معرفی و دانلود کتاب کوچک تنهایی

معرفی کتاب کوچک تنهایی

در کتاب کوچک تنهایی مخاطب هفت داستان کوتاه خواندنی از پنج نویسنده‌ی مطرح آمریکایی با نام‌های جنسن بیچ، مایکل سیتزفسکی، دبورا ویلیس، کری لابن و ژان جونز، خواهید بود. تنهایی، ملال و نومیدی، از جمله مهم‌ترین درونمایه‌های آثار حاضر در مجموعه‌ی پیش رو به شمار می‌روند.

درباره کتاب کوچک تنهایی

تا همین چند دهه‌ی اخیر، «رمان» پرمخاطب‌ترین فرم روایی در سراسر جهان بود. برای پی بردن به صحت این گفته، کافی است اسامی بزرگ‌ترین نویسندگان جهان در طول سه سده‌ی گذشته‌ را در ذهن خود مرور کنید. آنگاه خواهید دید که تقریباً تمامی این بزرگان، از جمله ادیبانی چون اونوره دو بالزاک، گوستاو فلوبر، چارلز دیکنز، جین آستن، تامس هاردی، فئودور داستایوفسکی، جورج الیوت، مارسل پروست و...، با خلق رمان‌هایی حجیم و مفصل جاودانه شدند که مطالعه‌ی آن‌ها، هفته‌ها و چه بسا ماه‌ها از خواننده وقت می‌گیرد. از نیمه‌ی دوم قرن بیستم به این سو امّا، اقبال مخاطبین عام به رمان هرچه کمرنگ و کمرنگ‌تر شد و به جای آن، توجه عمومی به داستان کوتاه فزونی گرفت. بسیاری از منتقدان ادبی بر این باورند که بدل شدن داستان کوتاه به اصلی‌ترین گونه‌ی روایی در زمانه‌ی ما، ناشی از آن است که مطالعه‌ی آثار کلاسیک حجیمی چون «جنگ و صلح» یا «تربیت احساسات»، هر اندازه هم که وسوسه‌کننده باشد، در حوصله‌ی مخاطب امروزی که زندگی خود را سرشار از مشغله‌های ریز و درشتِ کاری و شخصی می‌یابد، نمی‌گنجد. مطالعه‌ی رمان زمانی فراخ و خاطری آسوده می‌طلبد؛ یعنی درست همان دو گمشده‌ی انسان امروز. حال‌آن‌که خواندن داستان کوتاه نه نیاز به صرف زمانی طولانی دارد، و نه احتیاج به بذل دقت و توجهی مستمر. از همین روست که اغلب نویسندگان بزرگ عصر ما، خاصه در جهان انگلیسی‌زبان که یکی از اصلی‌ترین خاستگاه‌های ادبیات داستانی به شمار می‌رود، به جای رمان، به نگارش داستان کوتاه روی آورده‌اند. در کتاب «کتاب کوچک تنهایی» بناست مخاطب آثار برخی از بهترینِ این نویسندگان باشید.

مجموعه‌ی نامبرده متشکل از هفت داستان کوتاه خواندنی با عناوین پیش روست: «خدا بیامرزدش»، «مهاجرت»، «هیولا»، «تاریکی»، «تاد»، «کارت‌پستال‌هایی از ناتالی»، و «خودت انتخاب کن». اسامیِ نویسندگان آثار مذکور که جملگی از مطرح‌ترین داستان‌نویسان ادبیات معاصر آمریکا به شمار می‌روند، از این قرار است: جنسن بیچ، مایکل سیتزفسکی، دبورا ویلیس، کری لابن و سرانجام، ژان جونز.

چنان‌که در سطور ابتدایی مطلب حاضر اشاره نمودیم، تنهایی، ملال و نومیدی، اصلی‌ترین درونمایه‌های داستان‌های حاضر در مجموعه‌ی کتاب کوچک تنهایی را تشکیل می‌دهند؛ تنهایی و ملال و نومیدی‌ای که بیش از هر چیز، از زندگیِ تهی از شور و عاطفه‌ی انسانِ تک‌افتاده‌ی عصر جدید ناشی می‌شوند. البته اشتراک درونمایه‌های هفت داستانِ کتاب پیش رو، نباید شما را به این ظن بیندازد که با داستان‌هایی مشابه مواجهید. واقعیت این است که هر یک از هفت قصه‌ی کتاب کوچک تنهایی، علی‌رغم اشتراکات محتوایی، از حیثِ تکنیک‌های روایی و سبک نگارش، تفاوت‌هایی انکارناپذیر و شایان توجه با یکدیگر دارند.

