معرفی و دانلود کتاب ثانیه‌های من پر است از سال‌های تو

معرفی کتاب ثانیه‌های من پر است از سال‌های تو

کتاب ثانیه‌های من پر است از سال‌های تو نوشته‌ی مریم اسدی روایتی است ساده که عشق را با زبانی زیبا و دلنشین به تصویر می‌کشد.

روزمرگی بلای جان آدم‌هاست. گاه لازم است بر فراز قله‌ای بنشینیم و آن چه را که بر ما گذشته است از آن بالا ببینیم. یعنی این‌ که خودمان را داوری کنیم. شاید عشق مفهومی دیگر یابد و وقتی از آن قله به آغوش زندگی باز‌می‌گردیم چیزی برای عرضه داشته باشیم.

در بخشی از کتاب ثانیه‌های من پر است از سال‌های تو می‌خوانیم:

بچه که بودم دلم می‌خواست خلبان شوم. هر وقت در خانه از آرزویم صحبت می‌کردم مادرم می‌گفت: دختر را چه به این حرف‌ها؟ برو بنشین درست را بخوان معلم شوی. فردا که بزرگ شدی باید ازدواج کنی، بچه‌دار شوی، خانه‌داری و رسیدگی به بچه‌ها آنقدر زحمت دارد که فقط باید شغل معلمی را انتخاب کنی که هم تعطیلات تابستان و عید دارد و می‌توانی به زندگیت برسی و هم در محیطی زنانه هستی و دم به ساعت نباید جوابگوی گیر‌و‌گورهای شوهرت باشی.

اما من گوشم به این حرف‌ها بدهکار نبود. یادم است که تمام نقاشی‌های کودکی‌ام یا هواپیما بود یا پرنده و یا آسمانی که داشتم در آن پرواز می‌کردم. همه‌اش در آسمان‌ها سیر می‌کردم و احساس پرواز در تمام وجودم ریشه دوانده بود. حتی یادم می‌آید یک بار با برادرم، که دو سال از من بزرگتر بود، رفته بودیم پشت بام تا از شاخه‌های درخت توت که آن جا پهن شده بودند توت بچینیم و بخوریم، آنقدر برای برادرم از عشق به پرواز حرف زدم و پرچانگی کردم که یادم نیست چه شد چشم‌هایم را بستم و خودم را در حال پرواز دیدم و از پشت بام پرت شدم پایین. فقط شانس آوردم که سرم ضربه‌ای نخورد. ولی یک پایم شکست و صورتم هم زخمی شد و مجبور شدم مدت طولانی را در خانه بمانم. آن سال به سختی و با کمک پدرم به مدرسه می‌رفتم و در امتحانات خرداد ماه شرکت می‌کردم.

بزرگ‌تر که شدم حس خلبان شدنم بیشتر سرکوب می‌شد. نه فقط از سوی خانواده بلکه دوستان و معلمانم هم مرا از این آرزو منع می‌کردند. کم‌کم داشتم از دختر بودن خودم بیزار می‌شدم و از اینکه چرا انسانی که خدا آزاد آفریده ما آدم‌ها محدودش کرده‌ایم و آنقدر همه چیز را دخترانه و پسرانه کرده‌ایم که خیلی از دخترهایمان باید منتظر بمانند که سرنوشت برای آن‌ها چه می‌نویسد و انگار فقط این پسرها هستند که باید بروند دنبال سرنوشتشان و خودشان آن‌را رقم بزنند.