معرفی و دانلود کتاب آناتومی افسردگی

معرفی کتاب آناتومی افسردگی

محمد طلوعی یکی از شناخته‌شده‌ترین داستان‌نویسانِ فعال در صحنه‌ی ادبیات امروز ایران است. او در کتاب آناتومی افسردگی، با روایت سرگذشت شخصیت‌هایی که هر یک به طبقه‌ای خاص از جامعه‌ی ایرانی تعلق دارند، بسیاری از مشکلاتِ مستتر در دل این جامعه را آشکار و هویدا ساخته است.

درباره کتاب آناتومی افسردگی

محمد طلوعی یکی از چهره‌های جذاب ادبیات امروز ایران است. او فعالیت ادبی خود را از سال 1382، به عنوان شاعر آغاز نمود، اما در ادامه، هرچه بیشتر و بیشتر به سوی ادبیات روایی گرایش پیدا کرد. تا جایی که بعدها این حیطه را به عنوان اصلی‌ترین حوزه‌ی فعالیت خویش معرفی نمود. او هم در عرصه‌ی داستان کوتاه و هم در حوزه‌ی ناداستان، آثار ارزنده‌ای را خلق نموده. اگرچه به گواه بسیاری از منتقدان، ذوق و استعدادش بیش از هرجا در رمان‌هایش متجلی گشته است. در نوشتار پیش رو قصد معرفی یکی از بهترین رمان‌های این نویسنده را داریم؛ کتابی با عنوان آناتومی افسردگی که نخستین بار در سال 1395 منتشر شد و بعد از سه ماه، مجدداً زیر چاپ رفت.

رمان آناتومی افسردگی ذیل سه بخش کلی با عناوین پیش رو روایت شده است: «قطار سرگردان»، «درهای دریافت» و «آخرین پل». هر یک از این سه بخش، قهرمانِ مخصوص خود را دارد.

قهرمان بخش نخست، «اسفندیار خاموشی» نام دارد. این مرد در همان سطور ابتدایی اثر، این‌چنین به خواننده معرفی می‌شود: «پیرمرد قدبلندی بود که انگار روزگار او را از روی ملوان‌هایی با موهای یکدست سپید تراشیده و واقعاً مثل ملوان‌ها بوی آدم‌هایی را می‌داد که ساعت‌ها در آفتاب مانده‌اند.» اسفندیار خاموشیِ سالخورده پس از سال‌ها دوری از زادگاه، با حالی نامساعد به وطن بازگشته، و چنان‌که از شواهد پیداست، قصد پایان دادن به زندگی خود را در سر می‌پرورد. شخصیت مرکزی بخش دوم کتاب، زنی جوان به نام پری «آتش بر آب» است. او نیز همچون اسفندیار خاموشی، اگرچه به دلایلی متفاوت، درگیر بحران‌های روحی و روانی حادی است که تحملشان را فراتر از تاب و توان خود می‌یابد. پری اساساً زن کم‌رو و گوشه‌گیری به نظر می‌رسد. چنان‌که به سختی می‌تواند با دیگران ارتباط برقرار کند و دست‌کم از این طریق، از سنگینیِ باری که بر شانه‌های روح خویش احساس می‌کند، بکاهد. و سرانجام، شخصیت اصلی واپسین بخش کتاب: او مردی جوان و جذاب با نام کاملِ «مهران جولایی» است. چنان‌که می‌توان حدس زد، او نیز همچون دو کاراکتری که در سطور پیشین معرفی نمودیم، با مشکلات و معضلات روحی عدیده‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند. مشکلات و معضلاتی که چشیدن طعم شیرین زندگی و لذت بردن از ایام جوانی را برای او به رؤیایی محال بدل ساخته‌اند. شیوه‌ی پیشرفت پیرنگ داستان در کتاب آناتومی افسردگی به نحوی است که در نهایت، سرنوشت هر سه کاراکتر مرکزی اثر، در نقطه‌ای واحد با یکدیگر تلاقی پیدا می‌کند.

از گفته‌های فوق پیداست که در کتاب آناتومی افسردگی با روایتی روانشناختی - اجتماعی طرفیم که در آن، آنچه اهمیت دارد، نه خط داستانی، بلکه هنر نویسنده در پرداخت روحیاتِ خاص شخصیت‌هاست. به عبارتی، در رمان پیش رو مخاطب داستانی شخصیت‌محور خواهیم بود که با ما از رنج‌های مردمان معمولی جامعه‌‌ای که در آن زیست می‌کنیم، سخن می‌گوید؛ مردمانی آشنا و چه بسا نظیر خودمان، که به واسطه‌ی زندگی در جامعه‌ای درگیرِ معضلات عدیده، با بحران‌های روحی و روانیِ بی‌شماری دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

لازم به ذکر است که علاوه بر نسخه‌ی متنی رمان پیش رو، نسخه‌ی صوتی آن نیز، در سایت و اپلیکیشن کتابراه موجود و قابل تهیه است. گویندگی کتاب صوتی آناتومی افسردگی بر عهده‌ی مسعود فروتن، سام قریبیان و شبنم قلی‌خانی بوده است.

