معرفی و دانلود کتاب مرده‌ها در راه‌اند

معرفی کتاب مرده‌ها در راه‌اند

کتاب مرده‌ها در راه‌اند رمانی دیگر به قلم نویسنده‌ی جوان ایرانی، ناتاشا امیری، است. این کتاب زندگی نسل‌های زنان یک خانواده را در طی شش دهه در ایران معاصر و در بستر رویدادهای تاریخی و سیاسی این دوران روایت می‌کند. این زن‌ها در شهری آرام در شمال ایران متولد شده‌اند، اما تأثیرات وقایعی چون کودتای 28 مرداد، سیاست‌های توسعه‌ی دوران پهلوی، انقلاب و جنگ را از سر می‌گذرانند و پایشان به نقاط مختلف جهان باز می‌شود.

درباره‌ی کتاب مرده‌ها در راه‌اند

یک شب شرجی تابستانی دریای خزر طغیان کرد، ساحل را به زیر کشید و صبح، مهوش را تسخیرشده پشت دیوار خانه‌ی شیروانیِ سرخ پیدا کردند. دریا ساحل را بلعید و کودتای 28 مرداد سال 1332 فضای سیاسی ایران را زیر و رو کرد. این نقطه‌ی شروع کتاب مرده‌ها در راه‌اند به قلم ناتاشا امیری است. خانواده‌ی کوج آقا و شاه بانو با دخترهایشان در یک شهر کوچک و آرام در شمال ایران، در یک خانه‌ی شیروانی سرخ زندگی می‌کنند. خانه‌ای که نقش پررنگی در زندگی و خاطرات این خانواده دارد. یک زندگی روزمره، در شهر کوچک شمالی در جریان است تا اینکه طوفان کودتای 28 مرداد سال 1332 از راه می‌رسد و مسیر زندگی تمام اعضای این خانواده را تغییر می‌دهد.

کتاب مرده‌ها در راه‌اند داستان نسل‌های مختلف زنان یک خانواده را در طول شش دهه، از سال 1332 تا سال 1390، روایت می‌کند. زندگی این زنان در بستری تاریخی و اجتماعی به تصویر کشیده می‌شود؛ در طول کتاب از کودتای 28 مرداد به پروژه‌های نوسازی عصر پهلوی می‌رسیم و سپس انقلاب و جنگ و موشک‌باران تهران را از نظر می‌گذرانیم. وقایع سیاسی و اجتماعی که تاریخ معاصر ایران را شکل داده است، با داستان این رمان گره خورده، در زندگی تک تک شخصیت‌های آن تأثیرات خود را به جای می‌گذارد و سیر تغییرات شخصیتی آن‌ها در این بستر تاریخی شکل می‌گیرد.

ساختار کتاب مرده‌ها در راه‌اند در دو بخش اصلی نوشته شده است که بخش اول هفت فصل و بخش دوم سه فصل دارد. در هر کدام از فصل‌های این رمان، راوی دانای کل به سراغ شخصیت‌های مطرح شده می‌رود و بر روحیات و زندگی او تمرکز می‌کند. هر کدام از این زن‌ها و مردها ویژگی‌های مشخص خود را دارد. یکی زنی خانه‌دار و پایبند به سنت‌های خانوادگی است، یکی قدرت‌های ماورایی دارد، دیگری عصیانگر و رام‌نشدنی است و هر کدام با تصمیماتی که در زندگی می‌گیرند، بر مسیر سرنوشت خودشان و دیگری تأثیر می‌گذارند. شخصیت‌های مرد به واسطه‌ی این زن‌ها وارد داستان می‌شوند، اما در عین حال نقش پررنگشان و تفاوت‌های شخصیتی مهمشان از قلم نمی‌افتد. این شخصیت‌ها نیز از بزنگاه‌های سیاسی و تاریخی تأثیر می‌پذیرند و دچار تحول می‌شوند.

