معرفی و دانلود کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ

معرفی کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ

کتابی که واپسین روزهای یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان اتریشی را برایتان ترسیم می‌کند... لوران سکسیک با بهره‌گیری از یادداشت‌ها و آثار به‌جامانده، کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ را برای بازگو کردن شش ماه آخر حیات اشتفان سوایگ به نگارش درآورده. نثر شعرگونه و لطافت بیان نویسنده از ویژگی‌های درخور توجه این اثر محسوب می‌شوند.

درباره‌ی کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ

اشتفان سوایگ (Stefan Zweig) رمان‌نویس، روزنامه‌نگار و زندگی‌نامه‌نویس برجسته‌ای بود که در بیست‌و‌هشتم نوامبر 1881 زاده شد و هنگامی که شصت‌و‌یک سال داشت، در سال 1942 به زندگی خود پایان داد. سال‌های پایانی عمر او با جنگ‌جهانی دوم و مصائب آن هم‌زمان شد. سوایگ برای این‌که از گزند نیروهای نازی در امان باشد، ابتدا به بریتانیا و سپس به آمریکا مهاجرت کرد. بااین‌حال، به‌سبب مشکل تنفسیِ همسرش، لته، راهی برزیل شد و پتروپولیس را برای زندگی انتخاب کرد.

در سال‌های مهاجرت و سرگردانی، نوشته‌ها و یادداشت‌هایی از این نویسنده باقی مانده که لوران سکسیک (Laurent Seksik) با بهره‌گیری از آن‌ها، زندگی‌نامه‌ی داستانی وی را به نگارش درآورده. کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ (The Last Days Of Stefan Zweig) شرح احوال این هنرمند را در شش ماه پایانی عمرش نشان می‌دهد و احساسات فروخفته‌ی او را برای مخاطبان آشکار می‌سازد.

نویسنده در تلاش بوده برای نگارش کتاب پیش رو، سبک نویسندگی خود را تا حد زیادی به قلم خاص سوایگ نزدیک کند. گفتنی است متن کتاب شباهت زیادی به شعر دارد و نوعی نثر شعرگونه را در ذهن تداعی می‌کند. کتاب حاضر به رمان‌هایی که ممکن است آن‌ها را یک‌باره بخوانید، شباهتی ندارد. متن کتاب بیش از آن‌که بیانگر رخدادهای بیرونی باشد، به دنیای درونی سوایگ و احساسات او توجه دارد. بااین‌اوصاف، اثر حاضر را می‌توان کتابی درون‌نگرانه دانست که دریچه‌ای به دنیای نهانی سوایگ برای خوانندگان باز می‌کند.

پررنگ‌ترین ویژگی‌ای که در کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ به چشم می‌خورد، چیزی نیست جز احساس ناامیدی. وقوع جنگ و فجایع آن، حقایقی را در برابر سوایگ مجسم کرد که او را برای همیشه در ناامیدی فرو برد. ناامیدی سوایگ اما با پایان جنگ، به پایان نرسید. بلکه انگیزه‌ای شد تا به خودکشی تن دهد و خود را برای همیشه از منجلاب ناامیدی‌هایش رها کند. شاید ناامیدی سوایگ را بتوان مرهون دیدگاه فلسفی او نسبت به زندگی دانست. او که در دانشگاه به تحصیل در رشته‌ی فلسفه پرداخته بود، در مواجهه با واقعیات زندگی می‌کوشید با نگاهی فلسفی دنیا را حلاجی کند. بعید نیست همین فلسفه‌ورزی‌ها او را بیش‌از‌پیش با بیهودگی جهان رویارو کرده و راه خودکشی را پیش پایش قرار داده باشد.

لوران سکسیک در تلاش بوده زندگی محدود، اما عمیق سوایگ را در دوران تبعید نشان بدهد. نخستین صحنه‌های کتاب به زمانی برمی‌گردد که سوایگ همراه با لته، عازم برزیل شده بود و در خانه‌ای کوچک می‌کوشید زندگی ازدست‌‌رفته‌ی خود را احیا کند. حضور اندک، اما تأثیرگذار لته و آرامشی که سوایگ از بودن در کنار او تجربه می‌کرد، در لابه‌لای صفحات کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ، به خوبی قابل‌مشاهده است.

