معرفی و دانلود کتاب اژدهایی با قلب شکلاتی

معرفی کتاب اژدهایی با قلب شکلاتی

کتاب اژدهایی با قلب شکلاتی به قلم استفانی برجس، داستان هیجان‌انگیز و سحرآمیز تبدیل شدن یک اژدها به دختری ضعیف و کم‌توان است، آن هم تنها با خوردن شکلات داغ!

دربارۀ کتاب اژدهایی با قلب شکلاتی:

چگونه ممکن است یک اژدها به خوردن شکلات علاقمند شود؟!

این رمان جذاب داستان اژدهای کوچکی به نام آونتورین را به تصویر می‌کشد که برای اثبات توانایی و رشد خود به خانواده‌اش از آن‌ها دور می‌شود و غار امن‌شان را به قصد شکار طعمۀ دو پا ترک می‌کند.

اژدهایی با قلب شکلاتی (The Dragon with a Chocolate Heart) قصه‌ای دوست داشتنی، همراه با چاشنی تخیل و حوادث سحرآمیز است که شما را با شهرها و انسان‌ها از زاویه دید یک اژدهای کوچک آشنا می‌کند. آونتورین ماجراجو به قصد شکار انسان‌ها راهی روستا می‌شود و طعمۀ باهوش او از نیتش با خبر می‌شود و او را با شکلاتی جادویی فریب می‌دهد. این اژدهای کوچک پس از خوردن شکلات داغ ناگهان تبدیل به دختربچۀ ضعیفی می‌شود؛ حتی تصور حضور در این کالبد کم‌توان برای آونتورین عذاب‌آور است چه رسد به زندگی همیشگی در این قالب! آونتورین به یک باره تمامی خصایص اژدهاگونۀ خود را از دست داد و دیگر از بازدم آتشین و دندان‌های درنده و پنجه‌های قدرتمند خبری نبود. او کم‌کم برای زندگی در این شرایط خود را آماده می‌کند و به دنبال علاقه‌اش، شکلات، که زندگی او را دگرگون کرد، می‌رفت. آونتورین تصمیم گرفت در شکلات‌خانه‌ای به کارآموزی بپردازد و خود را با شرایط وفق دهد، اما او همچنان یک اژدها با خوی درنده بود و همین امر باعث اتفاقات و حوادث هیجان انگیزی در داستان می‌شود که شما را برای خواندن ادامۀ آن ترغیب می‌نماید.

استفانی برجس (Stephanie Burgis) با قلم هنرمندانه خود، افکار و دنیای یک موجود خیالی را به زیبایی هرچه تمام‌تر به تصویر می‌کشد. خواندن ماجرای این اژدهای کوچک شجاع نه تنها سرگرم کننده که الهام‌بخش و به یادماندنی خواهد بود.

افتخارات کتاب اژدهایی با قلب شکلاتی:

- نامزد جایزه Mythopoeic Fantasy در بخش ادبیات کودکان سال 2018
- نامزد جایزه کتاب لیدز در سال 2018

کتاب داستان اژدهایی با قلب شکلاتی به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

مخاطب این رمان دوست داشتنی نوجوانان هستند، اما خواندن این قصه هیجان‌انگیز به تمامی علاقمندان داستان‌های فانتزی - تخیلی توصیه می‌شود.

با استفانی برجس بیشتر آشنا شویم:

استفانی برجس، خالق داستان‌های فانتزی و هیجان‌انگیز، در زمینه ادبیات کودک و نوجوان فعالیت می‌کند. او در خانواده‌ای شلوغ و پر جمعیت در ایالت میشیگان متولد شد و به گفتۀ خودش همین امر در داستان‌هایش بسیار تأثیر داشته است و اکثر قصه‌های او حال و هوای خانوادگی دارد. برجس، نویسنده اثر مشهور و پرفروش kat incorrigible، افتخارات متعددی در کارنامۀ هنری خود دارد از جمله دریافت جایزۀ بهترین کتاب بانک خیابان در سال 2012، حضور در فهرست 40 کتاب برتر انجمن کتابداران پنسیلوانیا.

