معرفی و دانلود کتاب مالون می‌میرد

معرفی کتاب مالون می‌میرد

کتاب مالون می‌میرد یکی از درخشان‌ترین رمان‌های ساموئل بکت، نویسنده‌ی پرافتخار ایرلندی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، است. بکت در این رمان سِحرانگیز و پیچیده، داستان مردی را روایت کرده که در آستانه‌ی مرگ به بازگوییِ تأملات خویش در باب ماهیت زندگی می‌پردازد.

درباره کتاب مالون می‌میرد

«بالاخره به‌ رغم همه چیز، چندی دیگر واقعاً می‌میرم، شاید ماه بعد.» رمان مالون می‌میرد (Malone Dies)، نوشته‌ی درخشان و اعجاب‌برانگیز ساموئل بکت، با این جمله‌ی کوتاه آغاز می‌شود. گوینده‌ی این جمله مالون نام دارد. مردی نیمه‌دیوانه و شاعرمسلک که بنا به آنچه از نشانه‌های سماوی و نجومی دستگیرش شده، عن‌قریب روی در نقاب خاک فرو خواهد کشید. حال که چنین است، او قصد می‌کند تا به بازگویی سرگذشت خویش بنشیند. اما آنچه او با قلمش در دفتر می‌نگارد، به هر چیزی شبیه است جز یک سرگذشت‌نامه!

آنچه از زبان مالون در کتاب مالون می‌میرد روایت می‌شود، به واقع تأملاتی هذیان‌آمیز و اعتراف‌گونه در باب زندگی‌ست، که لابه‌لای آن، جسته و گریخته، قصه‌هایی نیز تعریف می‌شود؛ قصه‌هایی آشفته، بی‌ساختار و تعمداً بی‌پایان، که خواننده را چونان در دل مردابی، در خود غرق می‌کنند. در مرکز یکی از این قصه‌ها شخصیتی به نام ساپو را می‌یابیم؛ پسرکی که ظاهراً راوی از ایام کودکی با او آشنا بوده است. ساپو که موجودی مفلوک و بی‌نواست، نماد و تجسمِ انسانیت در نگاه راوی داستان به شمار می‌رود. مالون از طریق نقل سرگذشت ساده و خالی از ماجرای ساپو، و روایتِ زندگی او از ایام نوجوانی تا بزرگسالی، بی‌حاصلیِ نهفته در زندگی و تقلاهای بشری را به مخاطب یادآوری می‌کند.

کتاب مالون می‌میرد دومین مجلد از سه‌گانه‌ی مشهور ساموئل بکت به شمار می‌رود. مجلد نخست «مالوی» و مجلد پایانی «نام‌ناپذیر» نام دارد. بکت در این سه رمان غریب و رازآلود، نگاه تلخ و بدبینانه‌ی خویش نسبت به زندگی را عرضه داشته، و از طریق نقل داستان‌هایی بی‌انسجام و ساختارشکن، ادبیاتی یکسره نوین و متمایز را پدید آورده است؛ ادبیاتی که وجه بارز آن، اجتناب از قصه‌گویی در معنای متعارف کلمه است. به زبان ساده‌تر، در سه‌گانه‌ی ساموئل بکت هیچ خبری از عناصر آشنای داستانی از قبیل طرح و توطئه، پیرنگ و شخصیت نمی‌یابیم. این آثار به واگویه‌هایی بیمارگونه و بی‌معنا شبیه‌اند که در بستر مرگ گفته شده باشند. هدف بکت از نوشتن سه‌گانه، چنان‌که بسیاری از مفسران آثار او گفته‌اند، تأکید بر بی‌معناییِ بنیادین حیات و خصلت تراژیک زندگی بشری بوده است.

کتاب مالون می‌میرد توسط مهدی نوید به زبان فارسی ترجمه شده و از سوی نشر چشمه روانه‌ی بازار گشته است.

نکوداشت‌های کتاب مالون می‌میرد

• ساموئل بکت یکی از مهم‌ترین نویسندگان دوران معاصر است. پسِ پشتِ تمام توهین‌هایی که او در قبال بشریت روا می‌دارد، عشقی عمیق نهفته است. بکت، در یک کلام، نویسنده‌ای اصیل و صاحب سبک است. او تمام سطوری را که نوشته، با تمام وجود زیسته است. (The New York Times Book Review)

• سه‌گانه‌ی ساموئل بکت صداقت فکری عجیب و مهیب نویسنده را به نمایش می‌گذارد. این رمان‌ها با ریتم پیچیده و نثر آهنگین خود، خصلتی سحرانگیز دارند. (Time)

• ساموئل بکت نویسنده‌ای نابغه و بی‌نظیر است. او در کتاب مالون می‌میرد ضعفا و درماندگان را به سخن وا داشته است. (Richard Ellmann)

