معرفی و دانلود کتاب عشق در سینما: در ستایش عشق

معرفی کتاب عشق در سینما: در ستایش عشق

کتاب عشق در سینما: در ستایش عشق نوشته‌ی صالح نجفی، به بررسی و تحلیلِ مفهوم عشق در فیلمی معروف از سینمای قرن بیست‌ویکم فرانسه می‌پردازد. این کتاب که ذیلِ مجموعه‌ی عشق در سینما توسط انتشارات لگا به چاپ رسیده است، فیلمِ در ستایش عشق، اثر ژان لوک گدار را واکاوی می‌کند.

درباره‌ی کتاب عشق در سینما: در ستایش عشق

هفتمین کتاب از مجموعه‌ی عشق در سینما، به بررسی و تحلیل فیلمی از سینمای فرانسه به کارگردانی ژان لوک گدار (Jean-Luc Godard) می‌پردازد. صالح نجفی (Saleh Najafi) ضمن بیان خلاصه‌ای از داستانِ فیلمِ در ستایش عشق (In Praise of Love)، عناصر درون‌متنی و برون‌متنیِ این اثر سینمایی را بررسی کرده و به عمق مفهوم عشق که اساس فیلم را بنیان نهاده، دست می‌یابد.

ادگار و برت شخصیت‌های اصلی فیلم هستند و رابطه‌ی آن‌ها مهم‌ترین ارتباط انسانی و عاشقانه‌ای است که در کتاب عشق در سینما: در ستایش عشق، مورد واکاوی قرار می‌گیرد. این فیلم که نظرات مثبت و گاه به‌شدت منفیِ منتقدان را به دنبال داشته، از دو بخش سیاه‌وسفید و رنگی تشکیل شده است. بخش سیاه‌وسفید در نیمه‌ی آغازینِ فیلم، زمانِ حال را نشان می‌دهد و نیمه‌ی دوم و رنگی فیلم، به زمان گذشته، یعنی حدود دو سال پیش برمی‌گردد. نیمه‌ی سیاه‌وسفید بر روی پروژه‌ی ادگار تمرکز دارد؛ او بر روی پروژه‌ای مبهم درباب عشق کار می‌کند و چهار مرحله از عشق را در روبط سه زوجِ جوان، بزرگ‌سال و پیر مدنظر قرار می‌دهد. این چهار مرحله ملاقات، اشتیاق جسمانی، جدایی و آشتی را شامل می‌شوند. ادگار درمورد زوج بزرگ‌سال با دشواری‌هایی مواجه است که مانعِ پیشرفت پروژه می‌شود. در این راه از زنی به‌نام برت کمک می‌گیرد که اولین ملاقاتش با این زن به دو سال پیش برمی‌گردد. در جریان این همکاری رابطه‌ای عاطفی میان آن‌ها شکل می‌گیرد که البته به وضعیتی تراژیک ختم می‌شود.

نیمه‌ی دومِ فیلم که به‌صورت رنگی ساخته شده، به اولین ملاقات ادگار و برت بازمی‌گردد، زمانی‌که ادگار با زوج کهن‌سالی آشنا می‌شود که عضو نهضت مقاومت بوده‌اند و خاطراتشان را درباره‌ی نجات از اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها برای ادگار تعریف می‌کنند. این زوج پدربزرگ و مادربزرگ برت هستند و سبب آشنایی او با ادگار می‌شوند.

ژان لوک گدار، یکی از فیلم‌سازان سینمای موج نوی فرانسه است. موج نو در سینمای دهه‌ی پنجاه فرانسه تحولات بزرگی را سبب شد و مضمون آثار سینماگران را دچار چرخشی اساسی کرد؛ به‌طوری‌که موضوع آثار سینمایی از زندگی بورژوازی به سمت تنش‌های سیاسی در زندگی دانشجویان تغییر پیدا کرد و بر جنبش‌های کارگری و دانشجویی فرانسه متمرکز شد. سینمای موج نوی فرانسه همچنین تغییرات زیادی در تکنیک‌های فیلم‌برداری و تدوین به جا گذاشت. جمله‌ی معروفی از گدار به یادگار مانده که می‌گوید: «هر فیلمی باید دارای آغاز، میانه و پایان باشد، اما نه لزوماً به این ترتیب.» همین رویکرد در فیلم در ستایش عشق به‌کار گرفته شده و روایت خطی را برهم زده؛ به‌صورتی که ابتدا زمان حال به تصویر درمی‌آید و سپس گذشته نشان داده می‌شود.

