معرفی و دانلود کتاب آنکت و دو روایت دیگر

معرفی کتاب آنکت و دو روایت دیگر

کتاب آنکت و دو روایت دیگر مجموعه داستانی از احمد قاسمی، عضو کمیته‌ی مرکزی و نظریه‌پرداز معروف حزب توده است که به همت کاظم فرهادی جمع‌آوری شده و به چاپ رسیده است. این مجموعه شامل هشت داستان کوتاه با مضامینی مرتبط با فعالیت‌های سیاسی احمد قاسمی و دو ناداستان درباره‌ی شرایط سخت او در هنگام فرار و زندگی مخفیانه در اروپاست که برای علاقه‌مندان جالب توجه خواهد بود.

درباره‌ی کتاب آنکت و دو روایت دیگر

کاظم فرهادی، در مقدمه‌ی کتاب آنکت و دو روایت دیگر، می‌گوید که داستان‌های احمد قاسمی، زیر سایه‌ی فعالیت‌های بزرگ او در حزب توده، مغفول مانده است و مانند حلقه‌ی مفقوده‌ای در تاریخ ادبیات معاصر ماست. در واقع، شاید بررسی داستان‌های احمد قاسمی، تأثیر پذیرفتن او را از ادبیات دهه‌ی 20 و همین‌طور تأثیر او را بر ادبیات دهه‌ی 50 نشان دهد.

کتاب آنکت و دو روایت دیگر شامل چهار داستان است که پیش از ترور نافرجام محمدرضاشاه در بهمن 1327 نوشته شده است و چهار داستان دیگر این کتاب متعلق به سال‌های اوج‌گیری جنبش ملی و ضدامپریالیستی پیش از وقایع سال 1332 است. مجموعه‌ی این هشت داستان، در سال 1351 توسط سازمان توفان به نام مجموعه داستان آنکت به چاپ رسیده است. اما دو روایت دیگر کتاب با نام‌های فرار و روز امتحان، دو ناداستان یا روایت ادبی از واقعیت‌های زندگی احمد قاسمی است. روز امتحان، روایت احمد قاسمی از اولین روزی است که به عنوان کارگر یک فروشگاه مصالح ساختمانی در فرانسه به کار مشغول شده است و دیگری نیز نوشته‌ی فرار است که در ضمیمه‌ی خاطرات دکتر غلامحسین فروتن به چاپ رسیده است. مجموع این داستان‌ها و ناداستان‌ها به علاوه‌ی مقدمه‌ای از کاظم فرهادی و البته زندگی‌نامه‌ی احمد قاسمی در ابتدای کتاب، مجموعه‌ی آنکت و دو روایت دیگر را می‌سازد.

داستان‌های مجموعه داستان آنکت و دو روایت دیگر، به دلیل پررنگ بودن شرایط اجتماعی به نوعی در دسته‌بندی رئالیسم اجتماعی قرار می‌گیرند. احمد قاسمی، سعی کرده است در این داستان‌ها با بهره گرفتن از کلمات ساده و جملات روان، تصاویری به یاد ماندنی خلق کند و در این کار موفق بوده است. اما مضامین داستان‌ها، برگرفته از افکار و مرام نویسنده است و در آن‌ها با شعارزدگی‌ها، رک‌گویی‌ها و تبلیغات حزبی روبه‌رو هستیم که ممکن است برای خواننده‌ی امروزی کمی شوکه‌کننده باشد اما اگر احمد قاسمی را بشناسید، متوجه می‌شوید که نوشتن داستان، برای چنین شخصیتی شاید کمی عجیب به نظر برسد، نه کمی شعارزدگی در داستان‌هایش!

احمد قاسمی، متولد 1296 شمسی در اصفهان بود. او در رشته‌ی حقوق تحصیل کرد و در 24 سالگی، یعنی همان سال تاسیس حزب توده، به آن پیوست. سپس برای سر و سامان دادن شاخه‌ی حزب در شرق مازندران و گرگان، شغل مهم خود را در دانشگاه تهران رها کرد و به آنجا رفت. او از همان سال‌های آغازین به عنوان یکی از نظریه‌پردازان مطرح حزب شناخته می‌شد و به زودی عضو کمیته‌ی مرکز حزب توده شد و در درگیری‌های بهمن 1327، به زندن افتاد. پس از دو سال، قاسمی از زندان آزاد شد و به فعالیت محرمانه‌ی حزبی پرداخت. در سال 1331 قاسمی به همراه دو تن از رهبران دیگر حزب به مسکو رفتند تا با اعضای دیگر رهبری حزب که از ایران گریخته بودند، دیدار کنند اما این سفر باعث شد که او دیگر نتواند به ایران بازگردد.