در نکوداشت کتاب آناتومی افسردگی

• آناتومی افسردگی داستان خلود و جاودانگی نیست؛ در هر لحظه از این رمان، زمین زیر پای قهرمانان آن در حال ریزش است. (مصطفی جمشیدی، منتقد)

کتاب آناتومی افسردگی مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به داستان‌ها و رمان‌های اجتماعی و دنبال‌کنندگان ادبیات روز ایران، مخاطبین اصلی کتاب آناتومی افسردگی از محمد طلوعی به شمار می‌روند.

با محمد طلوعی بیشتر آشنا شویم

محمد طلوعی (Mohammad Tolouei)، نویسنده‌ی برجسته‌ی معاصر، به سال 1358 در شهر رشت دیده به جهان گشوده است. او در دانشگاه سوره، سینما، و در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران، ادبیات نمایشی خوانده است. علاقه‌ی اصلی وی اما نه هیچ‌یک از این دو حوزه، بلکه حیطه‌ی رمان‌نویسی به شمار می‌رود. اولین کتاب به‌انتشاررسیده از محمد طلوعی اثری با عنوان «خاطرات بندباز» است؛ مجموعه‌ای از اشعار زیبا که نخستین بار در سال 1382 زیر چاپ رفت. نخستین رمان وی نیز اثری‌ست با نام «قربانی باد موافق»، منتشرشده به سال 1386. از دیگر آثار این نویسنده می‌توان به عناوینی چون من ژانت نیستم (مجموعه داستان)، تربیت‌های پدر (مجموعه داستان به‌هم‌پیوسته)، رئال مادرید (رمان نوجوان)، آناتومی افسردگی (رمان)، تفنگ میرزا رضا بر دیوار است و در پرده‌ی سوم شلیک می‌شود (نمایشنامه) و زیر سقف دنیا (ناداستان) اشاره نمود.

جوایز و افتخارات محمد طلوعی

• برگزیده‌ی بخش مناطق در بیست و نهمین جشنواره‌ی بین‌المللی تئاتر فجر
• برنده‌ی جایزه‌ی «تکنیکی‌ترین کتاب سالِ فردا»
• برگزیده‌ی نخستین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی چهل
• برگزیده‌ی پنجمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی واو
• برنده‌ی جایزه‌ی گلشیری و...

در بخشی از کتاب آناتومی افسردگی می‌خوانیم

چند پیرمرد و پیرزن که سنشان را مثل اسفندیار دیگر نمی‌شد تشخیص داد دورِ میز نشسته بودند و ته‌چین و سینه‌ی مرغ می‌خوردند. سرِ میز، اتیکتی بود که رویش نوشته بود جلسه‌ی هماهنگیِ جشنِ سالانه‌ی فارغ‌التحصیلان سال چهل و هشتِ دانشکده‌ی علوم اجتماعیِ دانشگاه تهران. انگار برای یادآوری اینکه کی هستند و چرا اینجا نشسته‌اند احتیاج داشتند همه‌ چیز را با جزئیات جایی بنویسند. از ماشین‌های سدانی ‌که در حیاطِ رستوران پارک بود می‌شد حدس زد شر و شورِ زندگی‌شان تمام شده و حالا آرام شده‌اند و ماشین‌هایی می‌خرند که به جای سرعتِ بیشتر، در تصادف ایمن باشند.

رستوران باغ داشت و توی باغ هم میز و صندلی گذاشته بودند اما آن‌ها رفتند توی ساختمان و پشت میزی نشستند که ده صندلی داشت. پیشخدمت دودل بود که از میز بلندشان کند و بگوید بروند سرِ میز کوچک‌تری بنشینند یا کاری به کارشان نداشته باشد. اسفندیار همان‌جور که به ناگهان گرسنه شده بود، سیر شد. مدت‌ها بود همین‌جور بود. گرسنه می‌شد، احساس ضعف می‌کرد، رقت قلب می‌گرفت، اشکش درمی‌آمد، حس می‌کرد باید از همه ‌چیز و همه‌ کس انتقام بگیرد و بعد بی‌دلیل، بدون اینکه کاری کرده باشد یا حتی به چیز خوبی فکر کرده باشد که حالش را خوب کند همه‌ی آن احساسات از بین می‌رفت. پیشخدمت بالای سرشان ایستاده بود تا سفارش بگیرد. اسفندیار سپرده بود به مهران که از روی منو انتخاب کند و او هم نمی‌دانست چه می‌خواهد، بین انتخاب کردنِ ماهی یا کباب بره سرگردان بود. اسفندیار تکه‌ای نان را بو کرد و توی دهانش گذاشت، گفت: «رستورانی که نونش خوبه همه ‌چیزش خوبه، می‌تونی با خیال راحت تو منوش انتخاب کنی.»

نان مثل سنگ توی دهانش می‌چرخید، بدونِ اینکه پیشخدمت ببیند نان را از دهانش درآورد و گذاشت توی بشقابش. مهران گفت: «تهران همه‌ش شده رستوران، آدم نمی‌دونه کجا خوبه کجا بد.»