معرفی و دانلود کتاب تمرین مسئولیت پذیری فردی در زندگی و محل کار

معرفی کتاب تمرین مسئولیت پذیری فردی در زندگی و محل کار

جان جی میلر در کتاب تمرین مسئولیت پذیری فردی در زندگی و محل کار شرح می‌دهد که برخورداری از نگرشی متعهدانه و مسئولانه چطور می‌تواند زندگی ما را تغییر دهد و از ما فردی موفق‌تر بسازد. میلر در این اثر، تکنیک‌هایی پیشنهاد می‌دهد که به ما کمک می‌کنند به‌جای مقصر دانستن دیگران، مسئولیت کارهای خود را در زندگی شخصی و شغلی بر عهده بگیریم.

درباره‌ی کتاب تمرین مسئولیت‌پذیری فردی در زندگی و محل کار

خیلی وقت‌ها در موقعیت‌های حساس و دشوار، شروع به بهانه‌گیری می‌کنیم. معمولاً هر مشکلی را به گردن دیگران می‌اندازیم و مصرانه به دنبال مقصر می‌گردیم. مثلاً به عنوان مدیر، پیشرفت نکردن سازمان را به گردن کارمندها می‌اندازیم، یا ممکن است شکست در زندگی را به دخالت‌های خانواده مرتبط بدانیم. البته که گاهی کسانی در بیرون هستند که تأثیر زیادی بر کارهای ما دارند ولی در این میان نباید به یک موضوع بی‌توجه باشیم؛ خودمان! در همه‌ی این وضعیت‌ها ما خودمان هم حضور داریم و نقش ایفا می‌کنیم. ما نباید از خود غافل شویم و مسئولیتمان را فراموش کنیم. توجه نکردن به مسئولیت فردی و توقع داشتن از دیگران، نوعی فرار به جلو است و هیچ‌وقت نمی‌تواند مشکلی را حل کند. جان جی میلر (John G. Miller) که سال‌هاست نقش کوچ و مشاور سازمان‌ها و افراد را بر عهده دارد، ازجمله افرادی است که تأکید زیادی بر مسئولیت‌پذیری دارد. او در کتاب تمرین مسئولیت‌پذیری فردی در زندگی و محل کار (QBQ! The Question Behind the Question) به اهمیت این مسأله می‌پردازد و اصرار دارد که داشتن تعهد می‌تواند زندگی ما را دگرگون کند. درواقع راه موفقیت از این مسیر می‌گذرد و بدون آن پیشرفت ممکن نخواهد بود.

جان جی میلر پس از سال‌ها بررسی شرکت‌های بزرگ آمریکا، به این نتیجه رسید که یکی از مهم‌ترین دلایل شکست سازمان‌ها مسئولیت‌ناپذیری افراد است. در شرکت‌های شکست‌خورده، آدم‌ها همیشه به دنبال مقصر می‌گشتند. سؤال رایج این است که: چه کسی مسئول کارهاست؟ چرا من باید همه‌ی کارها را انجام بدهم؟ کی وضعیت عوض می‌شود؟ میلر این پرسش‌ها را نادرست می‌داند و معتقد است مطرح کردن آن‌ها به هیچ نتیجه‌ای نخواهد رسید. در این پرسش‌ها، که بیشتر به شکایت و گله و سرزنش شبیه هستند، عنصر «من» غایب است و نادیده گرفته شده. میلر می‌گوید به‌جای این پرسش‌های اشتباه و غیرمرتبط باید پرسش‌های درست مطرح شود. چون پرسش درست به نتیجه‌ی درست هم منتهی خواهد شد و درنهایت به نفع خود و سازمان خواهد بود. و ازنظر او، پرسشِ درست این است که بپرسیم: من چطور می‌توانم مؤثر باشم؟ من چطور می‌توانم به دیگران کمک کنم؟ میلر از همین‌جا به ایده‌ای رسید که آن را «پرسش، پشت پرسش (QBQ)» نامید. او در کتاب تمرین مسئولیت‌پذیری فردی در زندگی و محل کار، این ایده را تشریح می‌کند و از مفهوم پرسش مسئولانه می‌گوید. او در وهله‌ی اول به ما می‌آموزد که چطور پرسش درست و منطقی را پیدا کنیم و آن را مطرح نماییم. و در مرحله‌ی بعد یاد می‌دهد که چگونه به آن‌ها پاسخ دهیم. جان کلام میلر این است که این پرسش‌ها باید معطوف به «من» باشد و در آنها خودمان را خطاب قرار دهیم. او در این کتاب کوتاه، خیلی فشرده و در 39 بخش، تکنیک‌های این شیوه را توضیح می‌دهد.

