معرفی و دانلود کتاب یتیمان بزرگسال

معرفی کتاب یتیمان بزرگسال

همه‌ی ما روزی، بی‌آنکه کودک باشیم، یتیم می‌شویم. کتاب یتیمان بزرگسال روایت صمیمی داریا بینیاردی از همین لحظه‌های ناپیداست؛ لحظه‌هایی که در آن‌ها عشق، خاطره و اندوه، آرام و بی‌صدا در جان آدمی ریشه می‌زنند. این اثر، که از دل اندوه درگذشت مادر نویسنده زاده شده، مانند آلبومی از عکس‌های قدیمی، پر از رنگ‌های گرم، سایه‌های ملایم و خاطراتی است که هم اشک به چشم می‌آورد و هم لبخند بر لب می‌نشاند.

درباره‌ی کتاب یتیمان بزرگسال

گاهی فقدان، تنها غیبت یک نفر نیست؛ فروریختن ستون‌هایی است که بی‌صدا سال‌ها به آن‌ها تکیه کرده بودیم. کتاب یتیمان بزرگسال (Non vi lascerò orfani) نوشته‌ی داریا بینیاردی (Daria Bignardi)، با صداقت و نگاهی ژرف به همین لحظه‌های از دست رفته و بازیافته نگاه می‌اندازد. این کتاب نه صرفا سوگنامه‌ای برای مادر از دست رفته، که سفری به دل خاطرات، ریشه‌ها و پیوندهایی است که هویت ما را می‌سازند.

داریا بینیاردی، روزنامه‌نگار ایتالیایی، چند روز پس از مرگ مادرش، مقاله‌ای کوتاه درباره‌ی تجربه‌ی فقدان نوشت؛ نوشته‌ای که چنان به دل‌های خوانندگان نشست که او را تشویق کرد تا مسیر را ادامه دهد. حاصل این سفر درونی، کتابی شد به نام یتیمان بزرگسال؛ روایت خودزندگی‌نامه‌ای که همزمان صمیمی، دردناک اما زیباست.

داریا بینیاردی در این کتاب از مرگ آغاز می‌کند، اما در دل آن از زندگی می‌گوید. او خاطرات خانوادگی را همچون تکه‌های پراکنده‌ی یک پازل جمع‌آوری می‌کند و با ظرافتی شاعرانه، چهره‌ی خانواده‌ای را ترسیم می‌کند که در میان گرما، آشفتگی، عشق و گاهی رنج، او را شکل داده‌اند. هر خاطره، هر چهره، هر مکان، ردی از خود بر جان نویسنده گذاشته؛ ردهایی که به هم می‌پیوندند و داستان هویت او را بازگو می‌کنند.

مرکز این روایت، رابطه‌ی پیچیده‌ی مادر و دختر است؛ پیوندی آمیخته از عشق، همدلی، تفاوت و گاه دلخوری‌های ناگفته‌ای که شاید برای اکثر ما آشناست. داریا بینیاردی با مهربانی و صداقت به این رابطه نگاه می‌کند، از کودکی پر از تحسین و تقلید، تا نوجوانی پر از اعتراض و فاصله و نهایتا بزرگسالی که در آن، مادر به یکی از عمیق‌ترین صداهای درونی او تبدیل شده است. این مسیر، برای بسیاری از خوانندگان، آشنا و ملموس خواهد بود؛ چرا که پیوند مادر و فرزند، در همه‌ی فرهنگ‌ها، تجربه‌ای جهانی است.

یکی از زیبایی‌های کتاب یتیمان بزرگسال، در بازی ظریف آن با زمان پنهان شده است. نویسنده از گذشته می‌نویسد، اما هرگز در گذشته زندانی نمی‌شود. خاطرات برای او موزه‌ای از اشیا کهنه نیستند، بلکه ریشه‌هایی زنده‌ هستند که هنوز جان دارند، رشد می‌کنند و او را به زندگی امروزش پیوند می‌زنند. با هر بازگشت به کودکی، با هر لبخند یا اشکی که از دل خاطرات بیرون می‌زند، خواننده هم سفری درونی را به سرزمینی که در آن عشق، فقدان و خاطره دست در دست هم دارند، آغاز می‌کند.

در سراسر کتاب، لحن دلنشین و آمیخته با طنز شیرین جاری است؛ طنزی که هرگز درد را بی‌ارزش نمی‌کند، بلکه آن را قابل‌تحمل‌تر می‌کند. داریا بینیاردی از اتفاقات کوچک و روزمره، صحنه‌هایی می‌آفریند که گاه لبخند بر لب خواننده می‌آورد و گاه اشکی بی‌خبر از گوشه‌ی چشم می‌چکد. این توانایی در برقراری تعادل میان اندوه و لطافت، از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ی این کتاب است.

کتاب یتیمان بزرگسال تنها درباره‌ی یک خانواده‌ی ایتالیایی در دوره‌ای خاص نیست؛ درباره‌ی همه‌ی ماست. درباره‌ی تجربه‌ی جهانی از دست دادن، دل کندن و در عین‌حال یافتن دوباره‌ی خویشتن در خاطره‌ها. داریا بینیاردی نشان می‌دهد که چگونه مرگ عزیزان، به جای بریدن ما از زندگی، می‌تواند پلی باشد برای اتصال عمیق‌تر با آنچه هستیم. فقدان، در روایت او، نه نقطه‌ی پایان، که دلیلی برای پیوند دوباره با زندگی است.