انتشارات لگا این کتاب را ذیل مجموعه‌ی عشق در سینما منتشر کرده است.

درباره‌ی مجموعه‌ی عشق در سینما

مجموعه‌ی «عشق در سینما» با ده عنوان کتاب، به بررسی و تحلیلی دقیق از ده فیلم مهم تاریخ سینما می‌پردازد. این ده جلد مباحثی مستقل از یکدیگر دارند و رعایت ترتیب در مطالعه‌ی آن‌ها الزامی نیست. صالح نجفی مؤلفِ این مجموعه است و انتشارات لگا چاپ و نشر آن را بر عهده دارد. از جلدهای دیگرِ این مجموعه می‌توان به «عشق در سینما: بوسه‌های دزدکی»، «عشق در سینما: عاشقان مصلوب»، «عشق در سینما: مثل یک عاشق»، «عشق در سینما: پل‌های مدیسن کانتی» و «عشق در سینما: خانه‌ی خالی» اشاره کرد.

کتاب عشق در سینما: در ستایش عشق برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به عاشقان سینما و فعالینِ حوزه‌ی فیلم‌سازی و نقد فیلم توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب عشق در سینما: در ستایش عشق می‌خوانیم

گدار در سال 2000 معتقد بود ماهیت سینما را نه تکنیک‌های مختلف فیلم‌برداری بلکه پروژکسیون یا تصویرتابی تعیین می‌کند. او این حرف‌ها را دقیقاً موقع ساختن در ستایش عشق به‌زبان آورد. فیلمی که در آن هم از دوربین 35 میلیمتری استفاده شده هم از رنگ‌های اشباع‌شده‌ی دیجیتالی. به‌این‌ترتیب گدار تلویحاً می‌گوید سینما و ویدئو نه مدیوم‌های متفاوت بلکه ابزارهای متفاوتِ تولید تصویرند. در مقابل، ماهیت تلویزیون ترنسمیسیون (انتقال) تصویرهاست و بدین‌سان، تصویرهای تلویزیونی تفاوت ماهوی دارند با تصویرهایی که در سینما می‌بینیم. دانیل مورگان در کتاب گدار متأخر و امکان‌های سینما فصلی را به ایده‌ی «تصویرتابی» اختصاص داده است. به‌گفته‌ی مورگان، گدار در اواخر دهه‌ی 70 و اوایل دهه‌ی 80 برای توصیف رابطه‌ی سینما و ویدئو از استعاره‌ی هابیل و قابیل استفاده می‌کند، که دلالت بر نبرد این دو مدیوم دارد و در آن سینما نقش برادر خوب را دارد. و البته طرفه آن است که در این تشبیه، «سینما» عملاً به قائن (قابیل) منطبق می‌شود.

البته بیست سال بعد، گدار روش کلاً متفاوتی برای فکرکردن درباره‌ی این دو مدیوم پیش می‌نهد: «می‌خواهم بگویم تفاوت زیادی میان ویدئو و سینما نبود و می‌توانستید از یکی مثل دیگری استفاده کنید. چیزهایی هست که با یک مدیوم بهتر می‌توان انجام داد و بدین‌ترتیب با دیگری کارهای دیگر می‌کنید... از همه مهم‌تر اینکه با ویدئو به‌سادگی می‌توانید تصویر را تغییر دهید». در در ستایش عشق، گدار کمال استفاده را از امکانات دوربین ویدئو در بخش دوم فیلم برد. از رنگ‌های اشباع‌شده استفاده کرد، رنگ‌های خالی از آمیزه‌های رنگی دیگر، یعنی پر از خودِ یک رنگ. گدار در تاریخ(های) سینما تمرکز خود را بر تقاطع ویژه‌ی سینما و تاریخ قرار داده بود. گدار می‌گوید «سینما هرگز وجود خارجی نداشته است. فقط روی پرده تابانده شده (projected).»

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
1. مرور فیلم
2. واکاوی فیلم
کتاب‌نامه
نمایه