دانلود کتاب صوتی در باب شهریار

تیم فیلیپس در کتاب صوتی در باب شهریار، ایده‌های ناب نیکولو ماکیاولی را متناسب با جهان کسب و کار امروز تحلیل می‌کند. این تفسیر جذاب و جالب توجه از شهریار، کتابی شادی‌بخش درباره‌‌ی یکی از مفیدترین و بدنام‌ترین کتاب‌های دنیا محسوب می‌شود.

ایده‌های ماکیاولی در کتاب در باب شهریار که اکثراً بیشتر از دو سطر نیستند، با توضیحات و تفسیرهای تیم فیلیپس همراه هستند. فیلیپس در این کتاب تلاش می‌کند، تفسیرهایی از جملات طلایی ماکیاولی ارائه کند. او با نگاهی به اثر معروف ماکیاولی، فصل‌های مختلف آن را بررسی کرده و برخی ایده‌های اصلی او را برای تفسیر انتخاب نموده است.

نیکولو کتاب شهریار (The Prince) را در سال 1513 میلادی در حالی نگاشت که از کارش اخراج و به مزرعه‌ی خانوادگی در بیرون از فلورانس فرستاده شده بود. همین اثر باعث شد تا لقب پدر سیاست مدرن را به او بدهند. اما جای تعجب داشت، مردی که اعتقادش این بود هر کاری باید با دلیل موجهی انجام شود، چرا نتوانست به دنبال نوشتن این کتاب، کار مورد علاقه‌اش را در زمینه‌ی سیاست فلورانس راه بیاندازد.

ماکیاولی کتاب شهریار را با درک عمیق خود از طبیعت انسان به رشته‌ی تحریر درآورد. این اثر کوتاه که به قدرت و دولت‌مردی در دوران رنسانس می‌پردازد، از زمان انتشارش حدود 5 قرن پیش، باعث اختلاف نظرهای بسیاری بوده است. تحلیل ماکیاولی از شیوه‌ی انسان‌ها در کسب و حفظ قدرت، اولین تفسیر بر اساس سیاست و بر مبنای منافع محسوب می‌شود که از زمان نشرش، بسیاری آن را به عنوان راهنمایی جهت دخل و تصرف در رویدادها به نفع خود به کار گرفته‌اند.

این کتاب که ترکیب دقیقی از تجارب شخصی و راهنمایی‌های گوناگون را در بردارد، مانند آثار امروزی خودیاری است. مشکل اصلی این است که بازار کتاب‌های خودیاری برای شهریاران، با استقبال زیادی مواجه نیست. هویت غرب امروزی با ماکیاولی و اثر معروفش شهریار شروع شده و بر اساس آن بنا نهاده شده؛ اساسی که به طور کلی شعارش هدف وسیله را توجیه می‌کند.

در بخشی از کتاب صوتی در باب شهریار می‌خوانیم:

«فریب دادن مردم معمولاً از آنچه فکر می کنید ساده‌تر است، البته به شرطی که آن‌ها هم دلشان بخواهد که فریب بخورند.»

ماکیاولی می‌گوید: «انسان‌ها آنقدر ساده‌لوح‌اند و آنقدر تحت تاثیر نیازهای اولیه‌شان قرار دارند که اگر فریبکار ماهری باشید، فریب دادن برایتان عملاً چندان سخت نخواهد بود. هر وقت لازم است دروغ بگویید و هر وقت لازم است مکار باشید. ترکیب این دو همان چیزی است که ماکیاولی دروغ مکارانه می نامد.»