از سوی دیگر، این کتاب جستجویی در معنای هویت هم هست. در هر صفحه، این پرسش به شکل ضمنی جریان دارد که ما بدون کسانی که دوستشان داشته‌ایم که هستیم؟ چگونه خاطرات، رفتارها و حتی کاستی‌های آنان، بخشی از ما می‌شوند و ما را در مسیر زندگی همراهی می‌کنند؟ داریا بینیاردی با نگاهی موشکافانه و در عین‌حال مهربانانه، نشان می‌دهد که هیچ پیوندی بی‌اثر نیست و حتی در نبود فیزیکی افراد، حضور آن‌ها ادامه دارد.

سبک نگارش کتاب ساده و بی‌تکلف است. همین سادگی به خواننده اجازه می‌دهد که به راحتی با داستان همراه شود و خود را در آن بیابد. خواندن کتاب یتیمان بزرگسال مانند قدم زدن در کوچه‌ای آشناست؛ کوچه‌ای که شاید سال‌ها از آن گذشته باشیم، اما هنوز بوی خاطره‌هایش در هوا جاری است.

یکی دیگر از ویژگی‌های قابل توجه کتاب، پرهیز از اغراق یا احساسات تصنعی است. داریا بینیاردی هرگز از فقدان، تراژدی نمی‌سازد. او به جای آنکه مرگ را فریاد بزند، به‌آرامی درباره‌ی آن حرف می‌زند؛ همان‌طور که انسان در دل شب‌های طولانی با خود سخن می‌گوید. این نجوا، بی‌ادعا و بی‌تکلف، به دل خواننده راه پیدا می‌کند و اثری ماندگار برجای می‌گذارد.

کتاب یتیمان بزرگسال از انتشارات ققنوس با ترجمه‌ی خشایار خدیور، اثری است برای هر کسی که طعم فقدان را چشیده و برای هر کسی که به‌دنبال ریشه‌های خود می‌گردد. برای هر کسی که باور دارد عشق، حتی پس از مرگ، همچنان ادامه دارد. این کتاب، همچون آینه‌ای صادق، تصویری از پیوندهای انسانی، شکنندگی خاطرات و پایداری عشق را پیش روی ما می‌گذارد.

جوایز و افتخارات کتاب یتیمان بزرگسال

• جایزه راپالو کاریجه برای نویسندگان زن (Rapallo Carige Prize for Women Writers)
• جایزه السا مورانته برای داستان‌نویسی منثور (Elsa Morante Prize for Prose Fiction)
• جایزه کتاب‌فروشان ایتالیا (Premio del Libraio)

کتاب یتیمان بزرگسال برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کسانی مناسب است که به روایت‌های صمیمی و تأمل‌برانگیز درباره خانواده، هویت و خاطرات علاقه دارند. مخاطبانی که تجربه اندوه، فقدان یا دلبستگی‌های خانوادگی را در زندگی خود لمس کرده‌اند، پیوندی عمیق با این داستان برقرار خواهند کرد.

در بخشی از کتاب یتیمان بزرگسال می‌خوانیم

همیشه دلیل این رفتارش را ضربه روحى بعد از مرگ مادرش مى‌دانستم. مطمئن بودم مامان از دختربچگى این‌طور نبوده و طبیعتى آفتابى داشته. مى‌دانستم که آن روزها جذب چیزهاى مثبت، امیدوارکننده و دوست‌داشتنى مى‌شده، چرا که هنوز هم آن بخش آفتابى از وجودش را، با این‌که چندان بروز نمى‌داد، درونش مى‌دیدم. زندگى به مامان فشار آورده و شخصیت واقعى‌اش را در قفسى از اضطراب و بدبینى گیر انداخته بود. زندگى با او بد کرده بود، همان‌طور که با همه بد مى‌کند، اما مامان بلد نبود چگونه به آن واکنش نشان دهد.

اضطراب هم بیمارى‌اش بود و هم ابزار دفاعى‌اش. امروز که فکر مى‌کنم مى‌بینم براى آن نوع برخوردهایش مى‌شود هزار تا دلیل آورد، اما آن روزها با خودم مى‌گفتم مامان به این مضطربى و بابا به این خوبى، و بابا را به چشم قربانى مى‌دیدم.

در بچگى از بابا پرسیدم: «بابا، چرا با مامان که این‌همه گیر مى‌ده ازدواج کردى؟» و او هم با چشمانى که مى‌درخشیدند جواب مى‌داد: «اااااممم... به حرف دلم گوش کردم، او تکه‌اى از یک ستاره بود.»

فهرست مطالب کتاب

یتیمان بزرگسال
میچُنه، دُمِت!
در فکر فرورفتن
ناگهان
شجره‌نامه
دخترِ آقاى قاتل
خاکسپارى‌اى که همیشه آرزویش را داشتم
شاگرد اول کلاس لاتین
ونیز، فرّارا و گوربه هامله
آپارتمان کنار دریا
یک وصیت، خانه قلعه
دانته، آتالا، اغواگرى و جنگ اتیوپى
وقتى دخترى...
ژاکت
آخرین بار
به دنیا آمدم
گرمى
سخن پایانى و قدردانى