. باید مرا آدمی بدجنس یا زیادی مغرور تصور کنید. اگر من و شما ژرژ، دوست‌های خوبی باقی مانده‌ایم به این دلیل است که آدم‌های بی‌بو و خاصیت و ملال‌آوری هستیم. این‌طوری خیره به من نگاه نکنید، این کار را دوست ندارم.