معرفی و دانلود کتاب جغله

معرفی کتاب جغله

کتاب جغله به قلم علی رفیعی وردنجانی، داستانی از یک مرد جوان و رویاپرداز را روایت می‌کند که غرق در خیالات خود است. در این اثر با جهانبینی یک انسان متوهم و نسبتا عجیب آشنا خواهیم شد. شیوه روایت داستان و بازی نویسنده با واژه‌ها، داستانی غیرقابل پیش‌بینی و گاهی تکان‌دهنده پیش رویتان می‌گذارد.

درباره کتاب جغله:

اگر علاقه دارید بدانید که دنیا از دید یک آدم خیال‌پرداز چگونه است، این اثر را بخوانید.

شاید بتوان پیرنگ اصلی داستان جغله را در دو کلیدواژۀ رویای جوانی خلاصه کرد. کوروش فرهادی که نسبتی با اصغر فرهادی معروف و پر افتخار ندارد، مردی سرخورده و متوهم است که در رویاهایش زندگی می‌کند. این داستان که از زبان راوی سوم شخص روایت می‌شود، لحنی طنزآمیز و گاهی غیر قابل پیش‌بینی دارد. علی رفیعی وردنجانی، زوایای گوناگون شخصیت‌هایی منحصر به فرد و از هم پاشیده را برایمان به تصویر می‌کشد.

خاطرات کودکی و شکست‌های متعدد شخصیت اصلی در دوران جوانی‌اش که به طرزی غیر مستقیم بیان می‌شود از او انسانی ساخته که تمام دنیا را آنگونه که تخیل می‌کند، می‌بیند.

کتاب جغله به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

خواندن این اثر را به تمامی علاقمندان ادبیات داستانی فارسی توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب جغله می‌خوانیم:

حالتی را تصور کنید که تنها یک بار اتفاق می‌افتد. آیا تکرار آن حالت می‌تواند خواسته ایده‌آلی برای یک خیال پرداز باشد. البته که چگونگی رویداد و شکل واقعه می‌تواند پاسخ را برای تمامی افراد متفاوت کند. اما اگر خوب به آن نگاه کنیم این شکلِ حالت نیست که ما را شیفته و خواهان تکرار آن می‌کند بلکه چگونگی روی دادن آن است. چگونگی آن نیز به میزان درک و احساسات هر فرد بستگی دارد. به همین منظور جسم انسان، از او روان متفاوتی را به وجود می‌آورد. این مسئله نه تنها همه شخصیت‌ها را دارای اهمیت می‌کند بلکه به ابعاد انسانی نامتناهی اشاره دارد.

اگر همه انسان‌ها دروغ گو بودند دیگر کسی دروغ گو نبود و یا اگر همه حقیقت را می‌دانستند دیگر انگیزه‌ای برای ادامه زندگی وجود نداشت. به همین دلیل است که انسان‌ها به‌طور غریزی موجوداتی دروغ‌گو هستند که با دروغ‌گویی به خود و اثبات آن به دیگران حقیقت را کشف می‌کنند هرچند تاوان سنگینی داشته باشد.

کوروش فرهادی سعی در کشف این حقیقت با استفاده از ابزار انسانی خود است. در واقع او به اندام خود لذت می بخشد تا نورون های عصبی به او توان کشف و شهود عطا کنند اما غافل از آنکه این لذت می‌تواند به صورت پیوسته تبدیل به کاهلی و افسردگی شود. به عنوان مثال با وجود آنکه از پیش می‌دانست چرا مسعود به خود و دیگران دروغ می‌گوید اما هرگز این دروغ را با حقیقت پاسخ نداد، نه که حقیقت را می‌دانست و نمی‌گفت، بلکه برای کشف آن با دروغی بزرگ‌تر به او کمک می‌کرد تا حقیقت شکلِ دیگری پیدا کند.

- دیدی گفتم بهزاد، اون همیشه به ریش ما می‌خنده.
- نه این طور نیست یه چیزی تو داستانش بود که من و تکون داد.
- آره از لبخند ملیحی که روی صورتشِ معلومه.
- من نمی‌خواستم چیزی بگم شما مجبورم کردید.
- تو هیچ وقت نمی‌خوای چیزی بگی. حتی وقتی هم می‌گی درواقع هیچی نمی‌گی.