در بخشی از کتاب اژدهایی با قلب شکلاتی می‌خوانیم:

یک هفته از روزی که شاگرد شکلات‌خانه‌ی مارینا شده بودم می‌گذشت. بازوهای نحیف انسانی‌ام قوی‌تر از آن چیزی بودند که تصور می‌کردم. هر شب وقتی کنار شومینه چنبره می‌زدم تا روی زمین گرم‌ آشپزخانه خوابم ببرد، ماهیچه‌هایم به‌خاطر کار زیاد درد می‌کرد و از بی‌قراری روی پتوها و لباس کهنه‌ی فلس‌بافتم وول می‌زدم تا گزگز آرام بگیرد.

اما هر شب وقتی دود دانه‌های کاکائو که بی‌وقفه برشته می‌شدند دورتادورم حلقه می‌زد، چشم‌هایم را می‌بستم و خیال می‌کردم بخارِ نفس اعضای خانواده‌ام است که فضا را پر کرده و من را در خانه‌ی پر از شکلات جدیدم نرم و گرم نگه می‌دارد. گاهی اوقات با تصور خوابیدن کنار بدن‌های فلس‌دار مادر و جاسپر، دوباره چیزی از چشم‌هایم چکه می‌کرد، ولی گاهی فقط کافی بود تصور کنم نفس گرم و یکنواختشان روی پوستم می‌خورد.

حتی وقتی که خواب خانواده‌ام را می‌دیدم، شکلات همچنان دنبالم می‌آمد. بعضی وقت‌ها با جاسپر سر پیدا کردن جواهرات بیشتر مسابقه می‌دادیم و شیرجه می‌زدیم توی گنجینه‌ی جواهرات، ولی همیشه بین انبوه طلا و جواهرات گرانبها، کوه‌هایی ناهموار از کاکائوی قهوه‌ای پیدا می‌کردم؛ سی برابر بزرگ‌تر از کپه‌هایی که هر روز در آشپزخانه‌ی قلب شکلاتی خرد می‌کردم و ورز می‌دادم تا به صورت خمیری مایع درآیند.

گاهی خواب می‌دیدم کنار گرمای کمر بزرگ آبی و طلایی مادرم چنبره زده‌ام و وقتی با من حرف می‌زد فلس‌های محکمش زیر پوزه‌ام بالا‌و‌پایین می‌رفت، اما به جای صدای مادر صدای مارینا را می‌شنیدم که دستور کارهایی را که باید چندین روز پیش حفظ می‌کردم تکرار می‌کرد: «اون‌قدر دونه‌ها رو ورز می‌دی تا خمیر بشن و بعد با همه‌ی زورت اون‌قدر ورز می‌دی تا هیچ ذره‌ی قلمبه‌ای زیر دستت نیاد. توی این شکلات‌خونه باید اون‌قدر کار‌کنی تا همه چی عالی بشه.»

به هیچ‌وجه، تا وقتی او نمی‌گفت دست از کار نمی‌کشیدم، آن‌قدر خمیر را روی سنگ اجاق ورز می‌دادم که ماهیچه‌های دست‌هایم می‌گرفت. وردنه‌ی آهنی سنگین را هی عقب ‌و جلو می‌بردم و آن‌قدر زور می‌زدم که اگر ماهیچه‌های پشتم صدا داشتند، حتماً جیغ می‌کشیدند.

بگذار جیغ بکشند. فقط خمیر داغی برایم اهمیت داشت که با هر حرکت بی‌وقفه‌ی وردنه جلوی رویم نرم‌ و نرم‌تر می‌شد.

هر بار که مارینا بالاخره می‌گفت: «خب، بسه دیگه.» کلمات او در درونم طنین می‌انداخت و از حس شیرین پیروزی چنان سرشار می‌شدم که انگار برای اولین بار پرواز کرده بودم.