معرفی و دانلود کتاب یک عضو غیر وابسته

معرفی کتاب یک عضو غیر وابسته

کتاب یک عضو غیر وابسته دربردارنده‌ی دو داستان جذاب و متفاوت از هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی پرآوازه‌ی ژاپنی است. این داستان‌ها بر روابط انسانی و عاطفی مردم ژاپن تکیه دارد. مطالعه‌ی این کتاب، شما را با فرهنگ و جامعه‌ی این کشور بیشتر آشنا می‌کند.

کتاب یک عضو غیر وابسته (Men without women) شامل دو داستان از هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) است؛ در داستان اول که یک عضو غیر وابسته نام دارد با شخصیت دکتر توکای آشنا می‌شوید. او در خصوص زنانی که وارد زندگی‌اش می‌شوند معیارهای خاصی دارد و مسائلی بیشتر از زیبایی ظاهری برایش مهم است. سلیقه‌ی خاص دکتر توکای باعث شده که او نامزدی‌ها و روابط ناموفق بسیاری داشته باشد. هاروکی موراکامی در این داستان نشان می‌دهد که مردان برخلاف تصور بسیاری، تا چه حد می‌توانند از نظر احساسی وابسته و آسیب‌پذیر باشند.

در داستان دوم که شهرزاد نام دارد؛ شاهد زوجی هستید که زن هر بار که به دیدار مرد مورد علاقه‌اش هابارا می‌رود برایش داستان‌های عجیب تعریف می‌کند و هابارا در خلوت خود، معشوقه‌اش را شهرزاد نامیده است و از داستان‌های او لذت می‌برد. در حقیقت، شهرزاد این داستان، خاطرات شگفت‌انگیزی از زندگی خود روایت می‌کند که واقعی بودن آن‌ها تقریباً غیرممکن است اما این موضوع چیزی از جذابیت داستان‌ها کم نمی‌کند و هابارا نیز اعتراضی به این موضوع ندارد اما... .

موراکامی نگاه دقیق و جزئی‌نگری دارد که در این دو داستان نیز می‌توان نشانه‌هایی از این ویژگی را احساس کرد. او با روایت جذاب خود و تعلیق نفسگیری که ارائه می‌دهد شما را تا پایان داستان با خود می‌برد. این تعلیق و سادگی داستان‌های موراکامی است که آثار او را منحصربه‌فرد می‌کند و او را در زمره‌ی نویسندگان بزرگ جهان قرار می‌دهد.

هاروکی موراکامی را بیشتر بشناسیم:

هاروکی موراکامی در تاریخ 12 ژانویه 1949 در کیوتوی ژاپن متولد شد. او در خانواده‌ای به دنیا آمد که والدینش استاد ادبیات ژاپنی بودند و به همین دلیل از کودکی با ادبیات فرهنگ مأنوس و آشنا بود. موراکامی زندگی دشواری داشت و حتی به کار در رستوران‌ها و کافه‌ها نیز روی آورد. او اولین رمان خود را با عنوان آواز باد را بشنو در 29 سالگی منتشر کرد و با این رمان موفق به کسب جایزه‌ی ادبی گونزو شد. از میان سایر آثار او می‌توان به مواردی مانند کافکا در کرانه، جنگل نروژی، شکار گوسفند وحشی، پس از تاریکی و ... اشاره کرد.

در بخشی از کتاب یک عضو غیر وابسته می‌خوانیم:

من و توکای در یک باشگاه ورزشی با هم آشنا شده بودیم. باشگاهی که نزدیک خانه‌ی من بود. توکای آخر هفته‌ها آن جا می‌آمد و با هم اسکواش بازی می‌کردیم، چون خوش‌صحبت و خوش‌برخورد بود و اندام ورزیده‌ای داشت و آن‌قدر جدی بازی نمی‌کرد که بردوباخت برایش مهم باشد و همبازی خوب و مناسبی برای من به‌حساب می‌آمد. با هم همسن بودیم و تقریباً در یک سطح بازی می‌کردیم. نفس‌زنان و عرق‌ریزان با راکت‌هایمان توپ را تعقیب می‌کردیم و بعد از بازی در کافه‌ای نزدیک همان‌جا با هم لیموناد می‌نوشیدیم.

دکترتوکای در اصل به چیزی جز خودش فکر نمی‌کرد و هرگز در زندگی نگران مسائل مالی نبود، مثل انسان‌هایی‌که در دوره‌ی جوانی‌شان همیشه نمونه بوده‌اند و از یک رشته‌ی خوب دانشگاهی و شغل مناسب لذت برده‌اند. با وجود این دکترتوکای همان‌طور که قبلاً گفتم دوست و هم‌صحبت خوبی بود.

یادم می‌آید یک‌بار که در کافه نشسته بودیم، به او گفتم که نویسنده‌ام و رمان می‌نویسم. دکترتوکای شروع کرد به مثال‌زدن از موضوعات و سوژه‌های بسیار سطحی در داستان‌نویسی و بعد موضوع صحبت را به‌تدریج به افشای مسائل شخصی کشاند. شاید فکر کرده بود که ما نویسنده‌ها هم مثل تراپیست‌ها، پزشک‌ها یا کشیش‌ها دوست داریم به سرگذشت دیگران گوش بدهیم، اما او اولین‌نفری نبود که این‌طور حرف می‌زد؛ من تجربه‌ی برخورد با این افراد را قبلاً نیز چندین‌بار داشتم. البته در بیشتر مواقع، هرگز از گوش‌دادن به سرگذشت دیگران بدم نمی‌آمد و حرف‌های دکترتوکای را نیز با علاقه گوش می‌دادم. او نگاهی انتقادی به خودش داشت و از اینکه نقاط ضعفش را صادقانه به زبان بیاورد و اشتباهاتش را بپذیرد هیچ واهمه‌ای نداشت. این ویژگی‌ها را در هر کسی نمی‌شد یافت.

فهرست مطالب کتاب

سخن مترجم
یک عضو غیروابسته
شهرزاد
بخشی از مصاحبه‌ی نیویورک‌تایمز و پاریس‌ریویو با هاروکی موراکامی