• آثار ساموئل بکت چه چیزی به ما عرضه می‌کنند؟ اینکه بیان کنیم در این آثار هیچ اتفاقی خاصی نمی‌افتد، حق مطلب را ادا نمی‌کند. نه، اینجا «کمتر از هیچ» در میان است. گویی با خواندن نوشته‌های بکت، شاهد نوعی عقب رفتن به فراسوی هیچ هستیم. (Alain Robbe-Grillet)

کتاب مالون می‌میرد مناسب چه کسانی است؟

دوست‌داران رمان‌های فلسفی و علاقه‌مندان به آثار داستانی طنزآمیز، دو گروه از مخاطبین اصلی کتاب مالون می‌میرد، اثر ساموئل بکت، به شمار می‌روند.

با ساموئل بکت بیشتر آشنا شویم

ساموئل بکت یکی از نام‌های آشنای ادبیات جهان است. این نویسنده و نمایشنامه‌نویس ایرلندی سال‌های متمادی در فرانسه زندگی کرد و سفرهایی طولانی به دیگر کشورهای قاره‌ی اروپا داشت. تجربه‌ی آشنایی با فرهنگ‌ها و مردم مختلف الهام‌بخش او در نوشتن بود و بعضی شخصیت‌های قصه‌هایش را از افراد واقعی وام گرفت. یکی از این دیدارهای اثرگذار ملاقات جیمز جویس نویسنده شهیر ایرلندی است که تا حد زیادی سبک نوشتار او را تعیین کرد.

ساموئل بکت از نویسندگان پیشگام تئاتر و بنیان‌گذاران ابزوردیسم (پوچ‌گرایی) در ادبیات بود. او افتخارات متعددی در طول فعالیت‌ حرفه‌ای‌اش به دست آورد که نوبل ادبیات برجسته‌ترین آن‌هاست و نمایشنامه‌ها، رمان‌ها و نوشته‌هایش شهرتی جهانی یافتند. از بکت آثار فراوانی به زبان فارسی برگردانده شده که تعدادی را در ادامه نام می‌بریم: «در انتظار گودو»، «دست آخر»، «آخرین نوار کراپ»، «مالوی»، «اما ابرها...»، «آرام‌بخش»، «اولین عشق» و «پروست».

در بخشی از کتاب مالون می‌میرد می‌خوانیم

ساپو در آشپزخانه‌ی کثیف، با کف خاکی‌اش، کنار پنجره بود. لمبرت گنده و پسرش دست از کار کشیدند، آمدند و با او دست دادند، بعد رفتند، او را با مادر و دختر تنها گذاشتند. اما آن‌ها هم کار داشتند، آن‌ها هم رفتند و او را تنها گذاشتند. کار خیلی زیاد بود، وقت خیلی کم، چند کارگر. زن، لحظه‌ای بین دو کار، یا در میان یک کار، دستانش را بالا می‌برد و، در همان دم، نمی‌توانست وزن زیادشان را تحمل کند، دوباره می‌انداخت‌شان. بعد طوری که وصفش مشکل است، و درکش ساده نیست، به هر طرفی پرت‌شان می‌کرد. حرکاتش شبیه به دستی بود، که همزمان سراسیمه و بی‌دقت، گردگیر، یا کهنه‌ای را تکان می‌دهد تا گردوغبارش را بگیرد. و چنان لرزش دست‌های سست و برهنه سریع بود که به‌نظر می‌رسید به جای یک دست معمولی، چهار پنج دست در انتهای هر بازو قرار دارد.

درعین‌حال، سؤال‌های بی‌جواب دردناکی، مثل فایده‌اش چیست؟ از لبانش جاری می‌شد. موهایش شل می‌شد و دوروبر صورتش می‌افتاد. پرپشت، خاکستری و کثیف بود، چرا که فرصت رسیدگی به آن را نداشت، و صورتش رنگ‌پریده و لاغر بود و انگار که با نگرانی و کینه‌هایی که به همراه می‌آورد تراشیده شده باشد. سینه نه، آن‌چه مهم است سر و بعد دست‌هایی است که قبل از هر چیز آن‌ها را برای کمکش فرا می‌خواند، دست‌هایی که چنگ می‌زنند، محکم فشرده می‌شوند، بعد غمگنانه کارشان را از سر می‌گیرند، اشیاء ساکن و کهنه را برمی‌دارند و جای‌شان را عوض می‌کنند، به‌هم نزدیک‌شان می‌کنند و یا بیشتر از هم جدای‌شان می‌کنند. اما این لال‌بازی و این فریادها معطوف به هیچ شخص زنده‌ای نبود. چون هر روز و روزی چندبار در خانه و بیرون خانه، تسلیم‌شان می‌شد.