معرفی و دانلود کتاب با مرگ من زندگی کن

معرفی کتاب با مرگ من زندگی کن

کتاب با مرگ من زندگی کن، اثر میشل رستن، داستانی غم‌انگیز و واقعی از مواجهه با رنجِ فقدان است. داستان وقتی شروع می‌شود که پسرِ یک خانواده می‌میرد و پدر و مادر خود را با اندوهی عمیق تنها می‌گذارد. راویِ رمان، که پسرِ مرده است، گویی پس از مرگش به تماشای سوگواریِ خانواده‌اش نشسته. گفتنی‌ست که این رمان جایزه‌ی ادبی گنکور را دریافت کرده است.

درباره‌ی کتاب با مرگ من زندگی کن

لیون پسرِ جوانِ یک خانواده، بر اثر بیماری مننژیت جان خود را از دست می‌دهد. این تراژدیِ تلخ چنان سریع رخ می‌دهد که پدر و مادر لیون را در دریایی از ابهام غرق می‌کند. حالا لیون از دست رفته اما هنوز در داستان حضور دارد. شرح غم و اندوه از زبان کسی که عزیزش را از دست داده، کار طاقت‌فرسایی است؛ بنابراین میشل رستن (Michel Rostain)، نویسنده‌ی اثر، از شخصِ غم‌دیده فاصله می‌گیرد و روایت را به شخصی که مُرده می‌سپارد. این‌گونه لیونْ بدل به راویِ رمانِ با مرگ من زندگی کن (Le fils: récit) می‌شود.

فکر کردن به مرگ، این پدیده‌ی مبهم و ترسناک، دشوار است، چه برسد به اینکه پای تجربه‌ی آن در میان باشد. ترس از مرگِ خود یا عزیزان یکی از بزرگ‌ترین ترس‌های بشری در طول تاریخ بوده است. چه مرگ را به‌عنوان پدیده‌ای طبیعی تصور کنیم، چه از مواجهه با آن بپرهیزیم، مرگ تراژدی و فقدانی بزرگ تلقی می‌شود. درحالی‌که تمام تلاشِ ما در راستای زندگی کردن است، پذیرش مرگ به معنای پایان زندگی گاه امری غیرممکن است. وقتی مرگ فرزند در میان باشد، درد عمیق‌تر از این هم می‌شود.

میشل رستن در زندگی واقعیِ خود، پسر بیست‌ویک‌ساله‌اش را از دست داد. هیچ چیز مرهمی بر زخم او و همسرش نبود. زندگی او تا ماه‌ها فلج شده بود، تا اینکه تصمیم گرفت کتاب با مرگ من زندگی کن را بنویسد؛ کتابی که برای او به درددلی با تمامی مردم می‌مانست و چراغ کم‌سویی برای داغ‌دیدگان دیگر روشن می‌کرد. اما اشتباه نکنید؛ این کتاب بیش از اینکه یک غم‌نامه باشد، کتابی است در ستایش زندگی.

میشل رستن گویی نمی‌توانست این غم بزرگ را از زبان خود شرح دهد یا فکر می‌کرد هرچه بگوید، چیزی جز حشویاتی بیهوده نیستند؛ چراکه تجربه‌ای نیست که بتوان آن را به زبان آورد. بنابراین از درونِ خود فاصله گرفت و خود را از بیرون نگاه کرد، آن هم از چشمِ فرزندِ مرده‌اش. او به این فکر کرد که اگر فرزندش کارهای او را ببیند با خود چه فکری خواهد کرد. کندوکاوهایش در وسایل و یادداشت‌های پسرش و گریه‌های شبانه‌اش او را به یک مجنون تبدیل کرده بود.

