معرفی و دانلود کتاب روز رهایی

معرفی کتاب روز رهایی

کتاب روز رهایی رمانی درخشان از اینس کانیاتی، نویسنده‌ی فقید فرانسوی‌زبان، است. قهرمان این اثر، دختر نوجوانی است که میان پیگیری آرزوهای جاه‌طلبانه‌ی خویش، و ماندن در کنار خانواده‌ی محتاجِ حمایت خود، مردد است. لازم به ذکر است که اثر پیش رو، جایزه‌ی معتبر روژه نیمیه را برای خالق خود به ارمغان آورده است.

درباره کتاب روز رهایی

«البته اگر به میل من بود، آفتاب را ترجیح می‌دادم. درخشان‌ترینِ آفتاب‌ها. بی‌رحم‌ترینِ آفتاب‌ها. آفتابی که ضعیف‌ترین اشعه‌اش با برخورد به زمین تا قلب آن را بشکافد. همه‌ی رودخانه‌ها زیر چنین آفتابی می‌خشکند و به‌کل ناپدید می‌شوند، آفتاب تا قطره‌ی آخر می‌نوشدشان...»

جملاتی که خواندید از فرازهای آغازین کتاب روز رهایی (Free Day)، نوشته‌ی اینس کانیاتی، برگرفته شده‌اند. این جملاتِ درخشان، به رغم کوتاهی و اختصارشان، به خوبی سبک روایی کتابی را که در دست دارید آشکار می‌سازند؛ سبکی درون‌نگرانه و شعرگونه، که به یاریِ نثری لطیف و پراحساس برساخته می‌شود. نثری که می‌توان آن را به تبعیت از منتقد نشریه‌ی لوموند، یادآور نثر آنتون چخوف و کاترین منسفیلد قلمداد نمود.

راوی کتاب روز رهایی دختری نوجوان به نام «گالا»ست، که ایام عمر را به همراه خانواده در روستایی واقع در جنوب فرانسه سپری می‌کند. زندگی گالا، چنان‌که از گفته‌هایش برمی‌آید، چندان به‌کام و به‌سامان نیست. اصلی‌ترین دغدغه‌ی او این است که آرزوهایش را، بدون جفا کردن در حق خانواده‌ای که بزرگش نموده، پیگیری کند. او می‌خواهد درس بخواند و به قول معروف، سری توی سرها دربیاورد. امّا افسوس که درس خواندن برای او، مستلزم دوری از خانواده است؛ خانواده‌ای درمانده و محتاجِ یاری، که بی‌حضور گالا نمی‌تواند به نحوی شرافتمندانه به زندگی ادامه دهد. مادر گالا زنی افسرده و تنهاست، و پدرش مردی شراب‌خواره و بی‌قیدوبند. در چنین شرایطی، دختران خردسال این مرد و زن، تنها به همت مجاهدت‌های خواهرشان، گالاست که می‌توانند سر پا باقی بمانند. گالا اما، حالا ساز ناکوکی را نواختن گرفته؛ ساز هجرت و جدایی؛ ساز فراق و دوری. اما آیا او، به راستی یارای اتخاذ چنین تصمیمی را دارد؟ باید منتظر ماند و دید...

کتاب روز رهایی اول‌بار در سال 1973 به چاپ رسید. انتشار ترجمه‌ی انگلیسی این رمان، نام نویسنده‌ی آن را در محافل ادبی سراسر دنیا بر سر زبان‌ها انداخت. خوانندگان انگلیسی‌زبان، با خواندن روز رهایی بی‌درنگ به یاد رمان ناطور دشت (The Catcher in the Rye)، شاهکار جی. دی. سلینجر (J. D. Salinger)، افتادند و گالا را همزادِ هولدن کالفیلد قلمداد نمودند. به راستی نیز شباهت‌ها میان رمان کانیاتی و داستان سلینجر، بسیار است. در مرکز هر دو اثر، سیمای نوجوانی تنها و بی‌کس را می‌بینیم که ضمن دست‌وپنجه نرم کردن با بحران‌های دوران بلوغ، مصرانه می‌کوشد تا هویت خویش را، چنان‌که آرزویش را دارد، محقق سازد. قهرمان کتاب روز رهایی، به سان شخصیت اصلی رمان ناطور دشت، از هیچ چیز بیشتر از مناسبات پوسیده و عرف‌های سنتیِ زندگی بزرگسالان بیزار نیست. شورش گالا و هولدن، علیه امری واحد است: ریا و تظاهر. ریا و تظاهری که جلوه‌ی هولناک آن تنها در زندگی «آدم بزرگ‌ها» یافت می‌شود. با این همه، میان کتاب روز رهایی و رمان ناطور دشت تفاوت‌هایی نیز هست. از جمله این‌که در کار اینس کانیاتی بیش از همه شاهد اتمسفری روستایی هستیم؛ حال آن‌که با خواندن رمان سلینجر، وارد فضای کلانشهری بزرگ و مدرن می‌شویم.

کتاب روز رهایی توسط فرزاد مرادی به زبان فارسی ترجمه شده و از سوی نشر بیدگل در اختیار مخاطبین علاقه‌مند قرار گرفته است. لازم به ذکر است که نسخه‌ی صوتی این اثر نیز، در سایت و اپلیکیشن کتابراه موجود است.

