معرفی و دانلود کتاب توقف ناگهانی در ایستگاه جمجمه

معرفی کتاب توقف ناگهانی در ایستگاه جمجمه

آیا می‌شود در دنیایی زندگی کرد که همه چیز و همه کس گوش‌به‌فرمان شما باشند؟ مریم صرافین در کتاب توقف ناگهانی در ایستگاه جمجمه دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن شرایطی برقرار است که همه چیز بر اساس خواسته‌های شخصیت اصلی داستان پیش می‌رود.

درباره کتاب توقف ناگهانی در ایستگاه جمجمه:

تزریق روزانه یک دوز خوشی می‌تواند نسخه‌ای باشد که پزشک برای شما تجویز کرده است. این جمله شاید در این دنیا دور از تصور باشد. اما در دنیای خلق‌شده توسط مریم صرافین، برنامه‌نویسی که کم‌کم به داستان‌نویسی روی آورد، به راحتی می‌توانید با نسخه‌ی پزشک یک سرنگ خوشی را به خود تزریق کنید و هرچه اندوه هست را از رگ‌هایتان بیرون بکشید یا برعکس با تزریق یک ویال نفرت به رگ‌هایتان، از هرچه که در این دنیا هست و نیست، بیزار شوید.

کتاب توقف ناگهانی در ایستگاه جمجمه (Sudden Stop In the Skull Station) رمانی علمی و تخیلی با یک ماجرای آخرالزمانی هیجان‌انگیز است. گروهی از افراد به قصد سفر به شابیان هور سوار قطاری می‌شوند. قطار در میانه راه در یک ایستگاه توقف می‌کند اما این توقف باعث تغییر سرنوشت مسافران قطار می‌شود چراکه اتفاقت عجیبی درست از لحظه توقف قطار در ایستگاه جمجمه می‌افتد. یک پزشک به همراه دستیارانش از طرف شرکتی به نام جمجمه سیاه وارد قطار می‌شوند و داروی عجیب و غیرمعمولی را به مسافران تزریق می‌کند. زندگی هرکدام از این مسافران درست بعد از تزریق آن داروی عجیب دستخوش تغییرات و اتفاقات عجیبی می‌شود که نتیجه‌اش سردرگمی هرچه بیشتر شخصیت‌های کتاب و پیچیده‌تر شدن شرایط زندگی‌شان است. اما مگر چه چیزی در آن دارو بوده که تا این حد باعث تحول زندگی آنان می‌شود؟

کتاب توقف ناگهانی در ایستگاه جمجمه مناسب چه کسانی است؟

خواندن این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌هایی با موضوعات تخیلی و آخرالزمانی که درونمایه‌ی سیاسی و اجتماعی دارند، جذاب خواهد بود.

در بخشی از کتاب توقف ناگهانی در ایستگاه جمجمه می‌خوانیم:

درون رسکاپ نبرد سختی برپا بود. به خودش می‌پیچید. نمی‌توانست بی‌تفاوت از کنار تمام این وقایع بگذرد. ایستگاه جمجمه، شرکت جمجمه، همدستیِ شرکت راه‌آهن... آن‌ها نیز در این جنایت دسته‌جمعی دست دارند. مردم باید بدانند. برای لحظه‌ای با خودش تصمیم گرفت سوالاتش را بپرسد. حداقل همین الان جواب سوال‌هایش را می‌گیرد. درسته که بعد از آن آمپول ‌فراموشی لعنتی پاسخی را به خاطر نخواهد آورد، امّا تنها نکته‌ی مثبت آمپول ‌فراموشی این ‌است ‌که احتمالاً سوال‌هایش را نیز به ‌خاطر نخواهد آورد.

«مرد جوان، حالت خوبه؟»

فوراً به خودش آمد. می‌دانست دوباره عرق کرده است. ضربان قلبش زیاد شده بود و بلندبلند نفس می‌کشید. همین الان باید انتخاب می‌کرد. باید یکی از هزاران سوال احمقانه‌ی درون سرش را انتخاب می‌کرد و می‌پرسید. کِرمی بزرگ و پشمالو روی شیشه‌ی قطار راه می‌رفت. چشمانی درشت و انسان‌گونه داشت و دندان‌هایش مانند دندان‌های یک دراکولا، دُرُشت و تیز بودند. از دیدن آن کِرم، خون به صورت وحشتی مایع، داخل رگ‌هایش جهید. نگاه پُر از ترسش روی کِرم قفل شده بود. به سختی دستش را بالا آورد و با انگشت به آن کِرم اشاره کرد و بریده‌بریده پرسید: «این‌ها چی هستند؟»

کبال با ظاهری بسیار خونسرد به همان کِرم نگاه می‌کرد. «اینها سیاهی‌های درون انسان‌ها هستند. اوایل تأسیس شرکت جمجمه تصمیم گرفتیم، کینه‌هایی رو که از رگ‌های مشتری‌ها تخلیه می‌کنیم، در جایی بی‌آب‌وعلف بریزیم تا مزاحمتی برای کسی نداشته باشه امّا متأسفانه سه‌ ماه بعد، شهرداری طی یک نامه، رشد بی‌رویه‌ی ایستگاه جمجمه رو به ما خبر داد. کینه‌ها زنده هستند و تا وقتی که چیزی برای تغذیه داشته باشند به رشد خودشون ادامه میدن.»

رسکاپ سرش را محکم به صندلی فشار می‌داد. نمی‌توانست جلوی نفس‌نفس زدن‌هایش را بگیرد. لبانش کاملاً خشک بودند و هیچ‌کدام از اندام‌هایش را حس نمی‌کرد. «شهرداری؟!»

نگاه سرد کبال برای لحظه‌ای روی چشمان او خشک شد. «نترس، به‌زودی فعالیت ایستگاه جمجمه متوقف می‌شه. از وقتی فهمیدیم، می‌تونیم کینه‌ها رو به رگ‌های آدم‌ها تزریق کنیم، دیگه این موجودات بی‌مصرف، خوراکی پیدا نکردن و بی‌وقفه دارن از وجود همدیگه تغذیه می‌کنن. نگران نباش، باتلاق به‌زودی همشونو پایین می‌کشه. با سیاست‌های جدید شرکت، هم مشتری‌ها بیشتر شدند، هم کارآفرینی و اشتغال زیاد شده و هم دیگه به محیط‌زیست آسیبی وارد نمی‌شه...