معرفی و دانلود کتاب صوتی آدم ما در بالیوود

معرفی کتاب صوتی آدم ما در بالیوود

کتاب صوتی آدم ما در بالیوود، نوشته‌ی کریم نیکونظر، به زندگی پُرماجرای اُوانِس اوهانیان (اوگانیانس)، اولین کارگردان سینمای ایران می‌پردازد و شخصیت عجیب او را واکاوی می‌کند. اوهانیان که با کارگردانی دو فیلم «آبی و رابی» و «حاجی آقا آکتور سینما»، بانی فیلم‌سازی در ایران شد، خود را علاوه‌بر فیلم‌ساز، به‌عنوان طبیب و مخترع و متخصص زیبایی نیز معرفی می‌کرد و شخصیتی بسیار اسرارآمیز داشت.

درباره‌ی کتاب صوتی آدم ما در بالیوود

اوانس اوهانیانس (اوگانیانس)، کارگردان ایرانی است که اولین فیلم‌های سینمایی تاریخ ایران را ساخت و نقش زیادی در شکل‌دهی به صنعت فیلم‌سازی و هنر بازیگری در ایران داشت؛ ولی او به همان اندازه که شخصیتی تأثیرگذار و مهم در تاریخ هنر ایران از دوره‌ی رضاشاه به این‌سو بود، شخصیتی مرموز و عجیب داشت و تقریباً تمامی جزییات زندگی‌اش در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. این ابهام تا آنجاست که چه در مورد سال تولد و زادگاهش و چه در مورد تبار و تحصیلاتش، روایت‌های فراوان و متناقضی وجود دارد؛ ولی همانطور که کریم نیکونظر در کتاب صوتی آدم ما در بالیوود نشان می‌دهد اوانس اوهانیانس، قصه‌گویی قهار بود و به‌نظر می‌رسد خود به این داستان‌های متعارض در مورد زندگی‌اش دامن می‌زد.

کریم نیکونظر که خود منتقد سینماست و در پادکست «رادیو تراژدی» نیز فعالیت دارد، کتاب صوتی آدم ما در بالیوود را با دیده شدن بشقاب‌پرنده‌ها در آسمان تهران در سال 1355 شروع می‌کند. در شب 28 شهریور این سال، مردمی که از بهشت زهرای تهران، پیچ شمیران و پل سیدخندان می‌گذشتند، نورهایی را در آسمان دیدند که رنگارنگ بودند و به‌نظر می‌رسید آمده‌اند که تهران را فتح کنند. تحقیقات نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی و حتی ارتش آمریکا در مورد منشأ این اجسام نورانی به جایی نمی‌رسد و پس از مدتی کوتاه، این داستان به فراموشی سپرده می‌شود. اما برخی متوجه شده بودند این اجسام نورانی شبیه به همان چیزی هستند که سال‌ها پیش پروفسوری به نام رضا مژده اختراع کرده بود. پروفسوری که خود را از نسب ارمنی می‌دانست و پس از تحصیل در ترکمنستان، ازبکستان و هندوستان به ایران آمده بود تا به کشورش خدمت کند. نام کامل این پروفسورِ پرحاشیه که حتی یک سالن زیبایی نیز داشت، اوانس گریگوری اوهانیان رضا مژده بود.

اوانس اوهانیان، خود را با نام‌های متعددی معرفی می‌کرد و اسرار زندگی‌اش تمامی نداشت. بعضی از دوستانش او را متولد سال 1279 و بعضی دیگر متولد سال 1280 می‌دانستند. درحالی‌که در شناسنامه‌اش، تاریخ 5 آذر 1276 ثبت شده بود و در مورد محل زندگی‌اش نیز داستان‌ها و روایات متفاوتی وجود داشت. کتاب صوتی آدم ما در بالیوود با بازگو کردن این روایت‌ها، نشان می‌دهد هر کدام بخشی از واقعیت را بازگو می‌کنند و بخشی از زندگی این شخصیت عجیب را به ما می‌نمایانند.

علی‌رغم تمامی روایت‌های متعارض و متناقض در مورد زندگی اوانس اوهانیانس (اوگانیانس)، می‌توان در مورد یک چیز مطمئن بود: اینکه او همیشه عاشق و شیفته‌ی سینما بود و برای ساخت فیلم سینمایی تلاش‌های زیادی کرده بود. کریم نیکونظر در کتاب صوتی آدم ما در بالیوود، اسناد و مدارک مرتبط با تلاش‌های اوانس اوهانیانس را به‌طور دقیق بررسی می‌کند و از اراده‌ی مصمم او برای ساخت فیلم، بدون قصه، مواد خام یا هیچ سرمایه‌ای پرده بر می‌دارد. حاصل این اراده و تلاش‌های شبانه‌روزی اوانس اوهانیانس، دو فیلمِ «آبی و رابی» و «حاجی آقا آکتور سینما» است که اولین فیلم‌های ساخته‌شده در ایران به‌شمار می‌روند.

این کتاب توسط نشر چشمه منتشر شده و نسخه‌ی صوتی آن را نشر صوتی رادیو گوشه به گویندگی نیما رئیسی تهیه کرده است.

کتاب صوتی آدم ما در بالیوود برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به سینما و تاریخ سینما در ایران علاقه‌مند هستید، شنیدن کتاب صوتی آدم ما در بالیوود به شما توصیه می‌شود. ازطرف دیگر، اگر به کتاب‌های زندگی‌نامه‌ای علاقه دارید، شنیدن داستان زندگی اوانس اوهانیانس که یکی از اسرارآمیزترین چهره‌های هنری در دوره‌ی پهلوی است، برای شما بسیار جذاب خواهد بود.

در بخشی از کتاب صوتی آدم ما در بالیوود می‌شنویم

هفت ماه قبل از این که احمدشاه در بیمارستان نویی سورسن نزدیک پاریس به خاطر ورم کلیه در سی‌وسه‌سالگی بمیرد، اُوانِس اوهانیان در تهران دیده شد. مرداد ۱۳۰۸ بود و هوا گرم‌تر از سال‌های دیگر. اوهانیان همراه دختربچه‌ای هفت‌هشت‌ساله به تهران آمده بود و هر کدام‌شان دو چمدان بزرگ را حمل می‌کردند. آن روزها جناب آوانس حدود سی سالش بود. سرووضعش نشان می‌داد که با آداب تجدد آشناست. در آن گرمای طاقت‌فرسا نه کلاه پهلوی آزارش می‌داد، نه کُت‌و‌شلوار و کراوات اسباب زحمتش بود. آدمی بود با ظاهری ساده که لباسش جامه‌ی آقایان متشخص بود، موهاش را روغن کتیرا زده بود و عینکی گرد با قاب نقره‌ای به چشم داشت.

اوهانیان دختر را گاهی «زِما» صدا می‌کرد گاهی «زمالیا»؛ زِما دخترش بود و همیشه‌ی کنار پدرش دیده می‌شد آن دو اول در مسافرخانه‌ای اتاقی اجاره کردند، اما خیلی زود ساکن خانه‌ای نقلی در مرکز تهران شدند. دو سه روز که گذشت، همه در مورد آنها کنجکاو شدند. این پدر و دختر مرموز بودند و خودشان هم به اسرارآمیز بودن دامن می‌زدند.

فهرست مطالب کتاب صوتی