معرفی و دانلود کتاب شکار شبانه: دوازده داستان (از 1370 تا 1376)

معرفی کتاب شکار شبانه: دوازده داستان (از 1370 تا 1376)

کتاب شکار شبانه مجموعه‌ای متشکل از دوازده داستان کوتاه به قلم صمد طاهری، داستان‌نویس نام‌آشنای ادبیات روز ایران است. طاهری در قصه‌های مجموعه‌ی حاضر، از جمله در داستان‌هایی نظیر «شکارچی» و «بچه‌ی مردم» با اتکا به منطق روایت‌های رئالیستی، تصویری واقع‌نما و ملموس از زندگی طبقات متوسط و محروم جامعه‌ی ایران به دست داده است.

درباره‌ی کتاب شکار شبانه

صمد طاهری را می‌توان نویسنده‌ای دیرکشف‌شده نامید. این داستان‌نویس اصالتاً آبادانیِ ساکن شیراز مدت‌هاست که به داستان‌نویسی اشتغال دارد و قصه می‌نویسد. اما نام و آوازه‌اش تازه چند سالی است که میان مخاطبان فارسی‌زبان پیچیده و آثارش اخیراً مورد توجه عموم مخاطبان قرار گرفته است. مهم‌ترین اثر در کارنامه‌ی ادبی صمد طاهری، بی‌شک کتاب «زخم شیر» است که جوایز و افتخاراتی چند را برای طاهری به ارمغان آورده. با این حال به اعتقاد شخص نویسنده، بهترین داستان‌های صمد طاهری نه در مجموعه‌ی زخم شیر، بلکه در کتاب شکار شبانه گرد آمده‌اند؛ مجموعه‌ای حاوی دوازده داستان کوتاه که بین سال‌های 1370 تا 1376 نوشته شده‌اند.

داستان‌هایی که در کتاب شکار شبانه می‌خوانیم، جملگی حال‌وهوایی یکسان و مشابه دارند. همه‌ی این داستان‌ها ذیل ادبیات رئالیستی طبقه‌بندی می‌شوند و کمابیش همگی حول محور یک حادثه‌ی اصلی می‌گردند. با این همه، هر داستان خصوصیات متمایز و منحصربه‌فردی نیز برای خود دارد. برای مثال، در داستان «بچه‌ی مردم» این خصوصیت متمایز، زاویه‌ی دید دوم شخص است که طاهری برای روایت داستان برگزیده است. و یا داستان «جیرجیرک‌ها و مجسمه‌ها» به واسطه‌ی شاعرانگی پنهانی که در عمق روایت نهفته، از داستان‌های دیگر متمایز می‌شود و هویتی خاص خود پیدا می‌کند.

یکی از ویژگی‌های جالب توجه داستان‌های صمد طاهری، فضاسازی کامل و بی‌نقص این داستان‌هاست. عمده‌ی داستان‌های کوتاه این نویسنده در دیار جنوب می‌گذرند. نویسنده به واسطه‌ی آشنایی با این دیار و طبیعت آن، ماهرانه و در کمال هنرمندی، فضاهای شهری یا روستایی جنوب کشور را توصیف می‌کند. این ویژگی سبب می‌شود که داستان‌های کوتاه صمد طاهری بسیار ملموس و واقعی به نظر برسند و مخاطب حین مطالعه‌ی آن‌ها خود را در موقعیت داستانی‌ای که نویسنده ساخته و پرداخته است احساس کند.

در کتاب شکار شبانه چنان‌که گفتیم دوازده داستان کوتاه گرد آمده است. یکی از بهترین داستان‌های این کتاب، بی‌تردید داستان «شکار شبانه» است که در آن سبک و سیاق نویسنده در عیان‌ترین شکل ممکن نمودار گشته است. در این داستان، سفر یک‌روزه‌ی پسری به همراه پدر شکارچی‌اش روایت شده؛ سفری که علی‌الظاهر و به گمان پسرک، به قصد شکار یک جانور ترتیب داده شده، حال‌آن‌که واقعیت امر چیز دیگری است.