احمد قاسمی در این سال‌ها با حزب کمونیست شوروی از سویی و با اعضای حزب در داخل و خارج ایران دچار تضادهای عقیدتی شده بود. به زودی، با بهتر شدن روابط ایران و شوروی، او و همه‌ی اعضای حزب توده که در شوروی بودند، مجبور به ترک این کشور و زندگی در آلمان شرقی شدند. اینکه او هیچگاه از آرمان‌هایش دست بر نمی‌داشت و بر روی عقایدی که فکر می‌کرد درست است پافشاری می‌کرد باعث شد از آلمان شرقی به آلمان غربی و سپس به فرانسه برود، و باقی زندگی‌اش را به دور از خانواده، در گمنامی و مخفیانه زندگی کند. احمد قاسمی با وجود تحصیلات زیاد و جایگاه بالایی که سال‌های سال داشت، مجبور به کارگری در شرایط سخت و زندگی فقیرانه شد و در 56 سالگی، یک سال پس از چاپ مجموعه‌ی آنکت درگذشت.

خواندن داستان‌های احمد قاسمی در کتاب آنکت و دو روایت دیگر، علاوه برای اینکه احتمالاً برای محققین حوزه‌ی ادبیات داستانی جالب خواهد بود، برای همه‌ی کسانی که دوست دارند از زندگی مبارزین و فعالان سیاسی در سال‌های دهه‌های 20 و 30 ایران سر در بیاورند جذاب نیز است. همین است که نشر چشمه، اقدام به انتشار کتاب آنکت و دو روایت دیگر کرده.

کتاب آنکت و دو روایت دیگر برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به داستان کوتاه، محققین حوزه‌ی ادبیات معاصر و افرادی که به تاریخ اجتماعی معاصر علاقه دارند از خواندن داستان‌ها و ناداستان‌های کتاب آنکت و دو روایت دیگر لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب آنکت و دو روایت دیگر می‌خوانیم

رجبعلی همین که لباس ژاندارمی پوشید، عریضه داد که به زادگاه خودش مینودشت منتقل شود. او نمی‌خواست هیکل و سبیل پُرپشتِ سیاهِ بلند و ابروهای درهمِ جنگلی خود را به مینودشتی‌ها نشان بدهد، بلکه آرزو داشت آن‌هایی که او را بچه‌یتیم دیده بودند امروز کبکبه‌اش را ببینند. با کامیون که به مینودشت می‌رفت، گاهی قنداق تفنگ را که روی زانو گذاشته بود، بدون توجه نوازش می‌کرد. حالا دیگر موقع آن رسیده است که رجبعلی هم صاحب سروسامان بشود. مشدی صادق سگِ کیست که دختر خود را به او ندهد! ولی نه! چند ماه پیش آشنایی که از مینودشت آمده بود، می‌گفت ملّا حسین، آخوند ده که نصف مینودشتی‌ها زیر قرض او بودند، مُرده و زنش هم هنوز جوان است. اگر رجبعلی زن مرحوم ملّا حسین را بگیرد، کار عاقلانه‌تری کرده است.

در مینودشت تریاک رواج عجیبی دارد. حتی بسیاری از زن‌ها تریاکی‌اند، و وقتی تریاک می‌کشند، دود آن را به صورتِ بچۀ قنداقی خود فوت می‌کنند. رجبعلی که تجربۀ حمل تریاک قاچاق داشت، بازار خوبی در مینودشت پیدا کرد، و سه چهار سال بعد رجبعلی در مینودشت هم قرض می‌داد، هم تریاک می‌فروخت، هم زور می‌گفت و هم رشوه می‌گرفت. زن مرحوم ملّا حسین هم در حبالۀ نکاحِ وی بود. اما روزگار رجبعلی را به مراد خود نگذاشت. سال 1324 که دولت از وضع دشت گرگان سراسیمه شد، برای تقویت ژاندارمری گنبد کاووس یک عدّه ژاندارم و از آن جمله رجبعلی را به آن جا منتقل کرد.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
«ایمان» و آوارگی
مجموعه‌داستان آنکِت
پروندۀ دندان طلای… مرحوم رجبعلی ژاندارم
آنکت
عتیقه‌شناس
بیرام‌ولی
علی‌سیاه
معلّم
پیک
مأمور انتظامات
دو روایت دیگر
فرار
روز امتحان