معرفی و دانلود کتاب روباه شنی

معرفی کتاب روباه شنی

کتاب روباه شنی، یک مجموعه داستان به قلم نویسنده‌ی ایرانی، محمد کشاورز است. داستان‌های این کتاب با درونمایه‌ی واقعی و نگاه به مضامین اجتماعی، مخاطب را به جهان ذهنی نویسنده می‌برند. این مجموعه شامل 9 داستان است که در هر یک با ماجرایی برآمده از تجربه‌ی زیسته و جهان خیال‌انگیز نویسنده همراه می‌شوید. این اثر توانست در سال 1395 جایزه‌ی ادبی جلال آل احمد را از آن خود کند.

درباره‌‌ی کتاب روباه شنی

در جهان پنهاور ادبیات داستانی جهان، طرفداران داستان‌های رئالیستی بیشمارند. سبکی که محمد کشاورز در کتاب روباه شنی، به‌خوبی و با هنرمندی خاصی به نمایش گذاشته است و مخاطب را با داستان‌هایی پرکشش و سرشار از تعلیق همراه می‌کند.

نویسنده‌ در این کتاب به سراغ شخصت‌هایی منزوی و تنها رفته است که برای فرار و جبران این تنهایی به اشیا پناه می‌برند... . داستان‌های کتاب روباه شنی در عین حقیقی بودن و بیان واقعیات زندگی، مخاطب را به جهانی خیل‌انگیز فرا می‌خواند. این کتاب معجونی از تجربیات زیسته و تخیل نویسندگی را در پیاله‌ی نُه داستان کوتاه می‌ریزد. نه داستانی که هر کدام به‌نوعی با مضمون‌های اجتماعی و زبان طنز نویسنده گره خورده است. نویسنده در هریک از این داستان‌ها مخاطب را با چالش یک گره داستانی و فرازوفرودها بر سر حل آن مواجه می‌کند. او همچنین در کتاب خود، پا را از سطح و نمای خارجی زندگی فراتر گذاشته و خواننده را به عمق لایه‌های زندگی شخصیت‌های داستان خود می‌برد. زبان جذاب و بیان زیبای نویسنده در داستان‌ها گاهی خوانندگان را به عرصه‌ی طنز می‌برد و گاهی در میان وحشت رها می‌کند.

شیوه‌ی روایی داستان کوتاه یکی از پرمخاطب‌ترین سبک‌های ادبی است که خواننده را با برشی از اتفاقات در زمانی کوتاه با خود همراه می‌کند. شیوه‌ی روایی داستان کوتاه، مخاطب را پیش‌روی دریچه‌ی کوچک قرار می‌دهد تا در آن با جهان ذهنی نویسنده همراه شود و تجربه‌های کوتاهی را همراه با داستان به خودش هدیه کند. داستان کوتاه در ایران با نام محمدعلی جمالزاده پیوند خورده است و او را به‌عنوان آغازگر این سبک در ادبیات پارسی دانسته‌اند. علاوه‌بر جمالزاده نویسندگان ایرانی برجسته‌ای در زمینه داستان کوتاه هنرنمایی کرده‌اند که از بهترین آن‌ها می‌توان به هوشنگ گلشیری، غلامحسین ساعدی، صادق هدایت و صادق چوبک اشاره کرد.

کتاب روباه شنی اثر پرطرفدار محمد کشاورز اولین بار در سال 1394 و به همت نشر چشمه در دسترس علاقه‌مندان به ادبیات داستانی فارسی قرار گرفت.

جوایز و افتخارات کتاب روباه شنی

• برنده‌ی سی‌وچهارمین دوره‌ی جایزه‌ی کتاب سال
• برنده‌ی جایزه ادبی جلال آل احمد در سال 1395

نکوداشت‌های کتاب روباه شنی

• از نکات بارزی که می‌توان برای این مجموعه داستان _در مقایسه با سایر مجموعه‌های داستان کوتاه که اکثر آن‌ها حول محور زندگی روزمره و آپارتمانی می‌گذرد، بیان کرد، این است که نویسنده تلاش کرده فراتر از زندگی روزمره قدم بگذارد و به لایه‌های پنهانی زندگی عادی همراه با مضمون داستانی نگاه بیندازد. (مصطفی بیان، سایت کانون ادبی چوک)

• نویسنده‌ شخصیت‌های داستان خودش را از میان آدم‌های معمولی انتخاب و پنهان شخصیت آن‌ها را در داستان برسی می‌کند. پیچیدگی و چند لایه‌ بودن شخصیت‌ها و همچنین به‌وجودآوردن تضاد در ابعاد شخصیتی آن‌ها، از جمله نقاط قوت داستان است. (فائزه مالک‌پور، ketabism.ir)

کتاب روباه شنی برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این کتاب به تمامی دوستداران ادبیات، به‌ویژه ادبیات داستانی، داستان‌های کوتاه، داستان‌های رئالیستی و مضامین اجتماعی پیشنهاد می‌شود.