لازم به اشاره است که عناوین حاضر در کتاب پیش رو، جملگی از بهترین آثار نویسندگانِ خود به شمار می‌روند. در همین راستا، باید اضافه کرد که برخی از این عناوین (از جمله داستانِ کارت پستال‌هایی از ناتالی که جایزه‌ی شرلی جکسون را برای کری لابن به ارمغان آورده)، مضاف بر برانگیختن تحسین منتقدان، افتخاراتی را نیز نصیب خالقان‌شان نموده‌اند.

مجموعه‌ی کتاب کوچک تنهایی به قلم حسین مسعودی آشتیانی به زبان فارسی ترجمه شده و توسط انتشارات کتاب کوچه در دسترس علاقه‌مندان به ادبیات داستانی قرار گرفته است.

کتاب کوچک تنهایی مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه مدرن و دنبال‌کنندگان ادبیات روز آمریکا، دو گروه از مخاطبین اصلی مجموعه‌ی کتاب کوچک تنهایی به شمار می‌روند.

در بخشی از کتاب کتاب کوچک تنهایی می‌خوانیم

در یکی از آخرین روزهایی که بچه‌ها را برای بازی به پارک بردم، آن مرد هم آن جا بود. ظاهری آرام و بی‌آزار داشت، شلوار جین و تی‌شرت پوشیده بود و یک کلاه بیسبال به سر داشت. هم سن و سال من به نظر می‌آمد، ولی ریش بلندش تشخیص سن و سالش را دشوار می‌کرد، آن‌قدر که نمی‌شد حدس زد ده سال از من بزرگ‌تر است یا ده سال کوچک‌تر. طبق عادت همیشگی، روی نیمکت نشسته بودم و پسرهایم را تماشا می‌کردم که داشتند سرسره‌بازی و تاب‌سواری می‌کردند. مرد ریش‌بلند برخاست و به‌سمت چرخ و فلکی رفت که چند تایی بچه در آن نشسته بودند. آن را چرخاند. صدای خندۀ بچه‌ها بلند شد و کلی کیف می‌کردند. بعد هم، بازی بچه‌ها را داوری کرد. اما در نهایت، شروع به انجام یک بازی کرد که به آن «بازی هیولا» می‌گفت. او خود را به‌شکل یک زامبی درمی‌آورد و به‌سمت بچه‌ها حرکت می‌کرد. حرکت او باعث می‌شد آن‌ها کلی جیغ و داد به راه اندازند و بعد هم، حسابی بخندند. به‌نظرم، او پدر نمونۀ سال بود و حداقل تا بار سومی که او را در پارک دیدم، مدام در دل، تحسینش می‌کردم. در سومین روز بود که دیدم سوار بر دوچرخه، به پارک رسید، تمام کارهای روز قبل را با بچه‌ها تکرار کرد، با همه خداحافظی کرد و سوار بر دوچرخه، برگشت و رفت. پدر نمونۀ سال، چه از من جوان‌تر بود و چه پیرتر، در آن پارک، هیچ فرزندی نداشت.

همسرم این مورد را اصلاً عجیب نمی‌دانست. چارلین مترجم، نویسنده و ویراستار بود. از روزی که پسر بزرگمان هشت‌ساله شده بود، از کنار پارک هم رد نشده بود. وظیفۀ پارک بردن بچه‌ها با من بود تا چارلین فرصتی حداقل دو ساعته پیدا کند و در منزل، با آرامش، به کارهایش برسد. با این نقل‌قول، اصلاً قصد ندارم همسرم را انسانی بی‌خیال و ساده‌انگار معرفی کنم. ولی وقتی ماجرا را برایش شرح دادم، گفت: «به‌جای اینکه بری اونجا روی نیمکت بشینی و با موبایلت ور بری، بهتره با بچه‌هات بازی کنی.»

فهرست مطالب کتاب

خدا بیامرزدش
مهاجرت
هیولا
تاریکی
تاد
کارت‌پستال‌هایی از ناتالی
خودت انتخاب کن