نکوداشت‌های کتاب روز رهایی

• در رمان روز رهایی شاهد مونولوگ‌های قدرتمند شخصیتی جذاب هستیم. این مونولوگ‌ها در طول داستان، به تدریج روزهای مصیبت‌بار شخصیت اصلی را بر ما آشکار می‌کنند. قهرمان داستان روز رهایی، همچون قهرمان رمان ناطور دشت، از ریاکاری‌های بزرگسالان انتقاد می‌کند و از شرایط زندگی خود دلخور است. خوانندگان، تحت تأثیر تقاضای کرامت انسانی از سوی این قهرمان نوجوان قرار خواهند گرفت. (Publishers Weekly)

• در کتاب روز رهایی، اینس کانیاتی در قامت نویسنده‌ای زبده، با مهارتی شگرف در کاوش روان آدم‌های داستانی ظاهر شده است. نثر کنترل‌شده و جملات کوتاه او، به خوبی کشمکش و اندوه درونی شخصیت اصلی اثر را به مخاطب منتقل می‌کند. (Le Monde)

• لحن کتاب روز رهایی آرام و در عین حال، بی‌اندازه صمیمی است. قلب خواننده از همان نخستین سطور اثر به درد می‌آید... آیا می‌توان این رمان را یک شاهکار نامید؟ پاسخ من یک کلمه است: قطعاً! (L’Express)

کتاب روز رهایی مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به ادبیات فرانسه و دوست‌داران رمان‌های رئالیستی (واقع‌گرا) مخاطبین اصلی کتاب روز رهایی از اینس کانیاتی به شمار می‌روند.

با اینس کانیاتی بیشتر آشنا شویم

اینس کانیاتی (Inès Cagnati) نویسنده‌ی پرآوازه‌ی ایتالیایی - فرانسوی بود. وی به سال 1937 دیده به جهان گشود و در سال 2007 روی در نقاب خاک کشید. کانیاتی اغلب ایام عمر را در روستاهای فرانسه سپری کرد. رمان‌های او، تحت تأثیر سبک خاص زندگی‌اش، معمولاً در باب مضامینی چون فقر، ازخودبیگانگی، دشواری‌های زندگی روستایی و دیگر موارد این‌چنینی‌اند.

کانیاتی در دانشگاه در رشته‌ی ادبیات مدرن تحصیل کرد و بعدتر به‌عنوان استاد ادبیات در لیسه‌کارنوی پاریس مشغول به کار شد. او در سال 1989 در یک مصاحبه‌ی تلویزیونی رنج جان‌فرسای غربت و مهاجرت را با این کلمات بیان نمود: «من هیچ‌وقت فرانسوی نبودم. بعدها، من دیگر حتی ایتالیایی هم نبودم. من هیچ بودم.»

اینس کانیاتی را می‌توان در زمره‌ی نویسندگان پرافتخار به شمار آورد. داستان‌های او جوایزی چون Prix des Deux Magots و Prix Roger Nimier را برایش به ارمغان آوردند. ضمناً او یک بار نیز نامزد دریافت جایزه‌ی معتبر گنکور شد.

رمان روز رهایی بهترین اثر ترجمه‌شده از اینس کانیاتی به زبان فارسی است.

در بخشی از کتاب روز رهایی می‌خوانیم

به فانی نگفته‌ام در خانه چندتا دختریم. پدرم فکر می‌کند کسی نفرینش کرده که این‌همه دختر نصیبش شده. به او گفته‌ام همهٔ خواهرهایم مرده‌اند. گفته‌ام یک شب تابستان وقتی کنار آتش نشسته بودند طوفان شد، صاعقه‌ای زد و همه‌شان مردند. به‌نظرم داستان خوبی است. البته دروغ است، اما می‌توانست راست باشد. برای اینکه واقعی به نظر برسد، شاخ‌وبرگی به آن می‌دهم: شبی که صاعقه زد خواهرهایم دور شومینه نشسته بودند و آواز می‌خواندند.

من و مادر و پدرم توی طویله بودیم. گاوی داشت زایمان می‌کرد. وضع‌حمل مشقت‌باری بود چون شکم اولش بود. باید کمکش می‌کردیم. این کارها برای ما عادی است. همه‌چیز را با جزئیات برای فانی گفتم. واقعاً زیاد پیش آمده کمک کنم گوساله‌ای به دنیا بیاید. بعضی وقت‌ها گاوی وسط علفزار زایمان می‌کند. آن‌وقت اگر کمک بخواهد باید حواسم باشد. از سر ناچاری بوده که یاد گرفته‌ام، ولی حالا دیگر خوب از پسش برمی‌آیم. حتی ترجیح می‌دهم به زایمان گاوها کمک کنم تا به زایمان مادرم. آنها تماشایی‌ترند.

از تولد گوساله‌شان خوشحال‌اند و چون‌وچرا نمی‌کنند و با مهربانی گوساله را لیس می‌زنند. منظرهٔ قشنگی است. مادرم، بعد از زایمان، اولش آه‌وناله می‌کند چون درد دارد. بعد گریه می‌کند چون باز هم دختر زاییده و او دیگر دختر نمی‌خواهد. البته درکش می‌کنم، اما بچه که گناهی ندارد. مادرم شیرش نمی‌دهد و اگر من کاری نکنم بچه از گرسنگی می‌میرد. نوزاد خوشحال است، چون هنوز نمی‌داند دختر است. بعدها باید غصه‌اش را بخورد.