معرفی و دانلود کتاب آبی، به رنگ کبودهایم

معرفی کتاب آبی، به رنگ کبودهایم

کتاب آبی، به رنگ کبودهایم نوشته‌ی پارمیدا فتحی، دربردارنده‌ی دلنوشته‌های ادبی است که شما را از روزمرگی‌های زندگی جدا می‌کند و فرصت می‌دهد تا دنیای تازه‌ای را تجربه نمایید.

کتاب آبی، به رنگ کبودهایم (Blue is the color of my bruises) مناسب چه کسانی است؟

این کتاب برای افرادی که علاقه‌مند به دلنوشته‌های ادبی هستند، مناسب است.

در بخشی از کتاب آبی، به رنگ کبودهایم می‌خوانیم:

کاغذ سفیدی را روی میز گذاشتم، گفتم بخند، از خنده‌هایش نوشتم...
گریه‌ام گرفته بود که نمی‌توانستم از لبخندهای نابش بنویسم، وجودم پر از غم شد به یاد غم داخل چشمانش نوشتم و ذوق کردم از ذوق همیشگی‌اش نوشتم.
یادم آمد نیست...
باز از بغض نوشتم، زیر نور‌های آفتاب خاطراتش تبخیر شدم، ابر شدم از ابر نوشتم و پشت‌ ابرهای غم‌آلود او را دیدم که درحال رفتن است...
اشک ریختم و از باران اشک‌هایم نوشتم و باریدم، رودخانه شدم از رودخانه نوشتم و دیدم وقتی با یارش لب رود خانه می‌نشیند چقدر زیبا می‌شود!
نخواستم خلوتشان را بهم بزنم از چهار دیواری‌ام نوشتم تا بروم گوشه‌ای بنشینم و صدای خنده‌هایش را مرور کنم.
دلم گرفت از آرزوهایی که پودر شدند! خاکستر شدند و رفتند در چشم‌هایم و اشک شدند از اشک‌هایم نوشتم، از پشت غبار اشک‌هایم مات شدند آرزوهایش و یارش و گذاشت و رفت و تنها شد؛ من هم از تنهایی‌اش نوشتم.
ناگهان به خودم آمدم و دیدم که همه به من می‌گویند نویسنده کتاب‌های عاشقانه.
و من این‌دفعه خندیدم و آن‌ها حواسشون نبود!…
من هنوز هم بی‌استعداد ترینم!…
من هنوز هم همان ابرم!…
من هنوز هم داستان نوشتن بلد نیستم ولی باور نمی‌کنند!…
من اصلا نویسنده نیستم...
من فقط عاشقم...
همین!

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار ناشر
مقدمه
دیوانگی
قطره‌ای به سوی دریا
سر آغاز احساس
چند قرص تا پاییز مانده
بیصدا رفت
ستاره چشم‌هایش
چشم‌هایم را می‌بندم
میآیی؟
نویسنده عشق
زندگی کن
باورش کن
یک روز...
ماه من
قرار نبود
یک رویا
دل‌های تنها
پاییز شده
من می‌مانم
عاشق
دریای چشمانش
خودکشی
آرزو داشتم
تو شعر منی
پناه
زندگی من است
غرور
خیابان
دفترچه‌ی خاطرات
باران سلام
کدامین؟
برف می‌آید
بهمن ماه رفتنت
رفتنت را می‌بینم
دریا‌ی من
روز مرگ خنده‌هایت
دلم می‌خواست
نهایت شب
بی قرار می‌شوم
یک شاخه مریم
دلگیرم
بگذار که بگذریم
خانه‌ی عشق
دلم می‌خواهد
زیبا نیست؟
اولین بار
چشم امید
چشم‌هایت
خانه‌ی قدیمی
آشوب آرام
نمی دانم
عطر موهایش
فرشته‌ی مرگ
برق چشمانش
سکوت کوچه
مثل کودک باش
هرگز!
بیا...
پرواز به سوی جاودانگی