دانلود کتاب امید هرگز نمی‌میرد

آمریکا به یک قهرمان نیاز دارد! در کتاب امید هرگز نمی‌میرد نوشته‌ اندرو شافر، باراک اوباما و معاون اولش جو بایدن یک بار دیگر دست به دست هم می‌دهند تا مانند شرلوک هولمز و دستیارش واتسون به حل معماها بپردازند.

اندرو شافر (Andrew shaffer) رمان‌نویس آمریکایی که تا به حال در لیست پرفروش‌های نیویورک تایمز هم قرار گرفته، رمانی با عنوان امید هرگز نمی‌میرد (Hope Never Dies) نوشته که در آن بایدن روایت‌گر ماجرایی‌ست که با فاصله کمی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آغاز می‌شود.

شافر، نخستین بار وقتی ایده نوشتن این رمان را پیدا کرد که بایدن را با یک عینک آفتابی خلبانی روی سرش دید. او گفت: در آن لحظه به این فکر کردم که چه چیزی در ذهن او می‌گذرد. مثلا اگر در حال روایت کردن یک داستان تریلر با نقش‌آفرینی خودش و رییس‌جمهور باشد چطور؟

او می‌گوید تصور کردن اوباما و بایدن به عنوان یک زوج کارآگاه اصلا کار سختی نبود. او گفت: چیزی که همیشه درباره اوباما می‌گویند این است که بعضی مواقع بیش از حد باهوش است و این به ضررش تمام می‌شود. این در حالی است که بایدن بیشتر با مردم و مسائل روزمره آشنایی دارد. عملا هولمز و واتسون هستند. البته مسلما حقیقت کمی از این پیچیده‌تر است. با این حال در کتاب سعی کردم بیش از حد از آن اوباما و بایدنی که هشت سال در تلویزیون دیدیم دور نشوم.

جو بایدن از کاخ سفید بیرون آمده است و وقتی دوست کنترلچی‌اش در تصادفی مشکوک می‌میرد، کوهی از معما پشت سر جا می‌گذارد، بسیار آشفته می‌شود و برای حل این معما سراغ تنها مردی که به او اعتماد دارد - یعنی چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده - می‌رود.

آن دو با هم به تاریک‌ترین گوشه‌های آمریکا سر می‌کشند تا نقاب از چهره‌ی آن نیروی اهریمنی که عملیات قاچاق مواد مخدر آمریکا را به پیش می‌برد، بردارند.

برخی نظرات دربارۀ رمان مهیج امید هرگز نمی‌میرد:

- خارق‌العاده، بسیار رمزآلود و در عین حال خنده‌آور. (وال‌استریت ژورنال)
- اوباما و بایدن در کتاب امید هرگز نمی‌میرد یک تیم واقعی و تمام‌عیار برای مبارزه با تبهکاران هستند. (واشنگتن پست)
- امید هرگز نمی‌میرد یک شوخی بامزه است و دنیا این روزها باید بیشتر از شوخی‌ها استفاده کند. (فلوریدا تایمز یونیون)
- واقعاً عصبانی هستم که این یک اثر خیالی است. اگر من روزی به قتل رسیدم، لطفاً جو بایدن را مسئول رسیدگی به پرونده‌ام کنید. (بث ریویز)
- شاید نامناسب‌ترین زوج کارآگاهی که تا به حال دیده‌ام. (رینسی آبراهام از وب‌سایت بوک ریوت)
- اندرو شافر اندوه آزادی‌خواهانه، نوستالژی و خیال را در قالب یک اثر هنری تمثیلی ریخته و آن‌ها را متعالی ساخته است. (مجله اسلیت)
- داستانی نوستالژیک درباره لحظه‌ای خوش در سیاست آمریکا... همان لحظه‌ای که اکنون بسیار دور می‌نماید. (وب سایت کوارتز)
- دشوار نیست تصور کنیم اگر این رفقای صمیمی به شرلوک هلمز و دکتر واتسون امروزی تبدیل شوند، دنیا مکانی بهتر و جالب‌تر خواهد بود. (یو.اس.ای تودی)

در بخشی از کتاب امید هرگز نمی‌میرد می‌خوانیم:

جیل گفت: «دیشب صداتو نشنیدم که بیای تو تخت‌ خواب.»

دور و بر ساعت نه و نیم بود که خزیدم توی آشپزخانه، یک شب بد خوابی خسته و کسلم کرده بود. توی ذهنم پر بود از سوال‌هایی درباره فین دانلی. هر بار می‌خواستم از فکر بیایم بیرون، یک صدای کوچک از بیرون من را از خواب می‌پراند. چندین و چند بار فکر کردم شاید کل ماجرای دیدار من با باراک اوباما یک خواب بوده است.
ولی بوی ماندگار سیگار توی موهایم چیز دیگری می‌گفت.

جیل مثل همیشه آراسته بود و به نظر می‌آمد شب را خوب خوابیده. خدا می‌داند چند ساعت پیش بیدار شده بود و آمده بود توی اتاق آفتابگیر و داشت از کتابخوان الکترونیکی‌اش لذت می‌برد. قبلاً کتاب‌های جیبی جلد کاغذی می‌خواند، همان کتاب‌های کوچکی که در خواربار فروشی‌ها می‌فروشند، مثل فروشگاه هارلیکنز. چند سال پیش رفت سراغ کتاب‌های الکترونیکی. از این که می‌توانست اندازه صفحه را عوض کند خوشش می‌آمد، حتی با این‌که عکس مردان هیکلی روی جلد کتاب‌های چاپی را از دست می‌داد. من هم می‌توانستم از این طنز ظریف بخندم چون دیگر گوشه کنایه نمی‌شنیدم. ببینید، عمو جو شما چیزی داره که اون مردها عمراً ندارن: یک مدال آزادی از دست رئیس‌جمهور.

یادش انداختم: «پای تلویزیون خوابت برد. نخواستم بیدارت کنم.»
جیل قهوه و صبحانه آماده کرده بود. قهوه سرد بود.