مؤلف در سراسر کتاب سعی داشته به واقعیت‌های زندگی سوایگ پایبند بماند. به همین دلیل، هر کجا را که رد و نشانی از سوایگ و یادداشت‌های او بوده، بررسی کرده و اثری نگاشته که از هر جهت، مستند و معتبر باشد. خواندن این اثر از یک طرف نگرش سوایگ را نسبت به جنگ و مواهب زندگی به شما نشان می‌دهد و از سوی دیگر، حقایق غیرقابل‌باور جنگ جهانی را برایتان آشکار می‌کند. بدون شک مطالعه‌ی آثار اشتفان سوایگ بعد از خواندن این کتاب، برای شما معنای دیگری خواهد داشت.

این کتاب را محمود گودرزی به فارسی ترجمه کرده و نشر خوب در اختیارتان قرار داده است.

نکوداشت‌های کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ

• کتابی با زیبایی خیره‌کننده! (Le Nouvel Observateur)
• معجزه‌ای که همه‌ی طرفداران سوایگ را محسور خواهد کرد. (Le Figaro)
• لوران سکسیک یک تراژدی را با لطافتی شگفت‌انگیز بازگو کرده است. (Le Point)
• لوران سکسیک با استعداد قابل‌توجهِ خود، زندگی سوایگ را در کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ روایت می‌کند. (لیورس هبدو)

کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به خواندن زندگی‌نامه‌های داستانی علاقه دارید، حتم داریم به کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ نیز علاقه‌مند خواهید شد.

در بخشی از کتاب آخرین روزهای اشتفان سوایگ می‌خوانیم

آن‌ها ملاقاتشان را مدیون دوران تبعید در لندن بودند. اشتفان در بهار 1934 تازه آن جا مستقر شده بود. لوته یک ‌سالی می‌شد که به لندن پناه برده بود. هیتلر تازه قدرت را به دست گرفته بود که او و برادرش در سال 1933 از کاتوویتسه گریخته بودند. طنز ناگوار ماجرا این بود که فریدریکه آن دو را به هم معرفی کرده بود. همسر سوایگ اصرار کرده بود حالا که اریکا ماینگاستِ وفادار را از دست داده‌اند، برای نوشتن ماری استوارت از خدمات منشی‌ای خصوصی بهره ببرد. تقریباً در طول تمام مصاحبه لوته ساکت مانده بود. آیا ظاهر ترس‌خورده‌اش از اشتفان دل برده بود؟ ظاهر فرمان‌بردار و تحسین‌گری که نتوانسته بود کنار بگذارد؟ او فقط بیست‌وپنج‌ساله بود و اشتفان حدوداً پنجاه‌ساله.

فریدریکه با اولین تبادل نگاه فهمیده بود. اما بدگمان نشده بود. طی سال‌هایی که کنار نویسنده بود صفی طولانی از معشوقه‌ها دیده بود. به وضعیت زن‌ خیانت‌دیده تن داده بود. او فقط کمی توداری و پنهان‌کاری می‌خواست و بس. خواهان سکوت بود. با لوته اوضاع به‌شکلی متفاوت با همیشه پیش رفته بود. هر سه تابستان بعد کنار گردشگاه انگلیسی‌ها در هتل وست‌مینستر دوباره همدیگر را دیده بودند. لوته ساکن اتاقی کنار اتاق زن و شوهر بود. یکی از ماه‌های تابستان 1934 را با یوزف روت و رومن رولان آن جا گذرانده بودند. قرار بود در کنسرت دوستشان توسکانینی در اپرای مونته‌کارلو شرکت کنند و در امتداد جادۀ گراند‌کورنیش به پیاده‌روی‌هایی طولانی‌ می‌رفتند. صبح یکی از روزهای ماه ژوئیه، فریدریکه که بیرون رفته بود تا ویزایش را از کنسولگری بگیرد، زودتر از موعد برگشته بود. مثل نمایش‌ واریته‌ا‌ی بد، شوهر و منشی‌اش را دست‌دردست روی بالکن غافلگیر کرده بود. زنی با گام‌های سریع از سالن رستوران هتل سولار دو امپری گذشت. موهایی کوتاه داشت، کمی جوگندمی. شلوار فلانلی نخودی‌رنگ و پیراهنی مشکی به تن داشت. اشتفان ناخواسته با نگاهش شمایل او را که میان میزها می‌لغزید دنبال کرد.