معرفی و دانلود کتاب شعری که شنیده نشد

معرفی کتاب شعری که شنیده نشد

ناگفته‌هایی از گذشته که سرانجام بازگو می‌شوند. کتاب شعری که شنیده نشد، رمان جذاب دیگری از نویسنده‌ی پرفروش‌ترین آثار کودک ونوجوان، رنه واتسون است که به روایت ماجرای دختری سیاهپوست به نام آمارا می‌پردازد. آمارا دوست دارد همراه پدرش به نیویورک سفر کند و علاوه بر ملاقات با خانواده‌ی پدری، «سیب بزرگ» را از نزدیک ببیند، اما این سفر یک ماجراجویی عادی نیست. این کتاب موفق شد جایزه‌ی انجمن کودکان بَنک استریت را در سال ۲۰۲۰ از آنِ خود کند.

درباره‌ی کتاب شعری که شنیده نشد

نوجوانی را می‌توان به یک کوه بزرگ ساخته‌شده از سؤال تشبیه کرد. وقتی از آن مرز نامرئی عبور می‌کنیم که سال‌های کودکی را به پایان می‌رساند، ادعا می‌کنیم بزرگ شده‌ایم و همه چیز را می‌فهمیم، اما تازه خودمان را مقابل انبوهی از پرسش‌های بی‌پاسخ می‌بینیم. بحران هویت یکی از مسائلی‌ست که نوجوانان با آن روبه‌رو می‌شوند و اگر هزار سال دیگر هم بگذرد، هویت همواره معنایی خاص برای سیاهان دارد و از اهمیت آن کاسته نمی‌شود. قرن‌ها از حضور رنگین‌پوستان در ایالات متحده می‌گذرد، اما توجه به ریشه‌های آبا و اجدادی هیچ‌گاه کمرنگ نشده و جایگاه خود را از دست نداده‌اند.

رنه واتسون (Renée Watson) استاد شخصیت‌پردازی و نویسنده‌ی برجسته‌ی کتاب‌های کودکان و نوجوانان که تاکنون به دریافت جوایز متعددی نائل شده، در کتاب شعری که شنیده نشد (Some Places More Than Others) به قصه‌ی ناگفته‌ی آمارا، دختری دوازده‌ساله پرداخته است. سفر به نیویورک و ملاقات با خانواده‌ی پدری، تنها هدیه‌ای‌ست که آمارا دوست دارد برای تولدش دریافت کند، اما مادرش سخت با این موضوع مخالف است. پدر آمارا در هارلِم -محله‌ی سیاه‌پوستان- بزرگ شده و آنجا تفاوت بسیار زیادی با محل زندگی‌شان در ایالت اورگون دارد. شاید نیویورک شلوغ و کثیف باشد، اما داستان‌های پدربزرگ درباره‌ی تاریخچه‌ی خانوادگی بیشتر از شلوغی‌های هارلم توجه آمارا را به خود جلب می‌کند و او با اسرار ناگفته‌ای آشنا می‌شود که حتی از صندوق اسرارآمیز اتاق زیرشیروانی، شگفت‌انگیزترند...

کتاب شعری که شنیده نشد در سال 2019 به انتشار رسید و همچون سایر آثار رنه واتسون، با استقبال بی‌نظیر خوانندگان مواجه شد. این اثر با ترجمه‌ی شروین جوانبخت توسط نشر پرتقال به چاپ رسیده و نسخه‌ی الکترونیک آن از طریق کتابراه در اختیار علاقه‌مندان به داستان‌های نوجوانان قرار گرفته است.

نکوداشت‌های کتاب شعری که شنیده نشد

• اثری درباره‌ی گذر زمان و درعین‌حال بی‌زمان. (ژاکلین وودسون، نویسنده)

• رنه واتسون شخصیت‌هایی خلق می‌کند که برجسته می‌شوند. این کتاب از بسیاری جهات راضی‌کننده است. (بوک لیست)

• کتابی درباره‌ی کنجکاوی فزاینده‌ی یک نوجوان، درحالی‌که زندگی در یکی از غنی‌ترین محله‌های نیویورک را تجربه می‌کند. داستانی بسیار قدرتمند. (نیویورک تایمز)

• رنه واتسون استاد شخصیت‌پردازی و توسعه‌ی محتوای داستان است. جست‌وجوی آمارا برای ریشه‌های خانوادگی‌اش با ملایمت و قدرتِ توأمان بیان شده است. (اسکول لایبرری ژورنال)

کتاب شعری که شنیده نشد مناسب چه کسانی است؟

مخاطب اصلی کتاب شعری که شنیده نشد نوجوانان هستند. علاقه‌مندان به داستان‌های ماجراجویی با محوریت زندگی سیاهپوستان نیز از سبک داستان‌پردازی خلاقانه‌ی رنه واتسون لذت خواهند برد.

