معرفی و دانلود کتاب کارین: یک خاطره

معرفی کتاب کارین: یک خاطره

کتاب کارین: یک خاطره یکی از اولین داستان‌های جوزف کنراد است که آن را در اوایل سال 1897 نوشت. این کتاب داستانی را از زبان یک راوی ناشناس بیان می‌کند که برای قاچاق اسلحه و مهمات به سرزمین کارین در نزدیکی مالایا می‌رود. او در آن‌جا با شخصیتی عجیب، باشکوه و مرموز آشنا می‌شود که به دلایلی مبهم، از گذشته‌اش فرار می‌کند...

درباره‌ی کتاب کارین: یک خاطره

جوزف کنراد (Joseph Conrad) برای اولین بار داستان کارین: یک خاطره را در نشریه‌ی بلک‌وود در قالب یک داستان مستقل منتشر کرد و سپس آن را در مجموعه‌قصه‌های آشوب به چاپ رساند. کنراد نویسنده‌ای لهستانی است که وقتی در سال 1878 به انگلیس آمد، نمی‌توانست انگلیسی صحبت کند؛ اما بعدها به یکی از نویسندگان بزرگ ادبیات انگلستان تبدیل شد. او زندگی پرماجرایی داشت که در رمان‌ها و داستان‌های کوتاهش بازتابی آشکار دارد. چهار سال زندگی او در بندر مارسی و علاقه‌اش به دریانوردی و قاچاق اسلحه، در کتاب کارین: یک خاطره (Karain: A Memory) به‌خوبی نمایان می‌شود.

داستان کوتاه کارین: یک خاطره با روایت اول شخصِ قصه‌گویی شروع می‌شود که نامش را نمی‌دانیم. تنها اطلاعاتی که از او داریم، نام هم‌سفرانش و موطن او، بریتانیاست. او به منطقه‌ی کوچک کارین در بخشی جداشده از مجمع‌الجزایر مالایا می‌رود. شخصیت اصلی کتاب نیز کارین نام دارد که از دید راوی اول شخص کتاب معرفی می‌شود. راوی به‌وضوح به کارین علاقه دارد و او را دوست خود می‌داند. کارین رئیس مالایی همان منطقه است که رعایایش برای او احترام زیادی قائل هستند. روایت کتاب کارین: یک خاطره به گونه‌ای است که مخاطب احساس می‌کند با کارین مانند پادشاهان رفتار می‌شود. البته راوی تشخیص می‌دهد که پشت این رفتار اشراف‌مآبانه، کارین وقار و عظمتی طبیعی دارد. کارین پیروان وفاداری دارد و راوی در هنگام قاچاق اسلحه و مهمات، با او آشنا می‌شود.

در قسمت میانی کتاب کارین: یک خاطره، روایت کتاب به دست کارین سپرده می‌شود. کارین داستان زندگی خود را بازگو نموده و سعی می‌کند بار گناهی را که تا‌ آن زمان بر دوش خود کشیده است، بر زمین بگذارد. او با پیامدهای این گناه زندگی کرده است و حال می‌خواهد هر طور که شده از این بار گناه خلاص شود و روح خود را سبک کند. در این بخش داستانی از زبان کارین نقل می‌شود که جذابیت خاصی دارد و جوزف کنراد با همین قصه، خواننده‌ی کنجکاو را تا پایان با خود همراه می‌کند...

اگر می‌خواهید بدانید کارین چه سرگذشتی داشته و چه سرنوشتی در انتظار اوست،‌ کتاب کارین: یک خاطره را بخوانید که نشر لگا آن را با ترجمه‌ی ادیبانه و هنرمندانه‌ی محسن فخری به انتشار رسانده است.

درباره‌ی مجموعه‌ی داستان‌های کوتاه

شاید دیگران فکر کنند نوشتن داستان کوتاه کار بسیار ساده‌ای باشد؛ اما ویلیام فاکنر معتقد بود نگارش یک داستان کوتاه ممکن است از خلق یک رمان بلند هم دشوارتر باشد. خلاصه و مختصر بودن داستان‌ کوتاه باعث می‌شود که نویسندگان وقت زیادی برای نوشتن در این قالب ادبی بگذارند. نشر لگا در مجموعه‌ی داستان‌های کوتاه خود، قصه‌هایی را به زبان انگلیسی منتشر می‌کند که نویسندگان کشورهای انگلیس‌، ایرلند، آمریکا، استرالیا، نیوزیلند و... نوشته‌اند. داستان‌های این مجموعه پنج‌هزار تا بیست‌هزار کلمه هستند. تا به امروز کتاب‌های «آن زن دیگر»، «کارین: یک خاطره»، «فروپاشی خانمان آشر»، «ریپ وان وینکل» و «ماجرای پال» در مجموعه‌ی داستان‌های کوتاه نشر لگا به چاپ رسیده‌اند.

کتاب کارین: یک خاطره برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب کارین: یک خاطره برای کسانی مناسب است که به داستان‌های کوتاهِ ادبیات انگلیس علاقه دارند.

در بخشی از کتاب کارین: یک خاطره می‌خوانیم

چهره‌ها، چشم‌ها و صداها را به خاطر می‌آوریم؛ باز هم درخشش تیغ‌ها و ابریشم‌ها را می‌بینیم؛ جنبش نجواگر آن جماعت را که پرتلألو، شادمان و سلحشور است؛ و انگار دست‌های قهوه‌ای مهربانی را حس می‌کنیم که بعد از اندک فشارْ باز بر قبضه‌های جواهرنشان سلاح قرار می‌گیرند. رعایای کارین بودند؛ پیروانی جان بر کف. حرکات‌شان به لب‌های او بسته بود و افکارشان را در چشمان او می‌خواندند. با خونسردی از زندگی و مرگ برای‌شان زمزمه می‌کرد و آن‌ها هم فروتنانه حرف‌هایش را چون تحفه‌های تقدیر می‌پذیرفتند. آزاد‌مردانی بودند و او را، به‌هنگام صحبت، «ارباب» خطاب می‌کردند. با عبور او صداها خاموش می‌شد؛ گویی در محافظت سکوت گام برمی‌داشت و در پی‌اش زمزمه‌هایی از بیم و احترام جاری می‌شد. او را سردار جنگ می‌نامیدند. حاکم سه روستایِ واقع در دشتی باریک بود؛ اربابِ تکه‌زمین ناچیزی بر خاک، سرزمینی فتح‌شده که شبیه ماه نو بود و در انزوا بین تپه‌ها و دریا قرار داشت.

از فراز عرشۀ کشتی ما که در وسط خلیج لنگر انداخته بود، سراسر قلمروش را با حرکت نمایشی دستش در امتداد برآمدگی تپه‌ها نشان‌مان داد و گویی حرکت مشخص دستش مرزها را به عقب راند و آن را ناگهان به‌حدودی چنان وسیع و مبهم گسترش داد که برای لحظه‌ای به نظر آمد که تنها سرحدش آسمان باشد؛ و به‌راستی با نگاه به آن سرزمین، که از سویی در محاصرۀ دریا و از سویی با شیب‌های تندِ کوهستان از خشکی جدا افتاده بود،‌ مشکل می‌شد وجود همسایه‌ای را باور داشت.