معرفی و دانلود کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ نامه بوئنوس آیرس

معرفی کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ نامه بوئنوس آیرس

کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ نامه بوئنوس آیرس درباره‌ی داستان زندگی یک نمایشنامه‌نویس حوزه‌ی کودکان به نام کارلوس است که بعد از ناپدید شدن همسرش و احتمال دستگیری او توسط حکومت، قدرتی خارق‌العاده پیدا می‌کند. ایده‌ی این کتاب بعد از دنبال کردن اخبار جنگ کثیف در کشور آرژانتین، در ذهن لارنس تورنتون شکل گرفت. این اثر نامزد جایزه‌ی فاکنر و برنده‌ی جایزه‌ی همینگوی، گوشه‌ای از تاریخچه‌ی جنگ کثیف را به ما نشان می‌دهد.

درباره‌ی کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس

اطلاع از تاریخچه‌ی جنگ کثیف در کشور آرژانتین، در درک رویدادهای کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس (Imagining Argentina) اثر لارنس تورنتون (Lawrence Thornton) ضروری به نظر می‌رسد. مردم آرژانتین‌ از سال 1930 تا 1983 در وضعیت سیاسی کاملاً بی‌ثباتی به سر می‌بردند. ارتش در سال 1930 رئیس‌جمهور کشور را برکنار کرد و نوعی الگوی سیاسی در کشور ایجاد کرد که در دهه‌های بعد تکرار شد. در سال 1946 آرژانتینی‌های امیدوار، به خوان پرون رأی دادند تا کشور پرآشوبشان رنگ آرامش را به خود ببیند. اما پرون به‌جای از بین بردن مقامات نظامی مخالف خود، استعفا داد و بیشتر سال‌های بعد را در تبعید گذراند. او در سال 1973 باری دیگر رئیس‌جمهور آرژانتین شد؛ اما سال بعد درگذشت و همه‌ی آرزوهای ملت آرژانتین را نقش بر آب کرد. ژنرال‌های ارتش آرژانتین که قدرت خود را ازدست‌رفته می‌دیدند، بعد از مرگ پرون تلاش کردند قدرت را به دست بگیرند و در سال 1976 موفق به انجام این کار شدند. و این‌چنین بود که دوران «جنگ کثیف» آغاز شد.

ژنرال‌های ارتش کنگره را منحل و بدون توجه به قانون اساسی اعلام کردند که هر مخالفتی علیه حکومت، حکم اعدام دارد. در مقابل حکومت، گروه شورشی چپ‌گرایی قرار گرفته بود که مانند مورچه‌ای در برابر فیل به نظر می‌رسید. سال‌ها طول کشید تا دوران جنگ کثیف به پایان برسد. در این دوران تاریک در کشور آرژانتین، رسانه‌های کشور اخباری ضد و نقیض منتشر می‌کردند، هیچ روزنامه‌نگاری آزادی بیان نداشت، دانشجویان و روشنفکران فعال سیاسی دستگیر و شکنجه می شدند، به هر کسی اتهام «اخلال در امنیت» زده می‌شد و ... . به‌طور خلاصه هر اتفاقی که در یک رژیم توتالیتر دیده می‌شود، رخ می‌داد.

کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس زندگی کارلوس روئدا را روایت می‌کند که نمایشنامه‌نویس ارشد تئاتر ملی کودکان است. یک روز بعدازظهر همسر روزنامه‌نگار او، سیسیلیا، که مقالات انتقادی زیادی علیه دولت می‌نوشت، ناپدید می‌شود. کارلوس و دخترش، ترزا، به‌سرعت متوجه می‌شوند که مقامات دولتی او را دستگیر کرده‌اند و از بازگشت سیسیلیا به خانه قطع امید می‌کنند. لارنس تورنتون کتابش را با یک اتفاق عادی شروع می‌کند؛ اما در ادامه عنصری وارد داستان می‌شود که کتاب را در دسته‌ی آثار سبک رئالیسم جادویی قرار می‌دهد.