کتاب مرده‌ها در راه‌اند از شهری خیالی واقع در شمال کشور آغاز می‌شود اما، به آن محدود نمی‌ماند، ما را با خود به تهران می‌برد و سپس از شوروی و لهستان و فرانسه سر در می‌آورد. اگرچه نقش عناصر بومی و جغرافیایی و وقایع تاریخی خاص ایران در این کتاب بسیار پررنگ و ملموس است، اما از زمان و مکان فراتر می‌رود، به کلیت جهان وصل می‌شود و دغدغه‌های بنیادین انسان را با شما در میان می‌گذارد.

کتاب مرده‌ها در راه‌اند در روزهای پایانی سال 1394 و به همت گروه انتشاراتی ققنوس به انتشار رسید.

در نکوداشت کتاب مرده‌ها در راه‌اند

• ناتاشا امیری از جزء کل ساختن را به‌خوبی بلد است. جزئیات را آن‌قدر متراکم کرده تا توانسته سرانجام کلیت را به متن فراخواند. ‌رمان امیری به سبب ساختنِ روح جمعی بلندپروازانه است، و به سبب موفقیت در ساختنِ این روح جمعی رمانی است باارزش. ‌(میلاد کامیابیان، نویسنده)

کتاب مرده‌ها در راه‌اند برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به دوستداران ادبیات معاصر فارسی، به ویژه رمان‌های نویسندگان زن، پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب مرده‌ها در راه‌اند می‌خوانیم

با این‌که لحظات مثل آب از میان انگشتان پرى مى‌ریخت اما شادى بى‌سابقه‌اى را تجربه کرد. چیزى که چند سال قبل حتى حدسش را هم نمى‌زد، وقتى مثل تمام دخترهاى خانه شیروانى سرخ با ورق زدن مجله‌هاى پایتخت عکس آرتیست‌هاى هالیوود، راکوئل ولش و سیلوى وارتان، آگهى دیسکوتک‌ها، جشن سالروز اعطاى حقوق سیاسى به زن ایرانى... وسوسه شده و ساک به دست با آرزوهایى مثل فروشندگى لباس، مسئول رزرویشن هتل شدن، رانندگى تاکسى یا شرکت در مسابقه ملکه زیبایى لب جاده ایستاده بود، بى‌اعتنا به شاه‌بانو که غر زده بود: «خاکِ تى سَر مى‌خواى بشى مثل دختر ناخن‌درازاى تهرونى؟ خب برو بوشو!»

نمى‌خواست مثل مورجانه بمیرد و کسى نفهمد دردش نوزادهاى مرده‌اى بود که به دنیا مى‌آورد یا رازى ناگفتنى در زندگى با شوهرش. کنار تابلوِ سفید و قرمز که به راننده‌ها هشدار مى‌داد ممکن است آهویى ناگهان از جاده بگذرد حضور مرد غریبه عینک‌دودى را حس کرد که انگار هنوز هم بعد از سال‌ها قلوه‌سنگى را با نوک کفش رو به خانه پرت مى‌کرد. شاید او یا کسى شبیه او را در تهران پیدا مى‌کرد. از پله‌هاى اتوبوس بالا رفت و روى صندلى‌اى نشست که تیزى فنرش حس مى‌شد. ناخودآگاه در ذهن حس گناه را مى‌پروراند؛ چرا تصمیم گرفت رو به زندگى بهتر برود آن هم وقتى براى بزرگ کردن بدبختى تخیلى قوى داشت. اما بعد از رد شدن از چاى‌زار و پرچین‌ها فکر کرد باید کابوس‌ها را فراموش کند؛ کوچه‌اى خاکى با خانه‌هایى دخمه‌مانند، درى مستطیل با نور زرد میان تاریکى که هر لحظه بزرگ‌تر مى‌شد، آتشى که از چند کنده هیزم زبانه مى‌کشید، بوى نفتالین پالتوپوست روفیا، پره‌هاى بینى که باز و بسته مى‌شد، صداى کت و کلفتش که مى‌گفت: «دنبالم بیا آى دختر مدرسه‌اىِ قرشمال» و رو به سگى داد زد: «کچوکچو.»