معرفی و دانلود کتاب هایدگر و مرگ

معرفی کتاب هایدگر و مرگ

«مرگ، ممکن‌ترین امکان دازاین است». مارتین هایدگر با این جمله، مرگ را نه پایان، بلکه دریچه‌ای به سوی زندگی اصیل می‌داند. این اندیشه در کتاب هایدگر و مرگ تحلیل و بررسی می‌شود. اثر حاضر که مجموعه‌ای از مقالات فلسفی درباره‌ی اندیشه‌ی هایدگر نسبت به مرگ است، در گروه کتاب‌های فلسفه‌ی هستی‌شناختی طبقه‌بندی می‌شود و به کوشش نویسندگانی چون پل ادواردز، استفان میولهال، برنت ادکینز، کارول جی. وایت و ویلیام بلاتنر تألیف شده است.

درباره‌ی کتاب هایدگر و مرگ

در فلسفه‌ی هایدگر، مرگ جایگاهی محوری دارد و به عنوان یکی از اساسی‌ترین مفاهیم در کتاب هستی و زمان مطرح می‌شود. هایدگر مرگ را نه صرفاً پایان زندگی، بلکه امکانی بنیادین می‌داند که دازاین (وجود انسانی) را به سوی اصالت و درک عمیق‌تری از هستی خود سوق می‌دهد. او مرگ را «امکان امتناع تام دازاین» می‌نامد و معتقد است که آگاهی از مرگ، انسان را از زندگی غیر اصیل به سوی زندگی اصیل هدایت می‌کند. در این دیدگاه، مرگ نه تنها پایان نیست، بلکه نقطه‌ای است که از طریق آن، دازاین می‌تواند به فهمی ژرف‌تر از وجود خود دست یابد. مهرداد پارسا در کتاب هایدگر و مرگ (Heidegger and Death On the impossible possibility of Dasein in Being) مجموعه‌ای از مقالات را درباره‌ی اندیشه‌ی هایدگر نسبت به مفهوم مرگ به قلم پل ادواردز (Paul Edwards)، استفان میولهال (Stephen Mulhall)، برنت ادکینز (Brent Adkins)، کارول جی. وایت (Carol J. White) و ویلیام بلاتنر (Wiliam D. Blatner) گرد آورده است.

کتاب هایدگر و مرگ در هفت فصل تنظیم شده و شامل مقالاتی است که به بررسی و نقد دیدگاه هایدگر درباره‌ی مرگ می‌پردازند. برنت ادکینز، نویسنده‌ی سه فصل نخست، با بهره‌گیری از روش پدیدارشناختی، مفهوم مرگ در هستی و زمان را گام‌به‌گام تبیین می‌کند. او با استفاده از مفهوم فقدان در روان‌کاوی فرویدی، برداشت هایدگر از مرگ را برداشتی مالیخولیایی دانسته و از دازاین به‌عنوان نمونه‌ای کلاسیک از سوژه‌ی مالیخولیایی یاد می‌کند.

استفان میولهال و پل ادواردز نیز در مقالات خود به تحلیل‌های دقیق و موشکافانه‌ای از مفهوم مرگ در فلسفه هایدگر پرداخته‌اند. این مقالات با نثری روان و ساختاری منسجم، مفاهیم پیچیده‌ی فلسفی را به‌گونه‌ای قابل فهم برای خوانندگان ارائه می‌دهند. با توجه به نثر روان ترجمه و ساختار منسجم مقالات، این کتاب می‌تواند برای خوانندگانی که آشنایی اولیه‌ای با فلسفه دارند، مفید و آموزنده باشد.

در مجموع، کتاب هایدگر و مرگ اثری ارزشمند است که با تحلیل‌های دقیق و موشکافانه، به بررسی یکی از بنیادی‌ترین مفاهیم در فلسفه هایدگر می‌پردازد و می‌تواند راهگشای فهم عمیق‌تری از هستی و مرگ برای خوانندگان باشد. این کتاب را انتشارات شوند با ترجمه‌ی مهرداد پارسا منتشر کرده است.