کارلوس بعد از ناپدید شدن همسرش، متوجه می‌شود که قدرتی خارق‌العاده پیدا کرده: او با شنیدن داستان دیگر افرادی که دستگیر شده‌اند، می‌تواند تخیل کند که کجا هستند، چه اتفاقی برایشان افتاده و چه چیزی در انتظارشان خواهد بود. جالب‌ترین قسمت در این‌جاست که تصورات و تخیلات کارلوس به واقعیت تبدیل می‌شوند. او با کشف این توانایی، تصمیم می‌گیرد که به مردم عادی کمک کند تا از سرنوشت عزیزانشان مطلع شوند؛ به‌خصوص مادران روسری‌سفید.

گروهی از مادرانی که فرزندانشان در طول جنگ کثیف ناپدید شده بودند، با وجود آنکه در خطر بودند، تصمیم گرفتند که در مقابل مقر دولت در میدان مایو به ظلم ژنرال‌ها اعتراض کنند. آن‌ها سال‌ها هر پنج‌شنبه بعدازظهر با روسری‌های سفید عکس‌های عزیزانشان را در دست می‌گرفتند و راهی میدان مایو می‌شدند. لارنس تورنتون بعد از دیدن مصاحبه‌ی تلویزیون آمریکا با مادران میدان مایو، ایده‌‌ای در ذهنش شکل گرفت که به رمان سوگ‌نامه بوئنوس آیرس تبدیل شد.

کارلوس، شخصیت اصلی کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس با خبر دادن به خانواده‌های دیگر افراد ناپدیدشده آن‌ها را آرام می‌کند؛ اما نمی‌تواند از توانایی خود برای یافتن همسرش استفاده کند. کتاب لارنس تورنتون قدرت تخیل را به ما نشان می‌دهد. شاید ژنرال‌ها بتوانند همه چیز را از مردم بگیرند؛ اما در نهایت تخیل مجالی برای فرار از کابوس‌هاست. کارلوس با تخیل خود هم از واقعیت دردناک فرار می‌کند و هم دریچه‌ای به‌سوی حقیقت می‌گشاید. تخیلی که به ضرورتی برای زنده ماندن در دوران جنگ کثیف تبدیل می‌شود!

نشر خوب رمان سوگ‌نامه بوئنوس آیرس را که جلد اول از مجموعه سه‌گانه آرژانتین به‌شمار می‌رود، با ترجمه‌ی مریم رئیسی روانه‌ی بازار کرده.

مجموعه سه‌گانه‌ آرژانتین

لارنس تورنتون نویسنده‌‌ای که در کالیفرنیا به دنیا آمده و در کشورهایی مانند انگلستان، فرانسه و اسپانیا زندگی کرده است، در سال 1987 اولین جلد از مجموعه سه‌گانه آرژانتین را با نام «سوگ‌نامه بوئنوس آیرس» منتشر کرد. این کتاب درباره‌ی جنگ کثیف در کشور آرژانتین است. کتاب «نام‌گذاری ارواح» و «قصه‌هایی از پرونده‌های آبی» دو جلد دیگر این سه‌گانه هستند.

اقتباس‌های سینمایی و فرهنگی از کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس

در سال 2003 کارگردان بریتانیایی، کریستوفر همپتون، فیلم «تصور آرژانتین» را با اقتباس از رمان سوگ‌نامه بوئنوس آیرس ساخت. آنتونیو باندراس و اما تامپسون در این فیلم نامزد شیر طلایی جشنواره‌ی ونیز ایفای نقش کرده‌اند.

جوایز و افتخارات کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس

• نامزده جایزه‌ی پن/ فاکنر در بخش ادبیات داستانی (1988)
• برنده‌ی جایزه‌ی کتاب کالیفرنیا در بخش اولین تجربه‌ی رمان‌نویسی (1987)
• برنده‌ی جایزه‌ی پن/ همینگوی (1988)
• برنده‌ی جایزه‌ی شرلی کولیر از دانشگاه یوسی‌ال‌ای (۱۹۸۷)
• برنده‌ی مدال نقره‌ی باشگاه کشورهای مشترک‌المنافع در کالیفرنیا (۱۹۸۷)

