معرفی و دانلود کتاب نکته جزئی

معرفی کتاب نکته جزئی

سال‌ها پیش در صحرای نقب، زنی بی‌گناه مورد تجاوز دسته‌ای از سربازان اسرائیلی قرار گرفت و در سیاهه‌ی تاریخ گم شد. کتاب نکته جزئی راوی درد اوست. شاید به‌‌نظر برخی، نکته‌ای جزئی و کم‌اهمیت در اخبار هرروزه اسرائیل و فلسطین این درد باشد که حال عدنیه شبلی آن را با زبانی هنرمندانه به جهانیان نشان داده است. یادآوری درد و رنجی که جنگی بی‌امان بر مردم فلسطین تحمیل کرده است. این کتاب مورد توجه منتقدان و رسانه‌های جهان قرار گرفته و برنده‌ی جایزه‌ی ادبی لیت‌پروم شده است.

درباره‌ی کتاب نکته جزئی

کتاب نکته جزئی (Minor Detail) آخرین و یکی از درخشان‌ترین کتاب‌های عدنیه شبلی (Adania Shibli)‌ است. داستان از سال 1949 در زمانی آغاز می‌شود که سربازان اسرائیلی، زنی بی‌گناه را در صحرای نقب پیدا می‌کنند، او را به اردوگاه خودشان می‌آورند و پس از مدتی تصمیم می‌گیرند همگی به او تجاوز کنند و بعد در صحرا به خاک بسپارند. سال‌ها بعد اما زنی دیگر در رام الله در سالگرد تولدش به‌صورتی کاملا اتفاقی به این خبر برخورد می‌کند و تطابق داشتن این اتفاق با روز به‌دنیا آمدنش بهانه‌ای می‌شود تا بخواهد حقیقت این اتفاق ظاهرا جزئی را کشف کند. او در این مسیر باید از موانع زیادی عبور کند. برای ارضای احساس طبیعی خودش به برقرار شدن عدالت در دنیایی نابرابر، با وجود محدودیت‌های رفت و آمد فلسطینی‌ها، تمام تلاشش را برای یافتن حقیقت به کار می‌گیرد.

نثر عدنیه شبلی در این اثر با ریتمی آرام و پرجزئیات پیش می‌رود. سراب‌هایی بی‌انتها که در دل پیچ و خم صحرای نقب ذهن خواننده را به خودشان مشغول می‌کنند و گرمای خفه‌کننده‌ی صحرا که همه را به تنگ آورده است. رفته رفته اما می‌بینیم که این ناظر آرام و هوشیار جای خود را به آدمی داده است که دارد از ترس و خشم توامان می‌لرزد. خشمی مستاصل‌کننده که در کمال ناباوری نشان‌دهنده‌ی اضطراب و احساس بیگانگی تمام‌نشدنی کسانی که زیر سایه‌ی سلطه‌ی اسرائیل زندگی می‌کنند. اما در عین حال لحن ملول و بی‌تفاوت او در توصیف تمام این جزئیات، گواه خستگی و بی‌حوصلگی او نسبت به این درد تکراری است. راوی نیمه‌ی اول کتاب یک سرباز اسرائیلی است. خشک، دقیق و بدون احساسات. همین مسئله بی‌رحمی او را نمایش می‌دهد اما در نیمه‌ی دوم کتاب با وجود حفظ شدن دقت لحن صمیمی‌تر و انسانی‌تر می‌شود و ما را به دنیای ذهنی زنی فلسطینی نزدیک می‌کند. سکوت و حذف عمدی اطلاعات نیز راهی است برای نشان دادن ناتوانی او در توصیف کردن آنچه در حقیقت گذشته است. حقیقتی که قلم گیرای او کماکان نمی‌تواند آن را به تمامی بازتاب دهد.

نویسنده‌ی کتاب نکته‌ی جزئی را به دلیل سبک‌بی‌طرفانه و تحلیل‌گرانه‌اش با نویسندگانی همچون آلبرکامو مقایسه کرده‌اند. این کتاب را می‌توانید از انتشارات ققنوس بخوانید.

جوایز و افتخارات کتاب نکته جزئی

• نامزد دریافت جایزه‌ی کتابخانه‌ی ملی آمریکا در سال 2020
• نامزد دریافت جایزه‌ی بوکر در سال 2021
• برنده جایزه ادبی لیت‌پروم (Litprom) در سال 2023

