معرفی و دانلود کتاب بازی با مرگ

معرفی کتاب بازی با مرگ

کتاب بازی با مرگ به قلم زاهاریا استانکو، در ادامه‌ی قصۀ زندگی "داریه"، قهرمان کتاب "پابرهنه‌ها" است. داریه که اکنون یک فرد شهری است، به سبب حضور در مبارزات سیاسی تحت تعقیب بوده و در محله‌های فقیرنشین بخارست پنهان شده است که نهایتا ژاندارم‌ها وی را پیدا کرده و برای بیگاری به همراه آسمان جل دیگری به جبهه جنگ روانه‌اش می‌کنند.

«داریه» با تمام سختی‌ها و تجربیات تلخی که از زندگی دارد، قهرمان اغلب داستان‌های استانکوست. او که تمام ویژگی‌های یک روستایی فقیر را دارد، از اندوه نداشتن فردایی روشن و غم محروم بودن از کمترین مزایای یک زندگی انسانی روستا را ترک کرده و قدم در راه بی‌فرجام می‌گذارد، بدون اینکه برایش مهم باشد که در این مسیر برایش چه اتفاقاتی‌می‌افتد و از کجا لقمه نانی برای زنده ماندن به دست می‌آورد.

زاهاریا استانکو (Zaharia Stancu) در کتاب بازی با مرگ (Le jeu avec la mort) شما را با داریه‌ای غیر از داریه کتاب پابرهنه آشنا می‌کند. با اینکه داریه همان شخصی است که در مسیر خودشناسی با شکیبایی و تحمل پیش می‌رود اما کم کم از یک بینندۀ ساده و رویدادنگار حوادث، به مبارزی سخت‌کوش بر علیه نابرابری‌های اجتماعی تغییر می‌یابد...

نویسنده این کتاب برای خوانندگان فارسی نام‌آشناست و دلیل این امر آن است که احمد شاملو با ترجمه بی‌نظیرش از کتاب پا برهنه‌ها، این نویسنده جهانی را به خوانندگان فارسی شناساند.

زاهاریا استانکو شاعر، روزنامه‌نگار و رمان‌نویس معروف رومانیایی در سال 1902 در خانواده دهقان دیده به جهان گشود. او در اوایل دهه سی شروع به فعالیت ادبی و روزنامه‌نگاری کرد و اولین مجموعه شعرش به نام شعرهای آسان موفق به کسب جایزه کانون نویسندگان در سال 1927 شد.

او در 1933 موفق به اخذ درجه لیسانس در ادبیات و فلسفه شد. به علت فعالیت‌هاى ضد فاشیستى‌اش در طول جنگ دوم جهانى اسیر آلمان‌ها گردید. بعد از پایان جنگ و رهایى کشورش از زیر یوغ فاشیسم، با تمام نیرو در خدمت بازسازى کشورش درآمد. زاهاریا در طول فعالیت‌هاى سیاسى‌اش عضو کمیته مرکزى حزب کمونیست رومانى، عضو شوراى دولتى و نماینده مجلس ملى بود. از سال 1955 به عضویت آکادمى رومانى درآمد. وى بارها به ریاست «کانون نویسندگان رومانى» انتخاب شد. استانکو در پنجم دسامبر 1974 درگذشت.

از دیگر آثار زاهاریا استانکو می‌توان به «سفیدى‌ها» (1937)؛ «زنگوله‌هاى زرین» (1939)؛ «درخت سرخ» (1940)؛ «علف وحشى» (1941) و «سال‌هاى دود» (1944) اشاره کرد.

در بخشی از کتاب بازی با مرگ می‌خوانیم:

بعضى وقت‌ها در خواب، زمین‌هایى هست که زنده به نظر مى‌رسند و زمین‌هایى مرده و همین طور آب زنده و آب مرده. آبى که من اکنون در آن شنا مى‌کردم، مرده بود. و من در این وسعت بى‌انتها، تنها موجود زنده بودم.

درست در موقعى که در این افکار بودم، دیدم در چند قدمى من ناگهان آب از هم شکافته شد و موجودى عجیب و غریب از آن خارج گردید که با هیچ یک از موجودات هستى که مى‌شناختم و در کتاب‌ها خوانده بودم، همانند نبود. این موجودات زشت و پشمالود شگفت‌انگیز، همین که به سطح آب رسید شناکنان به طرف من حمله آورد.

حرکتش بیشتر مثل این بود که خودش را محتاطانه روى شکم مى‌کشد تا شنا کند. ناگهان، مثل برق از مغزم گذشت که آنچه در خواب مى‌بینم، ممکن است با آن چه درون واگن مى‌گذرد، ارتباطى داشته باشد. همه‌ى اراده‌ام را جمع کردم و با قدرتى غول‌آسا کوشیدم تا خودم را بدون فریاد و حرکت از خواب و رؤیا بیرون بکشم. در یک چشم به هم زدن، از خواب پریدم.

چشم‌هایم را باز کردم. دسته‌ى استخوانى چاقو را بى‌اختیار فشار دادم و آماده‌ى ضربه زدن شدم. تاریکى آنچنان بود که هیچ چیز دیده نمى‌شد. توقعى هم نداشتم که چیزى را ببینم، ولى بدون اینکه حتى زحمت گوش تیز کردن به خود بدهم، حس کردم در میان خروپف خفتگان، یک هیکل آدم، در حالى که نفسش را در سینه حبس کرده، خودش را به زحمت به طرف من مى‌کشد. بلافاصله حسابش را کردم که چه کار باید بکنم، تصمیم گرفتم با آرامش، چاقو را وقتى به کار ببرم که کسى که دارد نزدیک مى‌شود، بخواهد به پول‌هاى من دستبرد بزند. بر تنفسم مسلط شدم و مثل اینکه در خوابى عمیق فرو رفته باشم، به آن آهنگى شمرده و آرام دادم.