معرفی و دانلود کتاب راز پاریس

معرفی کتاب راز پاریس

کتاب راز پاریس به قلم لی لی گراهام که در گروه پرفروش‌ترین کتاب‌های سایت آمازون و همچنین پرمخاطب‌ترین آثار داستانی قرار دارد، روایتی عاشقانه را در قلب جنگ جهانی دوم به تصویر می‌کشد.

گراهام در کتاب راز پاریس (The Paris Secret) ابتدا به روایت داستان مردی رنج کشیده به اسم وینسنت دوپون می‌پردازد که یک کتاب فروشی در پاریس دارد و پس از تحمل سال‌های طاقت‌فرسای جنگ جهانی دوم یک معجزه برایش اتفاق می‌افتد. او نوه‌اش را که در زمان جنگ تنها سه سال داشت و به همراه خانواده‌اش پاریس را ترک کرده بود، پیدا می‌کند. حالا این دختر به کشورش بازگشته تا زخم‌های دوران جنگ را با پدربزرگی که حتی او را نمی‌شناسد، درمان کند. این دختر که والری نام دارد سعی می‌کند به شناخت دوباره پدربزرگش بپردازد اما در این حین حقیقتی دردناک از گذشته می‌شنود. او دوست دارد بداند چه بر سر والدینش آمده، اما وینسنت رازی بزرگ را از او مخفی کرده است.

چرا باید کتاب راز پاریس را بخوانید؟

شما با مطالعه‌ی داستان راز پاریس که از سال 1962 شروع شده و به جنگ جهانی دوم در پاریس و دوران اشغال نازی‌ها برمی‌گردد، اضطراب جنگ، عشق و امید را همزمان تجربه خواهید کرد.

لی لی گراهام را بیشتر بشناسیم:

لی لی گراهام (Lily Graham) در آفریقای جنوبی بزرگ شده و پیش از نویسندگی به کار روزنامه‌نگاری مشغول بوده است. او در حال حاضر همراه با همسر و بولداگ انگلیسی‌اش، در ساحل سافتک به سر می‌برد. گراهام تا به امروز شش رمان به رشته‌ی تحریر در آورده است که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به The Paris Secret و The Island Villa اشاره نمود.

در بخشی از کتاب راز پاریس می‌خوانیم:

وَلری با سردرگمی اخم‌هایش را درهم کشید و لیوان را زیر بینی‌اش گرفت.

«آقای دوپنت این چای است؟»

دوپنت شانه‌ای بالا انداخت. «بله، لطفاً سر و صدا راه نینداز!»

وَلری نگاهی به چای کرد و بعد به آقای دوپنت چشم دوخت.

موسیو دوپنت دربارهٔ چای نظریهٔ خودش را داشت. بیشتر از هرچیزی معتقد بود که چای چیز مزخرفی است و بوی گند می‌دهد، به‌ همین‌دلیل اصلاً در خانه‌اش نگه نمی‌داشت. تنها جای امنی که وَلری می‌توانست با خیال راحت چای بخورد داخل اتاق خودش بود. وَلری نگاهی به بیسکوییت‌ها انداخت و با تعجب سرش را تکان داد. این‌ها همان بیسکوییت‌های مخصوص چای بودند؛ درست مثل چتر که همان‌قدر انگلیسی بود. مطمئناً این‌ها از آن مدل چیزهایی نبودند که دوپنت همیشه برای خودش می‌خرید. حتماً به مغازۀ خاصی رفته بود تا این بیسکوییت‌ها را برای او بخرد، هرچند وَلری اصلاً نمی‌توانست تصور کند که دقیقاً کجای پاریس چنین چیزهایی می‌فروشند. آقای دوپنت این کار را برای او کرده بود؛ چون فهمیده بود که ناراحت و گرفته است.

دوپنت!

اشک در چشمانش حلقه زد. بیشتر از آنچه بتواند حرفی بزند تحت‌تأثیر قرار گرفته بود، اما می‌دانست آقای دوپنت از احساسات و این‌جور چیزها خوشش نمی‌آید، پس فقط گفت: «خیلی ممنون.» بعد تکه‌ای بیسکوییت گاز زد و جان تازه‌ای گرفت و بینی‌اش را بالا کشید.

وقتی آقای دوپنت لخ‌لخ‌کنان به‌ طرف میزش برمی‌گشت وَلری گفت: «می‌بینید که این گربۀ بیچاره هم به‌ خاطر سلیقۀ وحشتناکتان در ادبیات از شما ناامید شده است... به کولت گفتید یاوه‌گو... فراموش نکنید این گربه هم فرانسوی است.»