با رنه واتسون بیشتر آشنا شویم

رنه واتسون هنرمند، نویسنده‌ و شاعر آمریکایی، در سال 1978 در شهر پترسونِ ایالت نیوجرسی به‌ دنیا آمد. او ازجمله نویسندگان مشهور آثار کودک و نوجوان به‌شمار می‌آید و شهرت خود را بیش از هر چیز، به نگارش کتاب «تکه‌هایی که من شدند» مدیون است. این کتاب موفق شد جوایز متعددی را به خود اختصاص دهد که از آن بین می‌توان به جایزه‌ی جان نیوبِری، کورِتا اسکات کینگ و جایزه‌ی کتاب کودکان بَنک استریت اشاره کرد.

رنه واتسون نیز مانندآمارا -قهرمان داستان شعری که شنیده نشد- کودکی خود را در ایالت اورگون سپری کرد. از همان دوران به شعر علاقه داشت و هنگامی‌که برای ادامه‌ی تحصیل به نیویورک آمد، رشته‌ی هنردرمانی و نویسندگی خلاق را انتخاب کرد. رنه واتسون علاوه بر نویسنده، یک فعال اجتماعی‌ست و خدمات متعددی به جامعه‌ی سیاهان، مخصوصاً ساکنان هارلم ارائه داده است. او بنیان‌گذار مؤسسه‌ی غیرانتفاعی I, Too, Arts Collective می‌باشد که برنامه‌های هنری متعددی در هارلم اجرا می‌کنند. «عشق یک انقلاب است (Love Is a Revolution)» و «این طرف خانه (This Side of Home)» نام دو اثر دیگر از میان کتاب‌های او هستند.

در بخشی از کتاب شعری که شنیده نشد می‌خوانیم

چهارشنبه مثل روز قبل شروع می‌شود؛ همراه بابابزرگ جوپرک و سیب می‌خوریم. بعد از صبحانه، بابابزرگ برای پیاده‌روی صبحگاهی‌اش از خانه می‌زند بیرون. حالا که توی این خانه‌ی نماسنگی تنها مانده‌ام، کوچک‌ترین صدای جیرجیر و ترق‌وتروق‌ را می‌شنوم. تلفنم را برمی‌دارم و آهنگ می‌گذارم تا ناله‌های خانه را نشنوم که انگار دارد برای خودش آهنگ می‌نوازد. ظرف‌های صبحانه را می‌شویَم و بعد، وقتی وارد اتاق ‌نشیمن می‌شوم، ضبط‌صوت را می‌بینم که هنوز روی میز است.

دوباره فکر گنجه به سرم می‌آید و چیزهای دیگری که توی آن است. نمی‌دانم چرا قبل از اینکه درِ گنجه را باز کنم، دور و برم را نگاه می‌کنم. هیچ‌کس به‌جز خودم توی خانه نیست. می‌روم پشت پنجره و بیرون را نگاه می‌کنم تا مطمئن شوم بابابزرگ برنگشته است. به خودم می‌گویم این کار فضولی نیست، برای تحقیق است و این‌طوری دل‌ و جرئت پیدا می‌کنم که وسایل بابابزرگ را بگردم. درِ گنجه را باز می‌کنم و اولین چیزی که می‌بینم، یک آلبوم عکس است.

آلبوم را ورق می‌زنم. عکسی از بابابزرگ و مامان‌بزرگ هست که روی پله نشسته‌اند. روی صورت بابابزرگ خبری از چین‌و‌چروک نیست. شبیه باباست. دستش را انداخته روی شانه‌های مامان‌بزرگ و دارند می‌خندند. بقیه‌ی آلبوم را هم نگاه می‌کنم. عکس‌هایی از آدم‌هایی اینجاست که نمی‌شناسم و چهره‌های آشنایی هم هستند. عکس‌هایی از بابا و عمه تریسی همراه بابابزرگ و مامان‌بزرگ هم هست. بابا توی همه‌ی عکس‌ها، کنار مامان‌بزرگ ایستاده است. دوست دارم چندتا از این عکس‌ها را برای پروژه، توی چمدانم بگذارم؛ ولی نمی‌شود بدون اجازه‌ی بابابزرگ، این کار را انجام بدهم و اگر هم اجازه بگیرم، می‌خواهد بداند چطور آن‌ها را پیدا کرده‌ام. برای همین، ورقه‌ی پلاستیکی نازک روی عکس‌ها را بلند می‌کنم و عکس‌ها را بیرون می‌آورم.