معرفی و دانلود کتاب بازی دهلیز

معرفی کتاب بازی دهلیز

رمان بازی دهلیز، دریچه و دهلیزی رو به درونیات مادر و دختری‌ست که در دنیایی نمادین، ارتباط و هم‌زیستی متفاوتی با یکدیگر دارند. این نخستین اثر مکتوب سوگل اباذری به عنوان کارگردان تئاتر و سینماست.

درباره‌ی کتاب بازی دهلیز

رمان بازی دهلیز هم ریشه در مفاهیم موسیقایی و تداعی معانی خاص آن دارد و هم از ظرفیت‌های زبانی سوررئالیسم بهره می‌برد. سوگل اباذری، نویسنده‌ی کتاب، با استفاده از زبانی نمادین توانسته است به ذهنیت شخصیت‌های داستانش نقبی بزند و ناخودآگاه جمعی و فردی آنها را در دهلیزهای اسرارآمیز خواب و رویایشان مورد واکاوی قرار دهد.

سوررئالیسم در هنر و ادبیات قرن بیستم نمود چشمگیری داشت و همزمان در ایران نیز نویسندگانی چون صادق هدایت، هوشنگ گلشیری و شاعرانی چون احمدرضا احمدی، بیژن الهی و... از این نگرش تاثیر پذیرفتند. همان‌طور که در داستان‌های فراواقع‌گرا شاهد آن هستیم، در اینگونه آثار تاثیرپذیری از نظریات روان‌شناختی فروید و توجه به وجوه ناخودآگاه جلوه‌ی خاصی دارد. از ویژگی‌هایی که در اینگونه آثار به وفور به‌چشم می‌خورد، باید به ناپیوستگی و عدم یکپارچگی روایت، توجه به خواب و رویا و بهره‌گیری از جریان سیال ذهن اشاره کرد.

رمان بازی دهلیز نیز با بهره‌گیری از مولفه‌های سبک فراواقع‌گرایی، روایتگر ارتباط متفاوت مادر و دختری‌ست که سلوکی متفاوت را در هم‌زیستی با یکدیگر تجربه می کنند و از دریچه‌ی احساسات و اندیشه‌ی یکدیگر به درکی تازه از جهان خود می‌رسند. این کتاب سال 1398 از سوی نشر سنگ منتشر شده است.

کتاب بازی دهلیز مناسب چه کسانی است؟

بازی دهلیز به کسانی که از خواندن رمان‌های شاعرانه با زبان خیال‌انگیز و فضایی اسرارآمیز لذت می‌برند، توصیه می‌شود.

با سوگل اباذری بیشتر آشنا شویم

سوگل اباذری نویسنده‌ی جوانی است که در رشته‌ی کارشناسی سینما و کارشناسی ارشد پژوهش هنر تحصیل کرده است. او تاکنون بیش‌تر به عنوان کارگردان تئاتر و سینما فعالیت حرفه‌ای داشته و این رمان اولین کتاب او به عنوان یک داستان‌نویس به‌شمار می‌رود.

در بخشی از کتاب بازی دهلیز می‌خوانیم

تمام کلاویه‌های پیانو در اتاق هدیه به پرواز در آمده بودند. کمی بعد هر کدام‌شان وقتی که جای خود را پیدا کردند، آرام در هر گوشه‌ای از خانه، مانند پاسیو، قفس دارچینی، آشپزخانه و کنار پنجره‌ها فرود آمدند. کلاویه‌های فرودآمده کنار پنجره، سفید بودند. زیرا آن‌ها مصداق رنگ و نور سفیدی بودند که خود را بی‌پروا وارد جهان پاکی‌ها کرده بودند. نور سفید با نیروی کلاویه‌های رقصان به چرخش درآمد و دیگر کلاویه‌ها را نیز دایره‌وار به حرکت درآورد. بازی نورها و رنگ‌ها ادامه داشت تا لحظه‌ای که روحم بر جسمم غالب شد. زیرا رنگ‌ها سبک بودند و از عالم لطیف با درخشندگی در هوا به سر و صورت و چشم‌هایم برخورد می‌کردند.

این برخورد، بیدارم کرد و مرا مانند رنگی شبیه دیگر رنگ‌ها در خود به حرکت در آورد و به سوی اتاق هدیه هدایت کرد تا جایی که روی میز پیانو نشستم. بالای سرم گرمایی حس کردم که از جریان نورها به تنم رسوخ می‌کرد و تا مغز استخوانم فرو می‌رفت و قوایی تازه به من می‌بخشید. تمام کلاویه‌ها بعد از شکل‌گیری آن رنگ‌ها بالای سرم، خیلی منظم و به ترتیب سرجای‌شان در پیانو نشستند و بعد از آن، نواختن آهنگ جاودانه را که در اقصای روحم ریشه دوانده بود، آغاز کردم و معنایش را از نو آفریدم. این آفرینش تازه‌ای بود و شکل‌گیری آن، مرا به یاد روزی در خانه‌ی پدری‌ام انداخت که هدیه با مکعب شیشه‌ای و کامواها، روح من و فیروز را به آرامش دعوت کرده بود. نواختن آن آهنگ هر چه بیش‌تر پیش می‌رفت، مرا از زندانی که در آن برای خود ساخته بودم، رهاتر می‌کرد.