معرفی و دانلود کتاب آموزه حقیقت افلاطون

معرفی کتاب آموزه حقیقت افلاطون

مارتین هایدگر در سال‌های 1931 و 1932 در دانشگاه فرایبورگ مجموعه درسگفتارهایی در باب تفسیر «تمثیل غار» افلاطون ارائه داد که صورت مکتوب آن را در کتاب آموزه حقیقت افلاطون خواهید خواند. او برای رسیدن به جوهره‌ی اصلی حقیقت نزد افلاطون، بخش‌هایی از کتاب «جمهوری» را ترجمه و تفسیر کرده است.

درباره‌ی کتاب آموزه حقیقت افلاطون

در این سال‌ها تعداد زیادی از کتاب‌های مارتین هایدگر (Martin Heidegger) به زبان فارسی برگردانده شده‌اند که بیشتر آن‌ها مجموعه‌ای از درسگفتارهای او هستند که پیش از نگارش مهم‌ترین اثرش، کتاب «هستی و زمان» ایراد شده‌اند. ما از این کتاب‌ها می‌آموزیم که هایدگر از نظر فلسفی چگونه رشد کرده و به نظریه‌های موجود در «هستی و زمان» رسیده است. هایدگر در مجموعه درسگفتارهایی که در سال‌های 1931 و 1932 در دانشگاه فرایبورگ ایراد کرد، «تمثیل غار» افلاطون را از دیدگاه فلسفی بررسی می‌کند.

کتاب آموزه حقیقت افلاطون (Plato’s Doctrine of Truth) تفسیری دقیق و گام به گام از تمثیل غار افلاطون ارائه می‌دهد. هایدگر به این منظور به متون یونانی افلاطون رجوع می‌کند و درک این فیلسوف یونانی را از حقیقت نشان می‌دهد. از نظر مارتین هایدگر فهم تمثیل غار به درک اصیل و درست واژه‌ی یونانی «آلثیا» (به معنای حقیقت) بستگی دارد. او عقیده دارد که این واژه‌ی یونانی به‌نادرست به زبان‌های دیگر ترجمه شده و معنای حقیقی آن در این میان مفقود گشته است. هایدگر برای تفسیر درست این واژه، بخش‌هایی از کتاب «جمهوری» را به زبان آلمانی ترجمه می‌کند. وی در این ترجمه واژه‌ی «آلثیا» را به «ناپوشیدگی» ترجمه می‌کند؛ زیرا عقیده دارد که متفکران پیش از سقراط این واژه را در معنای ناپوشیدگی و ربودن چیزی از پوشیدگی استفاده می‌کرده‌اند.

چنین برداشتی از مفهوم حقیقت، کتاب آموزه حقیقت افلاطون را به منبعی درخشان برای درک عمیق‌تر فلسفه‌ی یونانی و البته، فلسفه‌ی شخص مارتین هایدگر تبدیل می‌کند. بیانات هایدگر در باب افلاطون شاید در نگاه اول پیچیده و دشوار به نظر برسد؛ اما به لطف ترجمه‌ی دقیق و خواندنی طالب جابری، فهم آن‌ها چندان سخت به نظر نمی‌رسد. خوانندگان نیاز ندارند که برای درک کامل متن، به زبان یونانی مسلط باشند؛ ولی باید به این نکته توجه کنند که مارتین هایدگر مدام به اصطلاحات یونانی باستان اشاره می‌کند و حتی بخش‌هایی از متن یونانی کتاب «جمهوری» را در کتاب نقل کرده است. نشر لگا برای راحتی مخاطبان کتاب، واژه‌نامه‌ای انگلیسی، آلمانی و فارسی را در پایان متن قرار داده و راهنمایی برای تلفظ مهم‌ترین عبارات یونانی آورده است.

درباره‌ی مجموعه کتاب درنگ‌ها

مجموعه کتاب درنگ‌ها به کوشش نشر لگا، درصدد است تا بهترین کتب روانکاوی و فلسفه را از بهترین نویسندگانِ این دو حوزه گردآوری کند. نشر لگا نام «درنگ‌ها» را دالی بر اختلاف در خوانش‌های مختلف نویسندگان این مجموعه و وقفه‌ها و گسست‌های موجود در آراء آن‌ها در نظر گرفته است. نام برخی از مجلدهای این مجموعه از این قرارند: «قدرت چیست؟»، «آفرینش و آنارشی»، «آموزه‌ی حقیقت افلاطون» و«اُدیپ: میل آتشین کودک».

در نکوداشت‌ کتاب آموزه حقیقت افلاطون

• دشوار است که اهمیت این درسگفتارها را در رشد تفکر هایدگر ارزیابی کنیم؛ با این حال در کتاب آموزه حقیقت افلاطون بسیاری از بنیادی‌ترین ایده‌های موجود در کتاب «هستی و زمان» توضیح داده شده‌اند. این کتاب برای هر کسی است که تفکر منحصربه‌فرد مارتین هایدگر را درباره‌ی وجود انسان جست‌وجو می‌کند. (یان لاین، استاد فلسفه‌ی دانشگاه دورهام)

کتاب آموزه حقیقت افلاطون برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب آموزه حقیقت افلاطون را برای درک بهتر تمثیل غار افلاطون و فهم برخی از اساسی‌ترین دیدگاه‌های مارتین هایدگر بخوانید.

در بخشی از کتاب آموزه حقیقت افلاطون می‌خوانیم

از سوی دیگر اشیای نامبرده در «تمثیل» که بیرون از غار قابل‌دیدن می‌شوند، تصویری از چیزی هستند که امرِ حقیقتاً هستِ هستان بر آن مبتنی است. طبق نظر افلاطون این همان چیزی است که هستان به‌واسطۀ آن خود را در «صورت ظاهر» خود نشان می‌دهند. مقصود افلاطون از «صورت ظاهر» صرف «جنبۀ ظاهری» نیست. نزد او «صورت ظاهر» گونه‌ای بیرون‌آمدن را نیز شامل است که در آن هرچیزی خود را «می‌نماید». هست [یا موجود] ایستاده در «صورت ظاهر»ش خود را نشان می‌دهد. در زبان یونانی به «صورت ظاهر» εἶδος یا ἰδέα گفته می‌شود. در این «تمثیل» اشیایی که در روشنایی روز و در بیرون غار هستند یعنی جایی که همه‌چیز در منظره‌ای باز قرار دارد، «ایده‌ها» را به‌نحو شهودی نشان می‌دهند. به‌نظر افلاطون اگر انسان این‌ها را یعنی فلان یا بهمان «صورت ظاهر» [مربوط به] اشیا، موجودات زنده، انسان‌ها، اعداد و خدایان را در نظر نداشت، هرگز نمی‌توانست فلان یا بهمان چیز را به‌مثابۀ یک خانه، به‌مثابۀ یک درخت یا به‌مثابۀ یک خدا ادراک کند. معمولاً انسان می‌پندارد که این خانه و آن درخت و هر هستِ دیگر را به‌طور مستقیم می‌بیند. انسان بدواً و غالباً هرگز گمان نمی‌برد که همۀ چیزهایی را که به‌طور معمول «امر واقعی» می‌داند، همواره تنها در نور «ایده‌ها» می‌بیند. نزد افلاطون آنچه انسان منحصراً و حقیقتاً امر واقعی می‌پندارد، یعنی آنچه بلافاصله دیدنی، شنیدنی، بسودنی و شمردنی است، همواره تنها شبحی از ایده و در نتیجه سایه‌ای بیش نیست.