کتاب تمرین مسئولیت‌پذیری فردی در زندگی و محل کار به ما کمک می‌کند به‌جای فرار کردن، مسئولیت‌پذیرتر باشیم و نقشمان را در شکل‌گیری وضعیت فعلی قبول کنیم. این کتاب چنان موفق و تأثیرگذار بود که یکی از هتل‌های زنجیره‌ای آمریکا 15000 جلد از آن را برای کارکنان و مهمانانش خرید. این اثر پرفروش را مژگان حیدرعلی برای نشر هورمزد ترجمه کرده است.

نکوداشت‌های کتاب تمرین مسئولیت‌پذیری فردی در زندگی و محل کار

• مدیرانی که به دنبال راهکارهایی مستقیم و مفید هستند، در این کتاب ابزارهایی کاربردی خواهند یافت. (آمازون)
• این کتاب، اثری خوش‌خوان و عمیق است که نقش مسئولیت‌پذیری فردی را در زندگی و کار افراد بررسی می‌کند. (پابلیشرز ویکلی)

کتاب تمرین مسئولیت‌پذیری فردی در زندگی و محل کار برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به همه‌ی آن‌هایی که می‌خواهند زندگی‌شان را تغییر دهند و مسئولیت‌پذیرتر شوند توصیه می‌شوند.

با جان جی میلر بیشتر آشنا شویم

جان جی میلر (متولد 1958) سخنران انگیزشی، مؤلف و مشاور آمریکایی است. او بیشتر با ایده‌ی تجاری QBQ یا سؤال پشت سؤال شناخته می‌شود که بعدتر آن را به یک شرکت تبدیل کرد؛ شرکتی که به افراد و سازمان‌ها در زمینه‌ی توسعه و مدیریت فردی مشاوره می‌دهد و کمک می‌کند مسئولیت‌پذیر شوند. میلر در دانشگاه کورنل در رشته‌ی مدیریت کشاورزی تحصیل کرد و نزدیک به چهل است که در صنایع مختلف حضور دارد و به رهبران و کارکنان آموزش می‌دهد. «چرخاندن کلید»، «ممتاز» و «تربیت کودکان مسئولیت‌پذیر» از دیگر آثار او به شمار می‌روند.

در بخشی از کتاب تمرین مسئولیت پذیری فردی در زندگی و محل کار می‌خوانیم

وقتی می‌پرسیم «کِی؟» درواقع به این معنا است: «ما هیچ چاره‌ای نداریم به‌جز این‌که صبر کنیم و تصمیم‌گیری را به زمان دیگری موکول کنیم». تمام پرسش‌هایی که با «چه وقت یا کِی» شروع می‌شوند همواره به طفره رفتن از انجام کار و یا به تعویق افتادن آن‌ها، منتهی می‌شوند. البته من باور ندارم که مردم عمداً کارهای خود به تعویق می‌اندازند و انجام آن را به زمان دیگری موکول می‌کنند. درواقع، هیچ‌کس، حتی کسانی که عادت به این کار دارند، زمانی که صبح از خواب برمی‌خیزند با خود نمی‌گویند: امروز می‌خواهم از انجام کارهایی که دارم طفره بروم! اما موکول کردن امور به آینده، یک موضوع موذی و آب‌زیر‌کاه است.

شیوهٔ شکل گرفتن «طفره رفتن» به این صورت است: ابتدا ما کار مورد نظر را کمی به تعویق می‌اندازیم. سپس، کمی دیگر و به‌مرور متوجه می‌شویم که انجام کار مورد نظر را مدت‌ها عقب انداخته‌ایم و اکنون به مشکلی جدی تبدیل شده است.

