معرفی و دانلود کتاب شکارچی صفر

معرفی کتاب شکارچی صفر

کتاب شکارچی صفر اثر پاسکال رز، رمانی است که بر اساس زمینه‌ی تاریخی جنگ جهانی دوم نگاشته شده. نویسنده در این رمان، روایت زندگی دختری را بیان می‌کند که پدرش در یک حمله‌ی دریایی کشته شده و خانواده‌ی او پس از شنیدن این خبر دچار مشکلاتی می‌شوند که بر زندگی او نیز تأثیر می‌گذارد. این کتاب افتخاراتی از جمله دریافت جایزه‌ی گنکور را در کارنامه دارد.

درباره‌ی کتاب شکارچی صفر

پاسکال رز (Pascale Roze) نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی زاده‌ی ویتنام، تا امروز بیش از پانزده رمان و مجموعه‌ داستان منتشر کرده است که همه‌ی آن‌ها با استقبال مخاطبان مواجه شده و به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده‌اند. شکارچی صفر (Le Chasseur Zéro) دومین اثر رز است که پس از مجموعه‌ی داستان او در سال 1996 منتشر شد و افتخاراتی را کسب کرد.

ماجرای این رمان در طول جنگ اقیانوس آرام که در دوره‌ی جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است، می‌گذرد. آغازگر ماجرا یک خلبان ژاپنی است که در آوریل سال 1945 موفق می‌شود با یک میتسوبیشی A6M که توسط نیروهای متحدین zero (= صفر) نامیده می‌شده، به یک ناو جنگی آمریکایی در جزیره‌ی اوکیناوا حمله کند. یکی از افرادی که در این کشتی بوده و در این حمله کشته می‌شود، پدرِ لورا کارلسون، شخصیت اصلی و راوی داستان است. رسیدن خبر مرگ پدر به خانواده‌ی لورا، موجب ایجاد مشکلات بینافردی در شخصیت‌ها می‌شود. هم‌چنین هیچ‌کس شرایط را برای لورا کاملاً توضیح نمی‌دهد و او که از یک‌سالگی پدرش را از دست داده، از کم و کیف ماجرا بی‌خبر است. این قصه به رازی خانوادگی بدل شده و لورا فقط می‌داند که پدرش در جنگ کشته شده است. او در وضعیت بغرنجی زندگی می‌کند. مادرش دچار بیماری روانی شده و تحت کفالت پدربزرگ و مادربزرگش زندگی می‌کند. مادربزرگ با رفتارهایش وضعیت آزاردهنده‌ای را برای لورا به وجود آورده. پدربزرگ هم در انزوای خویش زندگی می‌کند و کاری به کار خانواده ندارد. اما بلاخره لورا راز مرگ پدر را که مدت‌ها بر دوش اهالی خانه سنگینی می‌کرد، درمی‌یابد. این مسئله موجب بروز اختلالاتی در زندگی جسمی، روحی و اجتماعی او می‌شود.

داستان به صورت اول‌شخص از طریق لورا بیان می‌شود. راوی با ظرافتی کودکانه دید خود را نسبت به وقایع بیرونی و شخصیت‌های اطراف توضیح می‌دهد. دیدگاه او بدیع و سرشار از نکته‌های تازه است. او اتفاقات گذشته را با سرعت بیان می‌کند. روند داستان تا حدی سریع است و این بدان معناست که لورا نمی‌خواهد در گذشته‌ی خود توقف کند. لورا ضعف‌های خود را می‌شناسد و در بیان آن‌ها بسیار ماهر است. حد متعادلی از عواطف در این رمان با مهارت توصیف نویسنده آمیخته شده و موجب تأثیرگذاری هرچه بیشتر داستان می‌شود.

داستان شکارچی صفر، بیشتر بر تأثیرات و تبعات جنگ بر زندگی مردم تمرکز دارد. در عین حال نویسنده به مضمون‌هایی از قبیل برخورد ناصحیح با کودک، رفتارهای فردی اشتباه و چگونگی کنار آمدن با مصیبت نیز پرداخته است.

کتاب شکارچی صفر نوشته‌ی پاسکال رز، توسط راحله فاضلی ترجمه شده و در انتشارات نیماژ به چاپ رسیده است.

جوایز و افتخارات کتاب شکارچی صفر

• برنده‌ی جایزه‌ی کنگور (Prix Goncourt) در سال 1996
• برنده‌ی جایزه‌ی پریمیر رومان (Prix du Premier Roman) در سال 1996

کتاب شکارچی صفر برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب حاضر برای کسانی که به رمان‌هایی با زمینه‌ی تاریخی، به‌ویژه آثار مرتبط با واقعه‌ی جنگ جهانی، علاقه‌مند هستند، مناسب است.

در بخشی از کتاب شکارچی صفر می‌خوانیم

من را بغلش نشاند. اولین نوازش‌هایش را به یاد آوردم. غرق اشک شدم. گریه کردم بدون آن‌که جلوی خودم را بگیرم. سکسکه‌ام گرفت. میان سکسکه‌ها بد و بی‌راه می‌گفتم. مثل افعی‌ها و وزغ‌های پریان، رازی که باور کرده بودم می‌توانست فراموش شود. گفتم صدایی من را ذله کرده؛ صدای یک هواپیما که یک ژاپنی داخل آن است. صدایم از درون جمجمه‌ام بیرون می‌آمد. خجالت می‌کشیدم چون از عجیب ‌و مسخره بودن چیزی که تعریف می‌کردم آگاه بودم. مثل این بود که رسماً دیوانه بودن خودم را تأیید کرده باشم با این‌که فقط سعی می‌کردم حقیقت را بگویم. همه‌چیز را تعریف کردم، التهاب‌های گوش، قطره‌ی گوش، وِزوِزها، حملات، گوش‌گیرها، سقف کاذب و این‌که تسوروکاوا به مدت دو سال رفته بود و این‌که به شاتلین برگشته بود. اعترافاتم به‌قدری آزارم می‌داد که انگار علیه خودم ادله جمع می‌کنم.

برونو فقط می‌دانست که پدرم در اوکیناوا مرده، مادرم دوباره ازدواج کرده و در جنوب زندگی می‌کند. هنگام حرف زدن به بزرگی چیزی که از او پنهان کرده بودم پی بردم. و حالا این فکر، که تا چه حد ریاکار بوده‌ام، با اندوهی عمیق مانند خنجری به من ضربه می‌زد و اشک‌هایم را دوبرابر می‌کرد. جرأت نداشتم نگاهش کنم. دلم می‌خواست جلوی پایش ناپدید شوم و از من جز گودالی از اشک چیزی باقی نماند. وقتی حرفم را تمام کردم رفت برایم یک لیوان شراب بیاورد و نوبت او شد که حرف بزند. مدت زیادی حرف زد و گاه‌به‌گاه دستم را می‌گرفت. نمی‌دانم و هیچ‌وقت هم چیزی را که به من گفته بود نخواهم فهمید چون چیزی نمی‌شنیدم. ولی کم‌کم آرام شدم. خستگی شدید من را در بر گرفت و دردم کم شد. وقتی به نظرم رسید که حرفش تمام شده از جایم بلند شدم و دفتر خاطرات تسوروکاوا را به او دادم.

لباس تنم کرد و من را خواباند و بعد او را دیدم که غرق خواندن شد. بیدار که شدم، با احتیاط گوش‌گیرها را درآوردم و در آرامش متوجه سکوت اتاق شدم. برونو کتاب را گذاشته بود روی پاتختی‌اش کنار ساعتش. مثل یک شئ معمولی آشنا آن‌جا قرار گرفته بود.