با محمد کشاورز بیشتر آشنا شویم

محمد کشاورز (متولد 1337) از داستان‌نویسان و فعالان حوزه‌ی ادبی معاصر ایران است. او بیشتر بابت سردبیری مجله‌ی عصر پنجشنبه شناخته شده است. اما پس از کسب جایزه ادبی گردون برای کتاب «پایکوبی» نام او به عنوان داستان‌نویس بر سر زبان‌ها افتاد. موفقیت‌های محمد کشاورز به این مرحله ختم نمی‌شود. او توانست در چاپ دومین اثر خود یعنی « بلبل حلبی» موفق به دریافت جایزه ادبی اصفهان، جایزه فرهنگ پارس و جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعاتی شود. مجموعه‌ی اخیر او نیز با نام روباه شنی موفق به دریافت جایزه‌ی کتاب سال ایران شد.

دربخشی از کتاب روباه شنی می‌خوانیم

البته منتظر پول بود، منتظر ارثیه‌ای که عن‌قریب باید می‌رسید. می‌گفت آن‌قدر هست که بتواند باغ دل‌خواهش را بسازد. آن وقت‌ها هم وضعش بد نبود. زنش هنوز زنده بود و به گمانم این زمین را از پس‌انداز زنش خرید. خودش اگر هم پس‌اندازی از حقوق کارمندی داشت خرجِ خریدِ کتاب و مجله و گاهی هم عتیقه‌جات می‌کرد. وقت بی‌کاری یا کتاب می‌خواند یا می‌نوشت. داستان می‌نوشت. هنوز هم می‌نویسد. چاپ هم کرده. کتاب چاپ‌شده‌اش را دیده‌ام. بچه‌هاش را که روانه کرد خارج، همه‌ی سرگرمی‌اش شد ساختن همین باغ. می‌گفت ساختن باغ هم مثل نوشتن داستان دقت و معماری می‌خواهد. وقتی با کلمات این‌همه در‌و‌دیوار و درخت و گل‌و‌گیاه درست می‌کنیم چرا در عالم واقع نتوانیم؟! می‌گفت در نوشته‌هایش زیباترین باغ‌ها را توصیف کرده، اما دریغ از یک درخت که به دست خودش کاشته باشد. می‌گفت حالا وقتش است. جایی درست کنم که بشود رشک بهشت. انگار می‌دانست باور نمی‌کنم، جنم همچه کاری را در او نمی‌دیدم. از سر تکان دادن و لبخندم به گمانم فهمید. با انگشت اشاره زد به تخت سینه‌ام؛ «کاری می‌کنم که یه روز باور کنی!»

و در این سال‌ها وقت‌و‌بی‌وقت از باغش گفت. خب سال‌هاست که همسایه‌ایم، دیوار‌به‌دیوار. توی کوچه مدام می‌بینمش. آن‌قدر گفت و گفت که باغ را ندیده انگار دیده بودم. از تک‌تک درخت‌هاش گفته بود. از نهال بودن تا به ثمر نشستن‌شان. گاهی ذوق‌زده از سر زدن جوانه‌ها بر شاخه‌های هلوی یک‌ساله‌ای می‌گفت یا سپیدارهای دور باغ که همین‌طور قد می‌کشند و ماه‌به‌ماه بلند شدن‌شان را حس می‌کند. من ذوق‌زده‌تر از او همه‌ی این‌ها را تعریف می‌کردم توی خانه. زنم می‌گفت «اگه راست بگه یه تیکه بهشت ساخته.»

فهرست مطالب کتاب

روز متفاوت
پرنده‌باز
گلدان آبی، میخک‌های سفید
آهنگ پلنگ‌صورتی را سوت بزن
زمینِ بازی
هشتِ شب. میدان آرژانتین
راه رفتن روی آب
غار را روشن کن
روباه شنی