آیا در زندگی شما موضوعی وجود دارد که انجام آن را همواره به آینده موکول می‌کنید؟ اغلب افراد به‌راحتی می‌پذیرند که دچار چنین مشکلی هستند. اگر این موضوع، مشکل افراد بسیاری است، به دنبالِ آن، مشکل بسیاری از سازمان‌ها نیز محسوب می‌شود. پس نتیجه چیست؟ به تعویق انداختن امور به معنای از دست دادن زمان ارزشمند است. در چنین شرایطی میزان بهره‌وری کاهش پیدا می‌کند و احتمالاً گروه به اهداف مد نظر خود نمی‌رسد و تمام تاریخ‌های نهایی انجام کار، یکی پس از دیگری از دست می‌روند. به‌طور خلاصه، سرعت لازم برای این‌که یک سازمان از سازمان‌های دیگر متمایز شود، وجود ندارد. یکی از مراجعین می‌گفت: برنامه‌ریزی طولانی‌مدت بسیار خوب است، اما مجبور می‌شویم قبل از وقت ناهار کار را شروع کنیم!

فهرست مطالب کتاب

تشکر و قدردانی
یادداشت نویسنده
چه آمد بر سرِ ...
بخش اول: تصویری از مسئولیت‌پذیری فردی
بخش دوم: تصمیم‌گیری‌های بهتر
بخش سوم: سؤال، پشت سؤال (سؤال مسئولانه)!
بخش چهارم: نپرس «چرا؟»
بخش پنجم: قربانی
بخش ششم: «چرا این مسئله برای من اتفاق افتاد؟»
بخش هفتم: چرا باید تغییرات را بپذیریم؟
بخش هشتم: چرا آن‌ها بهتر ارتباط برقرار نمی‌کنند؟
بخش نهم: «نپرس» کِی یا چه وقت؟
بخش دهم: طفره رفتن، زمینه‌ساز شکست است
بخش یازدهم: بالاخره چه زمانی، ابزارها و سیستم‌های بهتری در اختیار ما قرار می‌گیرند؟
بخش دوازدهم: چه زمانی دستاورد تازه‌ای خواهیم داشت؟
بخش سیزدهم: نپرس، تقصیر چه کسی است؟
بخش چهاردهم: ناخدای ناتوان، باد را متهم می‌کند
بخش پانزدهم: چاله‌ها
بخش شانزدهم: داور را هم شکست بده!
بخش هفدهم: مقصر کیست؟
بخش هجدهم: مشکلات را مال خودتان بدانید
بخش نوزدهم: مبنای کارِ گروهی
بخش بیستم: مسئولیت‌پذیری را شخصی کنید: در تمام سؤال‌های مسئولانه، یک «من» نهفته است
بخش بیست‌ویکم: من فقط می‌توانم خودم را تغییر بدهم
بخش بیست‌ودوم: او مقصر نیست، تقصیر از من است
بخش بیست‌وسوم: چه زمانی سایرین به وعده‌های خود عمل می‌کنند؟
بخش بیست‌وچهارم: یک تست راستی‌آزمایی
بخش بیست‌وپنجم: قدرتِ یک فرد
بخش بیست‌وششم: درخواست مسئولانه
بخش بیست‌وهفتم: الگوهای واقعی
بخش بیست‌وهشتم: تمرین مسئولیت‌پذیری فردی: «سؤال مسئولانه» تماماً بر عمل تکیه دارد
بخش بیست‌ونهم: ریسکِ «هیچ کاری نکردن.»
بخش سی‌ام: از خرید شما از هوم دپات متشکرم!
بخش سی‌ویکم: رهبران در تمام سطوح
بخش بیست‌ودوم: اساس رهبری
بخش سی‌وسوم: مسئولیت‌پذیری و حریم فردی
بخش سی‌وچهارم: فهرستی از سؤالات سمّی
بخش سی‌وپنج: ماهیت «سؤال مسئولانه»
بخش سی‌وششم: ذکاوت
بخش سی‌وهفتم: کتاب‌های زیادی می‌خریم
بخش سی‌وهشتم: تصویری نهایی
بخش سی‌ونهم: تکرار و استمرار، نیروی محرکهٔ یادگیری است
بخش چهلم