معرفی و دانلود کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن

معرفی کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن

اگر شما هم از عاشقان دنیای جذاب ادبیات و بررسی تاریخی آن هستید، حتماً کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن را در گوشه‌ای از کتابخانه‌ی خود داشته باشید! طه حسین، نویسنده‌ و محقق مصری، در این کتاب ما را به یک سفر پژوهشی منحصر‌به‌فرد، در دل دنیای تاریخ و ادبیات زبان عربی دعوت خواهد کرد. این کتاب بستری مناسب برای مطالعه‌ی دوست‌داران تاریخ ادبیات فراهم می‌کند و راه تحقیقات و ارتقا ادبی را بر روی محققین تاریخ‌‌‌نگاری ادبیات می‌گشاید.

درباره‌‌ی کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن

در مسیر تدوین تاریخ ادبیات و راه‌وروش‌های علمی آن، نباید نقش ویژه‌ی مطالعه‌ی فرهنگ ادبی سایر ملل را دست کم گرفت. مطالعه‌ی سیر تاریخ ادبیات کشورهای دیگر همواره زمینه‌ساز تحقیقات بهتر و رشد و گسترش تاریخ‌نگاری‌ برای سایر محققان است و در کنار دیگر ابزارهای علمی، به عنوان چراغ راهی مطمئن می‌توان از آن استفاده کرد. طه حسین در کتاب خود یعنی کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن، با نمایش شمایلی کلی و جامع از تاریخ‌نگاری ادبیات عربی، این چراغ راه را به دست مخاطبان خود خواهد داد. مخاطبان این کتاب در کنار بهره بردن از مطالب تاریخی و ادبی مفید آن، می‌توانند با نگاه ویژه به آثار پیش‌گامان تاریخ‌نگاری و عصاره گرفتن از تجربیات دیگران، کیفیت بهتری به تحقیقات خود دراین زمینه خود ببخشند.

نکته‌ی ویژه در خصوص کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن، پیوند و درهم‌تنیدگی ریشه‌های تاریخی و فرهنگی ادبیات فارسی با ادبیات و زبان عربی‌ست؛ این موضوع، به کتاب پیش رو خصلتی فراتر از یک اثر مطالعاتی ساده می‌دهد و زمینه‌ی منحصر‌به‌فردی برای تحقیقات تطبیقی بین این دو زبان فراهم خواهد کرد. موضوع دیگری که به این کتاب ارزش و اهمیت دوچندانی به آن بخشیده، تلاش طه حسین برای معرفی روش‌های تحقیقی مختلف و نقد و بررسی ویژه‌ی هر یک از آن‌هاست. این موضوع زمینه‌ی مناسبی برای رفع نقایص تحقیق و تدریس قدیم فراهم می‌کند و به بر جای نشاندن روش‌های کامل‌تر تحقیق و تدریس در زمینه‌ی تاریخ نگاری ادبی، کمک ویژه‌ای خواهد کرد.

کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن اولین‌بار در سال 1945 منتشر شد و نسخه‌ی فارسی آن با تلاش نشر هرمس و ترجمه‌ی خوب موسی اسوار به دست علاقه‌مندان رسیده است.

کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب ویژه و آموزنده را به تمامی علاقه‌مندان تاریخ‌ ادبیات، به ویژه ادبیات عربی و ادبیات تطبیقی پیشنهاد می‌کنیم.

با طه حسین بیشتر آشنا شویم

طه حسین (متولد 1889) از پژوهشگران و ادبیان شناخته‌شده‌ی مصری است. او همچنین بابت فعالیت‌های مستمر خود در تدریس و نقد ادبی شناخته می‌شود. فعالیت‌های این دانشمند برجسته، با وجود ابتلای او به نابینایی، نقش ویژه‌ای در ارتقا فرهنگ و ادب مصر داشته که از جمله‌ی این خدمات می‌توان به تاسیس انستیتوی تحصیلات اسلامی در مادرید و تاسیس دانشگاه عین‌الشمس اشاره کرد. طه حسین همچنین بابت فعالیت ارزنده‌ی خود مفتخر به دریافت عناوین بسیاری بود، کسب دکتری‌ افتخاری از دانشگاه کمبریج و نشان لژیون دونور فرانسه تنها گوشه‌ای از این افتخارات است. در کنار فعالیت‌های ادبی طه حسین، همچنین نباید از مواضع و فعالیت‌های سیاسی او غافل شد چرا که او از طرفداران دموکراسی و از تلاش‌گران در زمینه‌ی انقلاب 1952مصر بود. از آثار ترجمه‌شده‌ی این ادیب بزرگ می‌توان به «ادبیات و تاریخ نگاری آن» و «‌آن روز‌ها» اشاره کرد.

طه حسین در سال 1973 چشم از جهان فرو بست.

در بخشی از کتاب ادبیات و تاریخ نگاری آن می‌خوانیم

باید پذیرفت که تاریخ ادبیّات نمی‌تواند مستقل و دانشی جدا و قائم به ذات باشد. فاصلۀ آن با حیات ادبی همان قدر است که فاصلۀ تاریخ سیاسی و حیات سیاسی. نیک می‌توانم دریافت که انقلاب فرانسه یک چیز است و تاریخ این انقلاب چیزی دیگر، جنبش پرتستان یک چیز است و تاریخ آن چیزی دیگر. امّا نمی‌توانم تاریخ انقلاب فرانسه را انقلاب بدانم و تاریخ جنبش پرتستان را خودِ جنبش پرتستان. حتّى نیک می‌توانم دریافت که کسی در تاریخ انقلاب تبحّر داشته باشد و آن را بنویسد که، بیش از همه، از انقلاب بیزار است، و کسی بر تاریخ جنبش پرتستان مسلّط باشد و آن را بنویسد که رویگردانی او از پرتستانتیسم بیش از همه است. امّا در تاریخ ادبیّات حال بدین‌گونه نیست. چه‌بسا با من هم‌داستان باشید که محال است جز ادیب برای ادبیّات تاریخ بنویسد، آن‌چنان که غیر انقلابی برای انقلاب تاریخ‌نگاری می‌کند و مورّخانِ ملحد می‌توانند برای ادیان تاریخ بنویسند زیرا تاریخ ادبیّات نمی‌تواند فقط به روش‌های پژوهش علمیِ محض مستند باشد بلکه، علاوه بر آن، ناگزیر از اتّکا به ذوق و رجوع به آن مَلَکات شخصیّتی و فردی است که دانشمند می‌کوشد از آن‌ها برکنار بماند. بنابراین، تاریخ ادب، از یک سو، به خودی خود ادب است چون تحت تأثیر همان ذوق و عوامل اثرگذار هنریِ گوناگونی است که سخن مأثور از آن‌ها متأثّر است و، از سوی دیگر، علم است امّا، به سبب اثرپذیری از این شخصیّت، نمی‌تواند مانند علوم طبیعی و ریاضی باشد؛ و چون نمی‌تواند مبحثی عینی (objectif)، به تعبیر اهل علم، باشد بلکه از جهات بسیار ذهنی (subjectif) است، چیزی است بینابین، میان علم محض و ادب محض. در آن عینیّت علم است و ذهنیّت ادب.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
1. درس ادبیّات در مصر
2. راه و روش اصلاح
3. فرهنگ و درس ادبیّات
4. ادبیّات
5. رابطۀ ادبیّات و تاریخ ادبیّات
6. ادبیّات انشایی و ادبیّات توصیفی
7. معیارهای تاریخ ادبی
8. تاریخ‌نگاریِ ادبیّات عربی کی دست خواهد داد؟
9. آزادی و ادبیّات