نکوداشت‌های کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس

• کتابی قابل‌توجه و بدیع. لارنس تورنتون کشور آرژانتین را به‌تمامی به تصویر کشیده است. داستان الهام‌بخش او تخیل ما را بیدار می‌کند. (لس‌آنجلس تایمز)
• رمانی دلخراش و درخشان! (نیویورکر)
• یک رمان نو و قدرتمند. به نظر می‌رسد لارنس تورنتون سبک بورخس و مارکز را با استعداد غریزی خویش پیوند زده و رئالیسم جادویی خود را پدید آورده است. (نیویورک تایمز)
• تورنتون یکی از تجربه‌های تلخ ظلم به انسان را به عنوان ماده‌ی اولیه داستان سوگ‌نامه بوئنوس آیرس انتخاب می‌کند و اصالت روح آدمی را نشان می‌دهد. (مجله‌ی کتاب واشنگتن پست)
• کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ نامه بوئنوس آیرس اولین شروع قدرتمند لارنس تورنتون است که جادوی ادبیات را در برابر دیدگان ما آشکار می‌کند. (مجله‌ی مرور کتاب نیویورک تایمز)

کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ‌ نامه بوئنوس آیرس برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب سوگ‌نامه بوئنوس آیرس را به علاقه‌مندان سبک رئالیسم جادویی،‌ رمان‌هایی با درون‌مایه‌ی تاریخی و عاشقان چالش و تخیل پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب سه گانه آرژانتین: سوگ نامه بوئنوس آیرس می‌خوانیم

تمام چند ماه بعدی را کارلوس در مرحله‌ی انکار سوگواری گذراند. صحنه‌های هولناکی از تمام اتفاقاتی را که ممکن بود برای سسیلیا افتاده باشد در خواب می‌دید و گیج و مبهوت و بی‌رمق بیدار می‌شد. حال‌وروزش بر کارش هم تأثیر گذاشته بود، ولی بااینکه از این بی‌توجهی به کار شرمنده بود، نمی‌توانست از تصور صحنه‌ای که در خانه‌اش اتفاق افتاده بود دست بکشد؛ مخصوصاً با آن توصیف آلفونسو مارکِس از حالت نگاه سسیلیا از شیشه‌ی عقب فالکون.

بعدها برایم گفت که آن دوران مانند تنفس وسط نمایشی بود که معنایش را درنمی‌یافت. یادآوری‌اش دردناک است چراکه ما دید متفاوتی به همه‌چیز داشتیم. از نظر من، ناپدید شدن سسیلیا پایان کار بود و برای همین اصلاً نمی‌توانستم با کارلوس درباره‌ی این موضوع حرف بزنم مخصوصاً که او همواره ذهنش درگیر این بود که ربایندگان سسیلیا دقیقاً چه‌کارهایی انجام داده بودند. مدام از امیلیا می‌پرسید که چه دیده بود. بارها زمان وقوع اتفاقات را با پدرو و آلفونسو مرور می‌کرد. من صبورانه پای حرف‌هایش می‌نشستم و از خودم می‌پرسیدم کی بالاخره می‌پذیرد که سسیلیا برای همیشه رفته است. گاهی سعی می‌کردم با ظرافت حرفش را پیش بکشم ولی هر دفعه با حدس و گمانی تازه نظرم را عوض می‌کرد.

دیگر داشتم مطمئن می‌شدم که حال‌وروز کارلوس برای همیشه همین‌طور خواهد بود. تا اینکه یک روز هنرپیشه‌ی اصلی نمایش کارلوس که پسر سیزده‌ساله‌ای به نام اِنریکو گارسیا بود، سر تمرین حاضر نشد. تمرین صحنه‌ی مهمی بود که انریکو باید حتماً در آن حضور می‌داشت. کارلوس چندین بار با خانه‌شان تماس گرفت و دید تلفنشان مدام اشغال است. بالاخره خط آزاد شد و مادر انریکو تا صدای کارلوس را شناخت زد زیر گریه و گفت: «دیشب شوهرم رو گرفتن.»