معرفی و دانلود کتاب خدای جنگ

معرفی کتاب خدای جنگ

چه کسی تاب مقاومت در برابر شمشیر کریتوس بزرگ را دارد؟ اگر شیفته‌ی دنیای خیالیِ جنگ‌آوران و خدایان یونانی هستید، اگر قصد سفر در آتن اسطوره‌ای را دارید، کتاب خدای جنگ اثر متیو وودرینگ استوور و رابرت‌ ئی. واردمان را از دست ندهید.

درباره کتاب خدای جنگ:

دنیای افسانه‌های یونانی، پر است از قصه‌های شگفت‌انگیز و ماجراهای باورنکردنی. این جهان، صحنه‌ی نبردی دائمی‌ست؛ نبرد میان خدایان با انسان‌ها، و حتی خدایان با خدایان. پیروزی در این نبردها، تنها با قدرت جنگ‌آوری به دست نمی‌آید. گاهی حیله و فریب و خیانت، موثرتر از زور بازو و تیغ شمشیر است.

کریتوس (که او را بیشتر با سری بازی‌های کامپیوتری خدای جنگ می‌شناسیم)، روح اسپارت، جنگ‌آور دلاوری است که اسیر دست کابوس‌هایی تلخ و جانکاه است. خدایان وی را بازیچه‌ی دست خود قرار داده‌اند و پیوسته او و ارتش تحت فرمانش را به نبردهای خونین روانه می‌کنند. کریتوس، از خدمت به خدایان خسته شده و به دنبال راهی برای فرار از این وضعیت است. او فرزند زئوس، خدای خدایان است، اما از تبارِ خدایی خود بی‌اطلاع است...

سرانجام روزی فرا می‌رسد که آتنا، یکی از ایزدبانوهای یونانی، از کریتوس برای شکست دادن خدای جنگ (God Of War)، یعنی آرس کمک می‌طلبد. او به کریتوس وعده می‌دهد که در صورت پیروزی بر آرس، کابوس‌هایش به پایان خواهند رسید. کریتوس، با این وعده روانه‌ی نبرد با آرس می‌شود. اما آرس خدای جنگ است، و غلبه بر او کاری‌ست بی‌اندازه دشوار. کریتوس برای کشتن او، ابتدا باید جعبه‌ی پاندورا را به دست آورد. بنابراین، برای به چنگ آوردن این جعبه‌ی جادویی، راهیِ سفری پرماجرا و خطرناک می‌شود...

کتاب خدای جنگ، سرگذشت کریتوس بزرگ را برای ما روایت می‌کند؛ انسان/خدایی خشن و خونریز، که گویی قرار است تا ابد اسیر نفرینِ کابوس‌هایش بماند. سرنوشتِ او در نبرد با آرس تعیین می‌شود. فرجامِ این جدال خونین چه خواهد بود؟ مرگ کریتوس؟ یا پایان کابوس‌هایش؟ و یا شاید، ظهور یک خدای جنگ جدید...؟

کتاب خدای جنگ برای چه کسانی مناسب است؟

مخاطب اصلی این ثر نوجوانان هستند. همچنین، خواندن این کتاب را به تمام طرفداران داستان‌های فانتزی و حماسی و خوانندگان آثار افسانه‌ای پیشنهاد می‌کنیم.

با متیو وودرینگ استوور و رابرت‌ئی. واردمان بیشتر آشنا شویم:

این دو، نویسندگان آثار علمی_تخیلی هستند. در کارنامه‌ی متیو وودینگ استوور (Matthew Woodring Stover) کتاب‌هایی چون جنگ ستارگان و آیرون داون دیده می‌شود. رابرت‌ئی. واردمان (Robert E. Vardeman) نیز کتاب‌ها و فیلمنامه‌های مشهوری نظیر میراث تاریک و خدای جنگ را به نگارش در آورده است.

در بخشی از کتاب خدای جنگ می‌خوانیم:

تیغ‌های آشوب مدام شعله‌ور می‌شد و بالا و پایین می‌رفت. زنجیرهای مستحکم آن دائم شلاق‌وار بر تن پوسیده و استخوان‌های زرد‌شده و شکننده‌ی لژیونرهای مرده فرود می‌آمد و آن‌ها را تکه‌تکه می‌کرد. تیغ‌ها سرهای هیدرا را هدف قرار می‌داد، چشم‌ها را سوراخ می‌کرد، و زبان‌ها را از حلقوم بیرون می‌کشید. آن‌ها می‌بریدند و قطعه‌قطعه می‌کردند، فرو می‌رفتند و می‌شکافتند، و در این بین با شعله‌ای غیرعادی می‌سوختند، گویی آتش جهنمی کوره‌ی هیدین از لبه‌هایشان می‌جهید تا جان هر آن‌چه را لمس می‌کنند، بسوزانند.

کریتوس نیز با همین آتش می‌سوخت. هر تکه از جان مخلوقی که تیغ‌ها می‌ستاندند، به زنجیرها و به جایی برمی‌گشت که با استخوان مچ‌هایش آمیخته شده بود. جان‌های ربوده‌شده تنش را دوباره قوت می‌بخشید و ذهنش را از خشمی فروکش‌نکردنی سیراب می‌کرد. اگر لحظه‌ای از کشتن باز می‌ایستاد، فقط به این دلیل بود که به ‌سمت قربانیان بیشتری بشتابد. او هرگز متوقف نمی‌شد.

کریتوس هرگز آرام نمی‌گرفت.

تیغ‌ها شکستنی نبودند، صدمه‌ای نمی‌دیدند، و حتی کند نمی‌شدند. حتی خون سیاه و گوشت فاسدی که باید روی تیغ‌ها و زنجیرهایش مانند لخته می‌نشست یا همچون غشایی آن‌ها را دربرمی‌گرفت، به‌سبب آتش غیرعادی‌اش ناپدید می‌شد. کریتوس فاصله را از کشتی‌ای به کشتی دیگر باسرعت می‌پیمود و در طول مسیر، زمانی که سعی داشت با تعادل از روی الوارهای شناور رد شود، کوسه‌ها دیوانه‌وار در تلاطم دریا بر سر گوشت تن قربانیانش با یکدیگر می‌جنگیدند. تصویر آن کشتی که در پی‌اش بود در هزارتوی عرشه‌ها و دکل‌ها، بادبان‌ها و بار کشتی‌ها تیره‌وتار می‌شد. در این میان همواره هجوم بی‌پایان مرده‌های متحرک بی‌مغز هم وجود داشت که اشتیاق دیوانه‌وارشان به خونریزی تمامی نداشت. هارپی‌های بیشتری نیز با چنگال‌های آغشته به فضله‌ی خود به‌ سمتش شیرجه می‌زدند و او را چنگ می‌کشیدند.

دیگر نمی‌دانست که دارد به سمت کشتی تجاری می‌رود که در این آب‌های جهنمی در پی‌اش بود، یا دارد از آن دورتر می‌شود؛ اما اهمیتی هم نمی‌داد. به این موضوع یا هر چیز دیگری نمی‌اندیشید. خود را در کارش غرق کرده بود و درست مانند آن‌که با سرخوشی دست از میگساری برداشته باشد، خویشتن را در صافی کشتاری بی‌قید‌وبند گم کرده بود.

می‌کشت و از این امر راضی بود.