معرفی و دانلود کتاب یک جرعه خون تازه

معرفی کتاب یک جرعه خون تازه

کتاب یک جرعه خون تازه فیلم‌نامه‌ای نوشته‌ی نغمه ثمینی است که قرن پنج و ششم هجری قمری را روایت می‌کند. شخصیت اصلی این فیلم‌نامه‌ی تاریخی، حسن صباح، بنیان‌گذار دولت اسماعیلیان الموت است. این اثر به شرح دولت‌سازی‌ها و مبارزات این شخصیت اختصاص دارد.

درباره‌ی کتاب یک جرعه خون تازه

تاریخ همیشه با داستان پیوند داشته است. چنانچه حتی در زبان فرانسه، واژه‌ی «histoire» در هر دو معنای تاریخ و داستان به‌کار می‌رود. هرچقدر هم که تاریخ را مستند فرض کنیم، بسیاری از زوایا از دید مورخان دور مانده یا فرصتی برای ثبت آن‌ها وجود نداشته است. بی‌شمار فیلم‌های تاریخی ایرانی و خارجی دیده‌ایم که در آن بازیگران ژست و نوع بیان متفاوتی از مردم امروزه دارند، اما ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم مطمئن باشیم که این نوع رفتارِ متمایز مربوط به انسان‌های گذشته است یا خیر؛ چراکه منابعی که لحن حرف زدن، یا نوع ژستِ آدمیان در مقاطع زمانی مختلف را در بر داشته باشند، تقریباً نایاب است. نقاشی‌های تاریخی نیز کمک زیادی به حل این مسئله نمی‌کنند. ازاین‌رو برای ساخت فیلم‌های تاریخی، کارگردانان و نویسندگان، ناچار به قراردادهایی رو می‌آورند که متخصصینِ این حوزه در تئاتر یا سینما قبل‌تر از آن‌ها استفاده کرده‌اند. برای مثال، تا مدت‌ها نوع حرکات دست بازیگران در فیلم‌های تاریخی شبیه به بازی بازیگران در درام‌های شکسپیر بود. اما مدیوم سینما برای همیشه به این قاعده پایبند نماند. امروزه تفاوت‌های رفتاری و گفتاری آدم‌ها در فیلم‌های تاریخی با فیلم‌های امروزی مرز باریکی دارد و دیگر از بازی‌های تئاتری خبری نیست.

کتاب یک جرعه خون تازه یکی از فیلم‌نامه‌های تاریخی است که زندگی حسن صباح را روایت می‌کند. این فیلم‌نامه به نویسندگیِ نغمه ثمینی (Naghmeh Samini) و با مشورت محمدعلی نجفی نوشته شده است. حسن صباح یکی از چهره‌های مبهم تاریخ است که روایت‌های متناقضی از سرگذشت او وجود دارد. حسن صباح را به‌عنوان بنیان‌گذار دولت اسماعیلیان الموت و سردمدار مذهب اسماعیلیه‌ی نزاری می‌شناسند. یکی از روایاتی که صحت آن مشخص نیست به داستان سه یار دبستانیِ ادوارد فیتز جرالد اختصاص دارد که در دیباچه‌ی رباعیات خیام آمده است. طبق این روایت، میان حسن صباح، خواجه نظام‌الملک و خیام رابطه‌ای دوستانه برقرار بوده که سرانجام به دشمنی و قتل نظام‌الملک به دست حسن صباح می‌انجامد.

فیلم‌نامه‌ی یک جرعه خون تازه بازخوانی جدیدی است از ماجراهای مبارزات و دولت‌سازی حسن صباح در ادامه‌ی بازسازی تجربه‌ی شیعی سربداران که ما را به درک تازه و عمیقی از روزگارِ امروز می‌رساند.

این کتاب را انتشارات لگا چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب یک جرعه خون تازه برای چه کسانی مناسب است؟

فیلم‌سازان و علاقه‌مندان به سینما می‌توانند این اثر را برای مطالعه انتخاب کنند.

در بخشی از کتاب یک جرعه خون تازه می‌خوانیم

شب. خارجی. باغ اطراف عمارت
نماهایی کوتاه از کیارنگ که لابه‌لای درختان با اسب می‌چرخد.
باران با شلاق می‌بارد.
اسب لحظه‌ای می‌ایستد. کیارنگ راحیل را می‌یابد؛ آغشته به گل‌ولای و افتاده روی زمین. کیارنگ از اسب پیاده می‌شود. کنار او می‌نشیند. کمک می‌کند.

راحیل: بگذار بروم... راه من را نبند. ممکن بود هرگز من را نیابی. من مهره‌ی اقبال تو نیستم...
کیارنگ: (گیج) از زمانی که یافته‌امت حتی یک کلام نگفته‌ای که معنایش را بدانم.
راحیل: فقط بگذار بروم. این چهار کلام را هم نمی‌شود فهمید؟ (پریشان) زخم‌هایم را درمان می‌کنید برای زخمی بزرگ‌تر... این‌همه مهربانی به یک غریبه. همه برای اینکه تن سالم بهتر پاره‌پاره می‌شود. یک سر سالم بهتر بریده می‌شود... لعنت بر شما...

راحیل به کیارنگ حمله می‌کند. کیارنگ به‌سادگی او را مهار می‌کند. راحیل به نفس‌نفس می‌افتد. کیارنگ اسبش را کنار او می‌آورد.

کیارنگ: روز نخست هم به تو اسبی دادم. تو بودی که توان رفتن نداشتی. بیا این اسب. برو به هر کجا که می‌خواهی. برو...

راحیل ناباورانه به کیارنگ نگاه می‌کند. می‌رود طرف اسب. به سختی سوار می‌شود و چهار نعل می‌گریزد و در تاریکی گم می‌شود.

صبح زود. خارجی. باغ عمارت
صبح زودهنگام. هوایی ابری و سکوت. انگار تمام عمارت در خواب است. تنها کیارنگ در سکوت تمرین رزمی می‌کند. صدای پای اسبی می‌آید. کیارنگ آرام می‌گیرد. راحیل است که پیش می‌آید. تنها و درهم‌شکسته و بیمار.

فهرست مطالب کتاب

یادداشت محمدعلی نجفی
مقدمه‌ی صالح نجفی
یک جرعه خون تازه