معرفی و دانلود کتاب برسد به دست گمشده‌ها

معرفی کتاب برسد به دست گمشده‌ها

مژده الفت سال‌ها به آسیب‌های جنگ،‌ دوری مردم از زادگاهشان و مهاجرت اجباری آنان فکر می‌کرد. او سرانجام در کتاب برسد به دست گمشده‌ها، این موضوع را درون‌مایه‌ی اصلی اثری ادبی قرار داد. شخصیت اصلی این کتاب، دختری به نام نگار است که راهی جز مهاجرت غیرقانونی به ترکیه برایش نمانده. در این میان خاطرات ترک شهر زادگاهش، کرمانشاه، در زمان جنگ ایران و عراق برای او تداعی می‌شود.

درباره‌ی کتاب برسد به دست گمشده‌ها

آوارگی و بی‌خانمانی دو واژه‌ای است که با جنگ مترادف شده‌اند. بسیاری از کسانی که دشمن به شهرشان حمله می‌کند، تا آخرین لحظه باورشان نمی‌شود که مجبورند خانه و زندگی‌شان را رها کنند و از شهری که دوستش داشتند، به مقصدی نامعلوم بروند. اما جنگ آن‌چنان بی‌رحمانه همه چیز را نابود می‌کند که هیچ راهی جز رفتن پیش پای این افراد نمی‌ماند. آن‌ها باید دار و ندارشان را بردارند و برای نجات جانشان، راه سفر را برگزینند. اما قضیه به همین‌جا تمام نمی‌شود. این آوارگان از وطن، هیچ‌وقت از پیامدهای جنگ در امان نخواهند بود. کتاب برسد به دست گمشده‌ها، داستانی است از غربت و مهاجرت همیشگی شخصیت اصلی کتاب.

مژده الفت داستان برسد به دست گمشده‌ها را با پنهان شدن مهاجران غیرقانونی زیر گونی‌های ذرت شروع می‌کند. مردمانی که می‌خواهند آینده‌ای روشن‌تر را برای خودشان بسازند و برای رسیدن به این هدف، به هر کاری تن می‌دهند. راوی کتاب، نگار، کسی است که در زمان جنگ ایران و عراق همراه با خانواده‌اش، از کرمانشاه به سرزمینی دیگر مهاجرت کرده است. نگار پس از دوری از زادگاهش و احساس بیگانگی در محیط جدید، از دیگر اعضای خانواده‌ فاصله می‌گیرد. انگار همه قبول دارند که با ورود به جایی دیگر، زندگی هرگز به حالت سابق برنمی‌گردد. او می‌خواهد از پس هر شرایطی بربیاید؛ اما دست آخر راهی جز ترک ایران پیش روی خود نمی‌بیند. او با زنی در ترکیه آشنا می‌شود و تصمیم می‌گیرد به شهر استانبول مهاجرت کند. اما سفر قاچاقی او آن‌قدر پرخطر است که جریان مهاجرت خانواده را برای نگار تداعی می‌کند.

کتاب برسد به دست گمشده‌ها روایتی است از جنگ و غربت و بیگانگی. مژده الفت در این کتاب فقط به تجربه‌ی خانواده‌ی نگار بسنده نمی‌کند و از مهاجرت یونانیانی می‌گوید که به‌خاطر جنگ ترکیه و یونان بر سر قبرس، مجبور شدند وطن خود را ترک کنند. بعضی از آن‌ها از همان ابتدا به جای دیگری فرار کرده‌اند؛ اما بعضی پس از چند سال به این نتیجه رسیده‌اند که ماندن هیچ فایده‌ای ندارد و گذشته، خیلی وقت است که از دست رفته.

مژده الفت که مدرس زبان ترکی استانبولی است، با ترجمه‌ی آثار نویسندگانی چون اورهان پاموک و یکتا کوپان در ایران شناخته شد. او همواره دغدغه‌ی جنگ و مهاجرت را داشته و بخشی از کتاب برسد به دست گمشده‌ها را براساس واقعیت به نگارش درآورده است. صحنه‌ها و موقعیت‌هایی از این کتاب، سال‌ها در ذهن وی جا خوش کرده بودند تا روزی روی کاغذ آورده شوند.

انتشارات هیلا که یکی از زیرمجموعه‌های انتشارات ققنوس به حساب می‌آید، رمان برسد به دست گمشده‌ها را روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب برسد به دست گمشده‌ها برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به داستان‌هایی با محوریت جنگ و مهاجرت علاقه دارید، کتاب برسد به دست گمشده‌ها را بخوانید.

در بخشی از کتاب برسد به دست گمشده‌ها می‌خوانیم

زیرزمین خانه‌مان با موج انفجار جا خورده بود و باز نمى‌شد. گریه‌ی بهار بند نمى‌آمد. مادرم بچه را مثل مشک دوغ تکان مى‌داد و تکرار مى‌کرد: «پس کى از این جهنم خلاص مى‌شیم؟» نه‌فقط زیرزمین که تمام شهر برایش جهنم شده بود. وقتى طاقتش از گریه بى‌تابانه بهار طاق شد، داد زد: «آخه یه کارى بکن کاووس. بچه مُرد از گرسنگى.» بهار نبایست مى‌مُرد. هنوز چیزى از تولد یک‌سالگى‌اش نگذشته بود. تولدى که جشنى برایش برگزار نشده بود. روز قبلش من و مادرم مشغول باد کردن بادکنک و آماده کردن کاغذکشى‌ها بودیم که خانه لرزیده بود. شیشه‌ها خرد شده بود و ریخته بود وسط اتاق. ما از جا پریده بودیم. بهار زده بود زیر گریه. نمى‌دانستیم چه خبر شده. مادر جست زده بود و بهار را بغل کرده بود. دویده بودیم پشت پنجره. بیرون خبرى نبود. مادرم با خودش حرف مى‌زد. از خودش مى‌پرسید: «یعنى کپسول گاز ترکیده؟... نکنه ساختمون همسایه ریخته؟... ماشین خورد به دیوار؟...» شب که پدر آمده بود خانه فهمیده بودیم هیچ‌کدام این‌ها نبوده. عراق حمله کرده بود.

پدر توى زیرزمین مى‌چرخید و جورى شتابان و نگران در جعبه‌ها و صندوق‌ها را باز مى‌کرد، انگار دنبال چوب جادو مى‌گشت براى نجات بچه‌اى که داشت از گرسنگى مى‌مُرد. چکش، آچار، انبردست، همه بى‌فایده بود. کامیار مثل ملخ پرید بالاى کارتن‌ها. پتوى میخ‌شده به پنجره را کنار زد. دریچه‌ی کوچک را باز کرد و مثل گربه خزید بیرون. داد زدم: «وایسا منم بیام.»