رمان با مرگ من زندگی کن از بیرون به زندگی پدر و مادری نگاه می‌کند که فرزندِ خود را از دست داده و مراحل اولیه‌ی سوگواری را سپری می‌کنند. روایت صحنه‌ای که پدر در حال بردن پتوی فرزندش به خشکشویی است، قلب خواننده را فشرده می‌کند. اما سوگواری تنها کارِ پدر نیست. او به دنبال حقیقت است. حقیقتِ اینکه مرگ فرزندش دقیقاً به چه علت بوده؟ او در این شک به سر می‌برد که آیا میکروب از مدت‌ها قبل در بدنِ لیون وجود داشته و او این موضوع را پنهان می‌کرده؟ یا مرگ او نه بر اثرِ ضعف جسمانی، بلکه بر اثر خودکشی بوده؟ این سوالات زمانی در ذهن پدر پررنگ‌تر می‌شوند که او یادداشتی را پیدا می‌کند که نشان می‌دهد لیون چهار روز قبل از مرگش نزد روان‌پزشک نوبت گرفته بوده. آشفتگی پدر بیشتر و بیشتر می‌شود و احتمالات زیادی پیش رویش قرار می‌گیرد. البته شواهدی وجود دارد که امکان خودکشی را بعید به نظر می‌رسانند. اما شواهدی دیگر هم وجود دارند که گویای این هستند که لیون چیزی را نزد خود مخفی نگه می‌داشته است. در این لحظه است که پدر تصمیم می‌گیرد به دکتر روان‌پزشک زنگ بزند و سوالاتش را بپرسد...

کتاب با مرگ من زندگی کن را انتشارات کتاب کوچه، با ترجمه‌ی بیتا ترابی منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب با مرگ من زندگی کن

• جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های فرانسه
• برنده‌ی جایزه‌ی گنکور برای رمان اول در سال 2011
• منتخب Waterstones Eleven در سال 2013

نکوداشت‌های کتاب با مرگ من زندگی کن

• اثری تأثیرگذار با مایه‌هایی از طنز تلخ. (ساندی‌تایمز)
• این رمان نگاهی نو به سوگ و اندوه را به تصویر می‌کشد. (سوزان فلچر)
• اشک و لبخند دو واکنش متفاوتی است که با خواندنِ این کتاب نشان خواهید داد. (Psychologies)
• این کتاب شبیهِ یک موج‌سواری بر دریای احساسات است. امید از خلال غم‌ و اندوه جوانه می‌زند. (farmlanebooks)

کتاب با مرگ من زندگی کن برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به ادبیات فرانسه و دوست‌داران رمان‌های روانشناختی مخاطبین اصلی این کتاب به شمار می‌روند.

در بخشی از کتاب با مرگ من زندگی کن می‌خوانیم

به ‌محض آنکه از در سردخانه رد می‌شوند، سر‌و‌کله‌ی متخصص مومیایی و گریم اجساد پیدا می‌شود! یعنی همان متخصص آرایش و زیباسازی مردگان؛ او می‌گوید حاضر است جسم من را آماده و تمیز کند در ازای گرفتن 275 یورو. این دیگر چه‌جور پیشنهادی است؟ سرایدار سردخانه سعی می‌کند برایشان توضیح بدهد اما مامان و بابا هیچی از حرف‌هایش نمی‌فهمند. او باز هم توضیح می‌دهد و بروشوری به دستشان می‌دهد که تبلیغ کارش است: «... ببینید این کار اجازه می‌دهد که تصویر نزدیک و خوبی از متوفی که در خواب است داشته باشید... دور از آن شکل و شمایل هولناک مرده... و دور از آن حال وخیم و حاد جسد... ببینید یک تصویر شایسته و آرام از متوفی...» چه واژه‌های تبلیغاتی‌ای. بابا باز ذهنش به‌هم می‌ریزد: یعنی این آرایشگر چه‌کار می‌کند؟ چه چیزی را آراسته می‌کند؟ گریم و آرایشی مرتب و تمیز انجام می‌دهند؟ یک لبخند جاودان و ملایم بر صورت پسرم ترسیم می‌کنند؟ نه! فهمیدم. آن‌ها نمی‌گذارند جسم پسرمان به یک بدن متلاشی‌شده‌ی کبود و تیره تبدیل شود؟ مامان و بابا، مثل دو تا احمق، در برهوت ناشناخته سردخانه به وحشت می‌افتند. و بعد این فکر: این مبلغ 275 یورو دقیقا مربوط به چی می‌شود؟ قطعا تمام مالیات را شامل می‌شود. الان زمان مناسبی برای جر‌و‌بحث و بازپس گرفتن مبلغ ارزش ‌افزوده‌ی یک جسد نیست! بابا کمی می‌چرخد. متخصص مومیایی و گریم اجساد؟ هرگز این کلمه به گوشش نخورده بود.