معرفی و دانلود کتاب مادران تنهای سرزمین من

معرفی کتاب مادران تنهای سرزمین من

مادران تنهای سرزمین من اثری با مضمونی فرهنگی، اجتماعی است. در این نوشته، شهره جهانشاهی سعی دارد فارغ از هرگونه تعصب جنسیتی با قلم خویش قدرت بی‌مانند زنانی را به تصویر کشد که در تمامی ادوار، منشا اتفاقات گسترده‌ی تاریخی بوده‌اند.(فایل کتاب در تاریخ 1399/02/29 جایگزین شده است.)

این زنان نه افرادی نامی، بلکه همان مادران دیروز، امروز و فردایند که وجودشان چه در کنار مردان و چه به‌تنهایی حادثه‌ای عظیم می‌آفریند که می‌توان آن را زندگی نامید.

و چرا مادران تنهای سرزمین من؟ دامن مادر، نخستین آموزگار است. واژه‌ی تنهایی، حسی است که همه تجربه‌اش کرده‌ایم و گاهاً زنان این سرزمین در مواجه‌شدن با بی‌عدالتی‌ها پناهی ندارند و به تنهایی دست به گریبان مشکلات می‌شوند. این دو کلام در کنار یکدیگر سرزمینی را می‌سازند.

رها شخصیت کتاب، حاکی از تمایل برای رهایی است. حاصل تلاش برای ایجاد رضایتمندی در جامعه و جهان است و نوشته‌هایی برگرفته از واقعیت‌ها می‌نویسد. این کتاب به مشکلات زنان، خشونت‌های علیه آن‌ها و جریان‌های موجود در جامعه می‌پردازد.

در بخشی از کتاب مادران تنهای سرزمین من می‌خوانیم:

بوی باران، بوی سبزه و بوی خاک به همراه گل‌های ارغوان، طراوت هوای بهاری را به ارمغان می‌آورد. همه‌چیز در حال شکفتن دوباره بود و نسیم با ناز و کرشمه‌اش گونه‌های شهروندان را نوازش می‌داد. آسمان آبی و ابری سفید، برگ‌های سبز بید، نغمه شوق پرستوهای شاد دست آدمی را به عرش می‌رساند. حس و حال خوبی در شهر دیده می‌شد و دیدن این رونق و نشاط روح را افسون می‌کرد و مستی دوباره می‌بخشید. در این شهر نسبتاً شلوغ و دلربا، رها زندگی می‌گذراند.

رها با همه سر و کار داشت از نوجوانان دختر و پسر گرفته تا کنکوری‌های سردرگم و دانشجویان بلندپرواز، همه را دوست می‌داشت و به اقتضای سنشان صوت عشق می‌نواخت تا محیط بسته و صندلی‌های خشک کلاس‌های درس به فضایی پرخاطره و لذت‌بخش مبدل گردد.

بعدازظهر امروز پس از پایان کار روزانه، مهمانی دلچسبی در انتظار داشت. رها هر نوع مهمانی را دوست نداشت. هر دور هم جمع شدن‌هایی که پس از پایانش، شروع قصه‌ی غصه‌دار عیب‌جویی‌ها و تحلیل کنایه‌هایی بود که ردوبدل شده بودند و آرامش شب را از آدم سلب می‌کردند. او جمع‌هایی را می‌پسندید بی‌حاشیه، بی‌دغدغه و بی‌غرض، دور هم بودن‌هایی که پس از پایانش آغاز لذتی بخش برای بودن با کسانی بود که در کنارشان راحتی و به معنای خلاصه صمیمی داشتی. جایی که همه بلدند حرف باد هوا نیست.