کتاب هایدگر و مرگ برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب هایدگر و مرگ برای دانشجویان و پژوهشگران فلسفه، به‌ویژه علاقه‌مندان به فلسفه‌ی قاره‌ای، اگزیستانسیالیسم و پدیدارشناسی و تمام کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از مفهوم مرگ و تأثیر آن بر زندگی انسانی هستند، می‌تواند مناسب باشد.

در بخشی از کتاب هایدگر و مرگ می‌خوانیم

چند سال پیش، پل ادواردز دو مقاله در نقد دیدگاه‌های هایدگر درباره‌ی مرگ منتشر کرد. سپس، لورنس هینمن با قرائت ادواردز از هایدگر مخالفت کرد. در نهایت، ادواردز دو مطالعه‌ی خود را بسط داد و آن‌ها را در قالب جلد نخست از مجموعه‌ی تک‌نگاری مونیستی منتشر کرد. می‌خواهم بحث بر سر این موضوع را دوباره باز کنم، اما نه با هدف نقد ادواردز به شیوه‌ی هینمن، بلکه برای طرح استدلالی علیه اعتقادی که هر دو در آن اشتراک دارند. ادواردز ادعا می‌کند موضع هایدگر را می‌توان به این ادعا تقلیل داد که (الف) «برخلاف گیاهان و حیوانات، انسان‌ها می‌دانند که می‌میرند» و (ب) «این آگاهی آن‌ها را به شیوه‌های مختلفی تحت ‌تأثیر قرار می‌دهد». ادواردز این را موضوعی پیش‌پاافتاده می‌داند که بی‌اهمیت بودن‌اش در پسِ نامفهومی‌ بیان غامض و سنگین هایدگر پنهان مانده است (ادواردز، 60).

هینمن با تبیین او از فرضیه‌ی هایدگر مخالفتی ندارد، اما می‌کوشد دیدگاه هایدگر را از طریق تکمیل‌ مواضع او جذاب‌تر و مهم‌تر جلوه دهد. هینمن می‌گوید، هایدگر سعی دارد به ما نشان دهد که چگونه می‌توانیم «از امکان مرگ شخص به معنایی دست یابیم». با این همه، متأسفانه نتیجه می‌گیرد که هایدگر گرچه به‌سختی تلاش می‌کند، اما «در واقع، مطمئن نیست که آیا کسب معنایی از مرگ شخص» ممکن است یا نه (هینمن، 211).

می‌خواهم نشان دهم مسئله‌ای که هایدگر از آن صحبت می‌کند، اساساً از سوی این دو نویسنده و نیز از سوی بسیاری دیگر از جمله جیمز دمسک بد فهمیده شده است؛ کشیشی که هستی، انسان و مرگاش پژوهشی دقیق درباب ملاحظات هایدگر درباره‌ی مرگ در آثاری است که در طول حیات‌اش منتشر شده‌اند. گمان می‌کنم برای فهم منظور هایدگر باید میان مرگ یک شخص و مرگ اگزیستانسیال دازاین تمایزی اساسی برقرار کنیم. هایدگر نمی‌خواهد از مرگ شخصیِ فرد «معنایی» (Sinn) به دست آورد. در واقع، معلوم نیست که مرگ شخصی و فیزیکی فرد چیزی باشد که برای فهم او «معنایی» داشته باشد. مرگ قسمی‌ «رویداد طبیعی» است که از نظر هایدگر «ضد معنا» (widersinnig) است و «می‌تواند در ما اختلال ایجاد کرده و ویران‌مان کند».

فهرست مطالب کتاب

مقدمه‌ی مترجم
1) پیوست مرگ
2) طرح‌افکنی‌های مرگ
3) مباشر عدم
4) میرایی بشری: هایدگر، درباره‌ی چگونگی ترسیم امکان ناممکن دازاین
5) هایدگر و مرگ به ‌مثابه‌ی «امکان»
6) دازاین، وجود و مرگ
7) مفهوم مرگ در هستی و زمان
پیوست: درباب شیوه‌های مردن: هگل، هایدگر، دلوز
نمایه‌ی نام‌ها