نکوداشت‌های کتاب نکته جزئی

• «در کتاب نکته جزئی نوشته‌ عدنیه شبلی که به‌طرزی شگفت‌آور آرام و گیراست، رشته‌های ارتباط در جست‌وجوی زن جوانی برای یافتن تاریخی تقریبا پاک شده تجسم یافته‌اند. عدنیه شبلی با زبانی دقیق و محتاطانه به بازیابی آنچه که امروزه فعالانه درحال نابود شدن است، کمک می‌کند و این کار را با روایتی استادانه انجام می‌دهد که شگفتی و اجتناب‌ناپذیری توامان را در خود جای داده است. این کتاب ویرانی و فقدان را تا به‌طرزی خردکننده و تکان‌دهنده به تصویر می‌کشد با این حال هنوز هم. [چنین اتفاقاتی درجریانند]» ریک سیمونسون، شرکت کتاب الیوت بی (Elliott Bay Book Company)‌
• «تمثیلی کوبنده درباره‌ی خشونت دولتی و به‌کارگیری اجباری بدن زنان. عدنیه شبلی در کتاب نکته جزئی، روایتی نافذ از زندگی روزمره فلسطینی‌هایی که تحت اشغال اسرائیل زندگی می‌کنند، ارائه می‌دهد. کتاب نکته جزئی، شعاری برای انقلاب است، کتابی بزرگ، پرتنش، محرک و به‌موقع.» امیلی استوارت (The Saturday Paper)‌
• «عدنیه شبلی، ناظری آرام، جست‌وجوگر و دقیق است. شایسته است که او را بیشتر بشناسیم.» (Qantara.de)‌

کتاب نکته جزئی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کسانی که به روایت‌های تاریخی، حقوق زنان و مردم فلسطین علاقه‌مند هستند، مناسب است. اگر می‌خواهید درک انسانی‌تری از وقایع فلسطین داشته باشید، کتاب مناسبی را برگزیده‌اید.

در بخشی از کتاب نکته جزئی می‌خوانیم

حرف‌هایش که تمام مى‌شود، عکس ِ دیوار را به‌م مى‌دهد؛ دیوارى یکه و تنها در میانِ آوار که پارچه سفیدى با جمله‌اى عبرى بر آن آویخته شده. برایم ترجمه‌اش مى‌کند: «پیروزى از آنِ انسان است، نه تانک. » کلى عکس ِ دیگر هم از این سرِ میز تا آن سرِ آن پخش و پلاست؛ قافله ماشین‌هایى که در شن گیر کرده، وضعیتِ منطقه قبل از شهرک‌سازى، پایه‌گذارانِ نیریم با شلوارک و پیراهنِ آستین‌کوتاهِ خاکسترى که به اونیفرم شباهت دارد و مراحلِ مختلفِ احداثِ شهرک از جمله چند کلبه و یک سالنِ غذاخورىِ بزرگ. عکس‌هاى دیگرى هم هست، که در آن‌ها عده‌اى از شهرک‌نشینان نشسته و در حالِ صحبت با چند بادیه‌نشینِ بومىِ منطقه‌اند و بقیه‌شان هم رو به دوربین لبخند مى‌زنند. از روابطِ بینِ ساکنانِ فلسطینى و مهاجرانِ یهودىِ در آن دوره مى‌پرسم. مى‌گوید عالى بود، آن‌قدر که شهرک‌نشینان براى استقبال از بادیه‌نشینانِ منطقه که اغلب به دیدنشان مى‌آمدند و دورِ هم چاىِ نعنا مى‌نوشیدند چادرِ مهمان هم زده بودند.

در مدتى کوتاه، بین هر دو طرف، رفاقتى نزدیک و اعتمادى عمیق شکل گرفته بود؛ آن‌قدر که بادیه‌نشینان شمشیرهاشان را پیش ِ جوانانِ نیریم به امانت مى‌گذاشتند. اما وقتى جنگ درگرفت، این روابط دیگر قطع شد. مى‌پرسم چرا؟ آیا در طولِ جنگ یا حتى بعدها درگیرى یا اتفاق ِ خاصى افتاد که منجر به قطعِ رابطه شد؟ مى‌گوید نه، و ادامه مى‌دهد که جنگ همین‌جور است؛ گاهى حتى روابطِ اعضاى خانواده را هم از هم مى‌پاشد. بعد از جنگ چه؟ مى‌گوید بینِ شهرک‌نشینان و معدودى از اعرابِ باقیمانده در منطقه، که دام‌هاشان بعضا محصولاتِ زراعىِ اراضىِ شهرک را مى‌خوردند، گاه و بى‌گاه درگیرى به وجود مى‌آمد. آیا کسى هم در این میان کشته شد؟ چه مرد و چه زن، چه از این طرف و چه از آن طرف؟ مى‌گوید خبر از این‌جور چیزها ندارد و چند لحظه سکوت مى‌کند.

بعد ادامه مى‌دهد تنها موردى که تاکنون با آن مواجه شده بعد از داوطلب شدنش در یک واحدِ نظامى بوده، که بعد از پایانِ جنگ شکل گرفته بوده و مأموریتِ اصلى‌اش جستجوى عواملِ نفوذى در منطقه بوده. در حالى که سعى مى‌کنم گرمب‌گرمب قلبم را کنترل کنم تا یک وقت صدایم را خفه نکند، مى‌پرسم آن اتفاق چه بوده؟ مى‌گوید یک روز حینِ گشت، جسدِ یک دخترِ جوانِ بادیه‌نشین را در چاهى در آن حوالى پیدا کرده‌اند، و برایم توضیح مى‌دهد که وقتى اعراب به رفتارِ دخترى مشکوک مى‌شوند، او را مى‌کُشند و جسدش را توى چاه مى‌اندازند، و ادامه مى‌دهد که این قبیل سنت‌هاى اعراب واقعا مایه تأسف است.