از دیگر داستان‌های خواندنی این کتاب، داستان «عکس» است که نسبت به دیگر قصه‌های کتاب، از واقع‌گرایی کمتری برخوردار است و در آن حتی می‌توان به عناصری سورئال نیز برخورد. در تمام طول این داستان کوتاه، در منطقه‌ای روستایی به سر می‌بریم که از باران بی‌امان خیس آب و گل شده است، و با شخصیت‌های مرموز و کم‌حرفی همراه می‌شویم که هر کدام برای خود صاحب گذشته‌ای هراس‌انگیز و مقاصدی پنهانی برای آینده‌اند.

از جمله ویژگی‌های آثار صمد طاهری، خشونت عریان و عیانی است که در کردارهای پیشبینی‌ناپذیر شخصیت‌های داستانی او نمودار می‌شود. همچنین، قلم روان و زبان بی‌پیرایه‌ی او، از دیگر خصیصه‌هایی است که به زعم منتقدان داستان‌های این نویسنده‌ی جنوبی را خواندنی کرده است. این دو ویژگی شاید بهتر از هر اثر دیگر طاهری، در کتاب سفر شبانه دیده شوند.

گفتنی است که اثر پیش رو را انتشارات نیماژ به چاپ رسانده است.

کتاب شکار شبانه برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به داستان کوتاه و دوست‌داران داستان‌های واقع‌گرای فارسی، مخاطبین اصلی این کتابند.

در بخشی از کتاب شکار شبانه: دوازده داستان (از 1370 تا 1376) می‌خوانیم

در این ده روزی که از مُردنِ ما می‌گذرد، پدربزرگ کارش این شده است که هر روز عصر عصازنان از لای درِ نیمه‌باز و تاب‌برداشته‌ی حیاط بیاید تو، روزنامه‌ی تاخورده‌اش را باز کند و بگذارد روی لبه‌ی خاک‌گرفته‌ی حوض و زُل بزند به آب یخ‌زده و خزه‌بسته‌ی آن، به کفِ حوض که پُر از شیشه‌خرده است و به سه ماهی گُلیِ مرده که با شکم‌های سفید زیرِ لایه‌ی نازکِ یخ شناورند. بعد به چِفته‌ی سوخته‌ی انگوری خیره شود که خودش سال‌ها پیش قَلَمه‌اش را آن جا نشانده بود. گهواره‌ی اسباب‌بازی نیلوفر هنوز واژگون آن جا افتاده است، کنارِ تَل خاک و آجر و شیشه. پدربزرگ سیگاری بیرون می‌آورد، باز پی چوب‌سیگارش می‌گردد و باز به‌یاد می‌آورد که از همان شبِ بمباران دیگر آن را ندیده است.

اینجا همه‌چیز در مِهی بنفش شناور است؛ درخت‌ها را که در این مِهِ سنگین نمی‌توان از هم بازشان شناخت، انگار همه از یک نوع‌اند. شاید کاج، شاید سَرو، یا شاید گِز؛ یا چیزی در این مایه‌ها. آدم‌ها که همه کفن‌پیچ‌اند، در این مِهِ سنگینِ بنفش در رفت و آمدند. معلوم نیست به کجا می‌روند، یا شاید از جایی می‌آیند. شاید هم پی آشنایی می‌گردند. هر‌کس هر‌جا که خسته شد همان‌جا می‌نشیند. ما هم به اینجا که آمدیم، روز اول را به پرسه زدن گذراندیم. البته به‌جز کنجکاوی خودمان، پافشاری زیادِ بی‌بی هم در این گشت‌و گذارهای بی‌هدف مؤثر بود. چون او بود که اصرار داشت بگردیم تا شاید به آشنایی بربخوریم و از اوضاع و احوالِ اینجا با‌خبر شویم. خوب که گشتیم و خسته شدیم، نشستیم. و الان درست ده روز است که همین‌جا نشسته‌ایم و به کلنجار رفتن‌های همیشگیِ بی‌بی و دایی‌اسماعیل گوش می‌دهیم.

فهرست مطالب کتاب

جیرجیرک‌ها و مجسمه‌ها
بازگشت
شکارچی
بچه‌ی مردم
ترانه‌های آبی
شکارِ شبانه
عکس
پنجشنبه‌های بارانی
کابوس
ماه در تربیعِ دوم بود
چوب‌سیگار
سکوت