معرفی و دانلود کتاب پانزده سال در میان لاشه‌های نیمه‌ جان

معرفی کتاب پانزده سال در میان لاشه‌های نیمه‌ جان

کتاب پانزده سال در میان لاشه‌های نیمه‌ جان نوشته‌ی رنه بل بنوا برای نخستین بار در سال 1938 منتشر شد و برای سال‌‌ها در زمره‌ی محبوب‌ترین آثار قرار گرفت. نویسنده‌ی این کتاب ماجرای سال‌های تبعیدش در مستعمره‌ی فرانسه و تلاش‌هایش برای فرار را به رشته‌ی تحریر درآورده است.

رنه بل بنوا (Rene Belbenoit) نویسنده‌ی کتاب پانزده سال در میان لاشه های نیمه جان (Dry guillotine; fifteen years among the living dead) در سال 1920 به هشت سال کار سخت در مستعمره‌ی گویان فرانسه محکوم شد. دو هفته پس از ورودش تلاش کرد برای اولین بار با مرد دیگری فرار کند. آن‌ها سوار قایق هم شدند اما سرانجام کار چندان موفقیت‌آمیز نبود و دوباره به مستعمره‌ فرستاده شدند و مجازات آن‌ها از سر گرفته شد.

نویسنده در دوران حبس خود نوشتن خاطراتش را آغاز کرد اما امید خود را برای فرار کردن از آن تبعیدگاه از دست نداد و همچنان به دنبال راهی برای فرار می‌گشت تا این‌که بار دیگر به همراه 9 نفر از زندانیان تصمیم به فرار گرفتند و ... .

یکی از دلایل جذابیت این اثر در این موضوع است که شما به عنوان خواننده می‌دانید رنه بل بنوا شخص بی‌گناهی نیست و خودش نیز بارها به این موضوع اعتراف می‌کند اما به دلیل شرایط سختی که در آن قرار گرفته است شما با او احساس همدردی می‌کنید.

در بخشی از کتاب پانزده سال در میان لاشه های نیمه جان می‌خوانیم:

مجرمان محکوم به گذراندن دورۀ خود در گینۀ فرانسه را، تا زمانی که کشتی انتقال آن‌ها از راه برسد، به زندان متمرکزی واقع در جزیره‌ای نزدیک لاروشل می‌برند. این انتقال با واگن‌های زندانی انجام می‌گیرد؛ واگن‌ّهای راه‌آهنی که چیزی نیست جز دخمه‌های کوچکی با عرض و طول یک در یک‌ونیم متر. در هر سلول یک نفر زندانی جا می‌شود که پاهایش با زنجیر محکم بسته شده، به علاوۀ یک نیمکت کوچک. درِ آنکه از بیرون قفل می‌شود، دریچۀ کشویی کوچکی برای تحویل غذا دارد. هر واگن زندانی سه نگهبان مسلح دارد و این واگن‌ها که به قطارهای مسافری یا باری متصل می‌شود، از تمام نقاط کشور به مرکز انتقال مجرمان در لاروشل می‌آید، تا زندانیانی را که به تبعیدی وحشت‌آور در زندان مستعمراتی در امریکای جنوبی محکوم شده‌اند با خود ببرد.

مرا بعد از دو روز بازداشت به بسانگون بردند تا جوابگوی اتهاماتم دربارۀ سرقتی باشم که در ناهارخوری ایستگاه قطار مرتکب شده بودم، اولین قدم من برای سقوط در سراشیبی زندگی خلافکارها. دادگاه آن جا برای من یک سال زندان برید؛ ازآنجاکه رفتارم چندان مطابق اصول نبود حکم من به هشت سال زندان با اعمال شاقه تبدیل شد.