معرفی و دانلود کتاب هدایت خداوند

معرفی کتاب هدایت خداوند

کتاب هدایت خداوند نوشته‌ی مجید امیری، شامل دو بخش است؛ بخش اول به دیدگاه و تجربیات نویسنده در مورد هدایت و خواستِ خداوند اختصاص دارد و بخش دوم جملات قصاری است که از کتاب‌های مقدس و دینی آورده شده. این اثر چراغ راه ماست برای اینکه ندای درون خود را بشنویم تا حضور خداوند را در قلب و زندگی‌مان حس کنیم. کتاب هدایت خداوند می‌تواند آرامش‌بخش و منبع الهامی برای همه‌ی انسان‌ها باشد تا حضور خداوند در زندگی را حس کنند و مسیر درست را در پیش بگیرند.

در بخشی از کتاب هدایت خداوند می‌خوانیم

در این سال‌ها به این نتیجه رسیدم که بزرگ‌ترین مانعی که باعث می‌شود انسان‌ها به درون خود توجه نکنند، «نفس» است. حال می‌خواهم درباره‌اش صحبت کنم تا بهتر آن را بشناسید و بتوانید خود را از بند آن رها کنید. نفس، دوستدار سروصداست. از سکوت و آرامش بیزار است. توجه نفس به دنیای بیرون است و با دنیای درون بیگانه است. نفس، به‌دنبال لذت‌های زودگذر است تا بتواند از طریق آن شما را متقاعد کند که می‌تواند در راه زندگی هدایتتان کند. نفس با این شیوه، انسان را به‌دنبال خود می‌کشد. این امر باعث می‌شود از طرح الهی خود فاصله بگیرد. این‌گونه است که نفس هدایت زندگی‌تان را به دست می‌گیرد. کم‌کم به آن عادت می‌کنید و چشم‌بسته به‌دنبالش راه می‌روید و هنگامی‌چشم باز می‌کنید که می‌بینید خیلی از آرزوهای خود فاصله گرفته‌اید؛ در نتیجه زندگی‌تان پُر از رویدادها و انسان‌های ناهماهنگ می‌شود. در این هنگام است که سردرگم می‌شوید که چرا این مشکلات به‌ وجود می‌آیند و چه‌کسی باعث این مشکلات می‌شود؟

خیلی‌ها فکر می‌کنند که با تغییر مکان یا مهاجرت به جایی دور، می‌شود از مشکلات رهایی پیدا کرد. آن‌ها به غیر خود، همۀ شرایط و آدم‌ها را مقصر می‌دانند؛ زیرا از دنیای درون اطلاعی ندارند و نمی‌دانند باید با طرح الهی خود هماهنگ شوند. برای همین می‌خواهند خود دست‌به‌کار شوند تا هرطوری که شده زندگی‌شان را رقم بزنند و دست‌به‌گریبان هر حیله و ترفندی می‌شوند تا پیروز شوند. با وجود این، شاید بعضی چیزها را با زور و زحمت در دنیای مادی به دست آورند؛ اما رضایت درون را ندارند. اینجاست که برای فرار از این ناهماهنگی‌ها و تسکین درد، بیشتر و بیشتر به نفس رو می‌آورند تا با لذت‌های زودگذر یا به‌دست‌آوردن هرچه بیشتر دارایی، این ناهماهنگی‌ها را فراموش کنند؛ در نتیجه صدای درون را هرگز نمی‌شنوند و حالِ خوب را بیرون از خود جست‌وجو می‌کنند.