دانلود کتاب صوتی قاشق چای خوری

کتاب صوتی قاشق چای خوری نوشته‌ی هوشنگ مرادی کرمانی، از 15 داستان کوتاه تشکیل شده که برخلاف سایر آثار این نویسنده برجسته ایرانی مخاطبان آن بزرگسالان هستند و مضمون آن‌ها به عشق، جنگ و فقدان اشاره دارد.

درباره کتاب صوتی قاشق چای خوری:

اگر تا به حال آثار هوشنگ مرادی کرمانی را خوانده یا شنیده باشید، حتما با قلم درخشان و صمیمی او آشنا هستید و می‌دانید که این نویسنده معمولا فضای روستایی و آدم‌های غیر شهری را محور موضوعات داستان‌هایش قرار می‌دهد و در اغلب اوقات مخاطبان آثارش کودکان و نوجوانان هستند. با این حال او در آخرین اثر خود با نام کتاب صوتی قاشق چای‌خوری، پانزده داستان کوتاه نوشته که رنگ و بویی عاشقانه و غم انگیز دارند و زمان و مکان قصه‌ها در فضای شهری رخ می‌دهد.

چهار داستان از مجموعه داستان قاشق چای‌خوری قبلا در نشریه داستان به چاپ رسیده بود اما بقیه آن‌ها همگی جدید هستند. همچنین داستان‌های «باع کاکا، ستاره، عاروسو و پتوس بهرام پتوس نگار» مضامینی عاشقانه دارند و داستان‌هایی نظیر «سه چرخه و بابا جان» به مفهوم جنگ اشاره می‌کنند.

اما شاید یکی از تاثیرگذارترین داستان‌های کتاب قاشق چای‌خوری، داستان نمک باشد که مرادی کرمانی زلزله بم سال 82 را به خوبی به تصویر کشیده و غم و اندوه و سختی‌های مردم این دیار را توصیف کرده است.

هوشنگ مرادی کرمانی پس از انتشار این کتاب اعلام کرد که دیگر نمی‌خواهد داستانی بنویسد و از دنیای نویسندگی خداحافظی کرده است.

کتاب صوتی قاشق چای خوری برای چه کسانی مناسب است؟

اگر اهل شنیدن داستان‌های کوتاه ایرانی باشید، از این کتاب نیز لذت خواهید برد.

هوشنگ مرادی کرمانی را بیشتر بشناسیم:

یکی از محبوب‌ترین و مشهورترین داستان نویسان ادبیات کودک و نوجوان، هوشنگ مرادی کرمانی (Houshang Moradi Kermani) نام دارد. او در سال 1323 در روستای سیرچ کرمان به دنیا آمد و سال‌های ابتدایی زندگی خود را در روستا و در کنار پدربزرگ و مادربزرگش گذراند؛ چرا که مادرش از دنیا رفته بود و پدرش به نوعی بیماری روانی – عصبی مبتلا بود و نمی‌توانست از فرزندش مراقبت کند.

مرادی کرمانی در دوران جوانی به تهران آمد و در دانشکده هنرهای دراماتیک به تحصیل مشغول شد و هم زمان لیسانس خود را در رشته زبان انگلیسی نیز دریافت کرد.

این نویسنده ایرانی از سال 1339 برای رادیو محلی کرمان می‌نوشت و از سال 1347 داستان نویسی را به صورت حرفه‌ای‌تر دنبال کرد و به چاپ آثارش در مطبوعات پرداخت. قصه طنزآلود «کوچه ما خوشبخت‌ها» اولین داستانی بود که در مجله خوشه به چاپ رسید.

سه سال بعد هوشنگ مرادی کرمانی اولین کتاب خود به نام «معصومه» و پس از آن «من غزال ترسیده‌ای هستم» را منتشر کرد. اما مجموعه داستان «قصه‌های مجید» را در سال 1352 نوشت؛ کتابی که باعث شهرت هر چه بیشتر این نویسنده شد و توانست جایزه مخصوص کتاب برگزیده سال 64 را از آن خود کند.

هوشنگ مرادی کرمانی جز معدود نویسندگانی ایرانی‌ست که توانسته چندین بار نامزد جایزه جهانی اندرسن (مخصوص کودک و نوجوانان) شود و آثارش در سطوح بین المللی طرفدارانی پیدا کند.

همچنین کارگردانان بزرگی همچون «صدیق برمک، کیومرث پوراحمد، ابراهیم فروزش، محمدعلی طالبی، داریوش مهرجویی، فرهنگ خاتمی و مرضیه برومند» از روی داستان‌های مرادی کرمانی اقتباس کرده‌اند که مشهورترین آن‌ها مجموعه تلویزیونی «قصه‌های مجید» و فیلم سینمایی «مهمان مامان» نام دارد.

آثار او به زبان‌های فرانسوی، اسپانیایی، عربی، هندی، آلمانی، اسپرانتو، انگلیسی، هلندی و ارمنی ترجمه شده است که برخی از آن‌ها عبارتند از: «آب‌انبار، مثل شب چهارده، مربای شیرین، نخل، مشت بر پوست، پلوخورش، لبخند انار، شما که غریبه نیستید، نازبالش، ته خیار، نه تر و نه خشک، کبوتر توی کوزه و...»

جوایز و افتخارات هوشنگ مرادی کرمانی:

- برنده جایزه مهرگان ادب
- عنوان نویسنده برگزیده کشور کاستاریکا
- جایزه کتاب سال 1994 کودکان و نوجوانان اتریش
- کاندید جایزه جهانی اندرسن در سال 1986 میلادی
- کاندید جایزه جهانی اندرسن در سال 2014 میلادی
- برگزیده پنجمین دوره چهره‌های ماندگار در سال 1384
- سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامه در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر (بهمن 1372)
- جایزه خوزه مارتینی (نویسنده و قهرمان ملی آمریکای لاتین) در سال 1995 میلادی

در بخشی از کتاب صوتی قاشق چای خوری می‌شنویم:

شهر گاوی بود نیمه کشته، نیمه جان؛ زخمی و خشمگین که درد می‌کشید و در خود می‌پیچید و می‌لرزید. نعره می‌زد؛ تو خاک و خل و دود و آتش دست‌وپا می‌زد. سر بر زمین و خانه و کوچه و دیوار و درخت می‌کوفت. ویران می‌کرد و می‌جنبید؛ ضجه می‌زد.

نیمه شب بود؛ خفاش، کلاغ و گنجشک‌ها خواب زده و بی‌تاب میان نخل‌ها می‌پریدند و به تنه درخت‌ها می‌خوردند، فریاد می‌کشیدند. ماه هم بالا تو آسمان آرام نشسته بود و نگاه می‌کرد. لکه‌های مهتاب از لای درخت‌ها بر زمین جنبان و بی‌تاب می‌افتاد.

فرهاد توی هیاهوی زجر و زخم و زجه موره در خشت و خرابه راه می‌یافت و از خارستان‌ها و نخلستان‌ها می‌گذشت. پای برهنه بر خار و خشت و خرما و سنگ و شیشه و چوب می‌گذاشت. لباس زندان داشت؛ پشت پیچ را می‌پایید و می‌گریخت.